Haar debuut werd alleen in kleine kring opgepikt, maar voor veel mensen zal het tweede album van Angel Olsen gelden als een introductie met de Amerikaanse. Fans van americana-legende Bonnie Prince Billy zouden haar al kunnen kennen. De excentriekeling pikte de zangeres op in zijn band tijdens de Wolfroy Goes To Town Tour, via de wederzijdse vriend Emmett Kelly. Dat niet alleen, ze maakte ook deel uit van The Babblers, een beetje een gek projectgroepje waarmee hij het merkwaardige album Babble van Kevin Coyne en Dagmar Krause integraal coverde. Het is een vreemde combi, de Engelse folkzanger met een hysterisch klinkende Duitse, groot geworden aan de Hamburgse Reeperbahn. "Ik moest de rol van Dagmar Krause op me nemen", zegt Olsen. "Geen idee waarom hij mij daarvoor geschikt achtte, want in eerste instantie vroeg ik me af of ik het wel zou kunnen. Hij is een bijzondere man, Will Oldham. Soms is hij heel stil, soms heel fanatiek in gesprek, je weet het nooit."

Oldham bemoeide zich nadrukkelijk met haar debuutalbum, en liet haar weer los voor deze tweede. Het is ook zonder hem een sterke plaat geworden. Burn Your Fire For No Witness heet hij, een plaat die druipt van de eenzaamheid. Neem het nummer Hi-Five, waarin Olsen eerst dramatisch zingt zo 'lonesome I could cry' te zijn, om vervolgens op zoek te gaan naar iemand die zich net zo alleen voelt. "I'm giving you my heart, are you giving me your heart. Are you lonely too? High five! So am I!" Forgiven/Forgotten is een bijtende break-up song. Ze zingt hartverscheurend, en haar band begeleidt het aangenaam rauw, met veel reverb en distortion over de gitaren. En toch zit er ook een soort luchtigheid in. "Eenzaamheid is ook niet per se negatief. We zijn immers allemaal alleen geboren, en ons hele leven doen we ons best om connecties met anderen te maken. Je moet ook accepteren dat je iemand bent buiten de mensen om je heen, dat je een eigen karakter hebt. De zoektocht daarnaar, en de confrontatie met jezelf, inspireert me heel erg."

Die zoektocht naar zichzelf zou stiekem best eens ingegeven kunnen zijn door de enigszins complexe historie van Angel Olsen. Haar overgrootvader stal het paspoort van een overleden man met die achternaam op de boot richting Amerika. De arme kerel haalde het beloofde land niet, hij wel. Grootvader is niet helemaal het goede woord, want de familie Olsen adopteerde Angel. Een tamelijk ingewikkelde stamboom dus, maar geen problematische, vindt Olsen zelf. "Ik zie ze gewoon als mijn familie. Toen ik 19 was verhuisde ik van St Louis naar Chicago. Het was een rusteloze tijd. Ik vond St Louis een grauwe industriestad waar niets interessants gebeurde op muziekgebied, in Chicago zocht ik de scene op. Door weg te gaan merkte ik wel hoeveel mijn familie en vrienden daar eigenlijk voor me betekenden." Olsen was toen al muzikant. In eerste instantie in een christelijke ska-punk band. Jazeker, echt waar. Haar persoonlijke ontwikkeling trok haar meer richting bands als Sparklehorse en Mount Eerie, en klassieke songwriters als Leonard Cohen en Bob Dylan. "En voor de Everly Brothers heb ik een grote zwak."

Inmiddels begint ze dus veel beter haar eigen weg te vinden, en die weg leidde weer weg uit de hectiek. Asheville, North Carolina dus, thuisbasis van haar oorspronkelijke label, Bathetic Records. Ze nam er in tien dagen haar nieuwe album op, ver weg van het rumoer. "Weet je, ik houd ervan om dingen te documenteren, vast te leggen, mijn leven te filmen. Zoals iedereen eigenlijk. Maar het bevalt me ook prima om de deur uit te lopen en binnen de kortste keren tussen de bomen te staan, of op te kijken tegen een berg. Het geeft je veel meer ruimte om na te denken. Je ziet tegenwoordig mensen zelfs een berg vastleggen met hun mobiele telefoon, zoals ze ook bij concerten met hun schermpjes omhoog staan. Om vervolgens de slechte beelden op sociale media te plaatsen. Waarom moet je altijd andere mensen overtuigen dat je iets waardevol vindt? Leg het gewoon vast in je hoofd!"

Angel Olsen's Burn Your Fire For No Witness verschijnt op Jagjaguwar/Konkurrent en staat nu op de Luisterpaal. Ze speelt 5 april op Motel Mozaique in Rotterdam en 6 april in Paradiso Amsterdam.