Op vierde album The Weight Of Your Love galmden de gitaren volop, tot de achterste ringen van het stadion, op In Dream trekt Tom Smith zich weer wat verder terug in zijn eigen hersenpan. Vooral de eerste helft van het album zoekt Editors de diepte. Nog steeds worden alle registers open getrokken, maar dan wel op een heel andere manier: door Smiths bronstige lage stem te combineren met een ijle falset bijvoorbeeld, of door de productie zo kaal te houden dat de synth arpeggio’s maximaal doordringen. 

 

Je mag het gerust dapper noemen, zo geduldig als Editors deze plaat ontrolt. Een pianonummer als Ocean Of Night bijvoorbeeld heeft wel een sterke hook, maar het voelt nog niet als een hoogtepunt. Je weet en voelt dat er meer komt. “Love is a feeling buried with me in the yard”, zingt Tom Smith in zijn typische zwart-romantische stijl, nooit bang om grote begrippen als liefde en dood in een innige omhelzing met elkaar te laten dansen. Editors wordt nog wel eens omschreven als een stel doemdenkers, maar dat is een misvatting. Juist door overweldigend waardevolle dingen als ‘de liefde’ in de schaduw van ‘de dood’ te zetten, geeft hij je een gevoel van levenslust. De duistere figuren die hij in zijn teksten oproept (de ‘go getter’ in No Harm bijvoorbeeld), moeten je een veilig onbehaaglijk gevoel geven. 

 

Want hoewel hij je laat zwemmen in een gitzwarte zee, is hij nooit te beroerd je net op tijd een helpende hand toe te steken. Soms verpakt in hartverwarmende muzikale arrangementen (tot en over het randje van de kitsch), soms met de grootse mantra’s die je onwillekeurig meezingt. In het ene nummer met grote drums en strijkers (Salvation), in het andere met de subtiele stem van Rachel Goswell (zangeres van Slowdive) als wapen. Van single Life Is A Fear (over angst om te ‘vallen’) gaat het naar de uitbundige synthpopsong All The Kings en het epische slotstuk Marching Orders. “Trying to give more”, galmt Smith keer op keer op keer in een decor van flikkerende synths. “Trying to give more”, als een wanhopige poging goed te doen. Maar gelukkig is er altijd de uitvlucht: “Well even though you fucked up, there’s still the makings of a dreamer in you.”