Er was een revolutie gaande, maar nee, er was geen directe dreiging. En nee, Sevda Alizadeh (27) ziet zichzelf niet als vluchteling. Maar feit is dat haar ouders een betere toekomst zagen in Nederland dan in Iran. Dus toen ze een jaar of vijf was, vluchtten zij en haar familie van Teheran naar Nederland. Eerst belandde ze in een asielzoekerscentrum in het piepkleine dorpje Hoogezand-Sappemeer nabij Groningen, vervolgens in een AZC in Zeeland. “Het klinkt heel raar”, glimlacht ze nu in een koffiebar in Rotterdam, “maar ik heb alleen maar geode herinneringen aan die tijd. Het voelde als één groot vakantiepark waar ik lekker met andere kinderen kon spelen. De mensen hadden er geen zekerheid of ze wel in Nederland konden blijven, maar ik kreeg daar niets van mee. Ik was er veel te klein voor.”
Let op: Deze inhoud kan niet getoond worden omdat deze mogelijk strijdig is met de gekozen cookiesettings.
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?