Cloud Nothings
Parish Underground
In 2012 waren ze de nummer 1 van onze SXSW Top 40. In het bovenzaaltje van The Parish stak Cloud Nothings Nirvana naar de kroon. Hoogtepunt was toen het 10 minuten durende Wasted Days, met het het uitgesponnen middenstuk vol feedback dat in de moshpit werd gespeeld. Na minutenlang de gitaren te laten gieren, werd het refrein op welhaast orgastische wijze hervat. Waar staat Cloud Nothings nu? In de benedenzaal van diezelfde club The Parish. Het is een klein zaaltje, er is slechts zo'n 150 man, buiten staan er nog eens minstens zo veel in de rij. Binnen word je bijna tegen de muur gedrukt als in dat kleine zaaltje een moshpit ontstaat die ruim de helft van de vloer in beslag neemt. Cloud Nothings speelt alleen werk van het nieuwe album en daar zitten weer een paar heel sterke nummers tussen, zoals de single I'm Not Part Of Me en het prijsnummer Psychic Trauma, met die kickstartende tempoversnelling. Dat zoveel onstuimige punk gespeeld kan worden door drie er zo rustig en nerderig uitziende jongens, het is een mooi contrast. Vijf minuten voor sluitingstijd gaan de zaallichten aan, voor Cloud Nothings alleen maar een aansporing om nog harder te gaan rammen en voor het publiek ook. Wat jammer dat ze op Nederlandse festivals nog nooit het energielevel bereikt hebben dat ze in de kleine Amerikaanse clubs wel halen. Om 2 uur gaat overal in Austin de stekker eruit, ook in de Parish Underground. Het publiek hangt zwetend in de touwen. Aan het einde van een Cloud Nothings show kun je maar een ding denken: "Wanneer komen ze weer?" (willem van zeeland)
#SXSW14 highlights 9: o.a. Chromeo, Cloud Nothings en Future
Glitterdisco, grungepunk en hiphoptalent, plus de revanche van Damon Albarn
Eerder in de week ging het helemaal mis voor Damon Albarn. De Blur-frontman maakte er zo'n zooitje van dat hij zijn excuses aanbood. In het Fader Fort pakt hij zijn revanche, onder meer dankzij een flinke hoeveelheid gasten. Verder speelt Chromeo nieuw werk en zien we hiphoptalenten Future en Schoolboy Q aan het werk.
Future
Stubb's
Future is een van de grote nieuwe mannen in de hiphopwereld. Zijn hit Honest is een van de meest gedraaide hiphoptracks van afgelopen jaar en de nieuwe single Move That Dope, met Pharrell en Pusha T heeft het in zich net zo'n hit te worden. De stijl van Future is wat rustiger dan die van de meeste rappers uit het zuiden van de VS. Waar de meesten de laatste jaren leunen op het hysterische trapgeluid, zoekt hij een rustiger versie op. Als gasten heeft hij aan het einde van zijn set B.o.B. en de legendarische lokale held Bun B van UGK bij zich. Daarmee maakt hij er een bijzondere headline set aan het einde van de middag, en kijken we reikhalzend uit naar zijn nieuwe album, eveneens genaamd Honest, dat volgende maand verschijnt. (christiaan walraven)
Damon Albarn
Fader Fort
Eerder in de week in barbequehuis Stubb's ging alles mis met de show van Damon Albarn. Hij bood er zelfs aan het einde van het optreden zijn excuses voor aan. Gebrand op revanche treedt hij dan ook twee avonden later opnieuw op, ditmaal met aangekondigde gastartiesten. Al ruim voor de show begint ruist het door de tent: wie zijn deze gasten? Ze hebben voldoende tijd om er over te discussiëren, want de soundcheck duurt ongeveer een uur langer dan gepland. Sommigen denken dat Blur toch een nieuw album komt aankondigen, anderen hebben het over een reünie van The Good The Bad & The Queen (de supergroep die hij vormde met The Clash bassist Paul Simonon, Fela Kuti drummer Tony Allen en The Verve gitarist Simon Tong), maar het meest gehoorde gerucht is een Gorillaz, de geanimeerde band waarmee Albarn voor het eerst echt voet aan de grond kreeg in de Verenigde Staten.
De set start met een aantal nummers van de nieuwe solo-plaat Everyday Robots van Damon Albarn. Mooi uitgevoerd en prima op zichzelf staande nummers, maar ze zijn wel wat rustig voor het publiek dat hoopt op gastartiesten van hun favoriete Albarn-project. Dan wordt er een nummer van Gorillaz ingezet en juicht het publiek enthousiast. Het is echter Tomorrow Comes Today, een nummer dat ook in de originele uitvoering geen gastartiesten kent. Een paar solonummers later mag het dan echt zo zijn, de grote surprise van de dag. Damon kondigt ze aan als oude vrienden van hem en zo enthousiast omhelzen ze elkaar ook op het podium: het is De La Soul, die onmiddellijk de Gorillaz-hit Feel Good Inc inzet met het kenmerkende hoongelach van het begin van het nummer. Dat had niemand verwacht, want de hiphopgroep heeft helemaal geen shows op SXSW of in de buurt van Texas. Het publiek is dan ook uitzinnig en hun geduld heeft zich uitbetaald.
Maar het bijkt nog niet alles. Een aantal nummers van de nieuwe solo-plaat zijn iets te traag om de aandacht na dit moment van euforie in de tent goed vast te houden, maar een paar nummers van Gorillaz, Blur en The Good, The Bad & The Queen tussendoor houden de vaart toch in de set, met als hoogtepunt het prachtige El Manana, van tweede Gorillaz plaat Demon Days. En dan, net als de aanwezigen denken dat het optreden is afgelopen, blijkt Albarn nog een tweede verrassing in petto te hebben. Onder luid gejuich kondigt hij Dan The Automator (de producer van het eerste Gorillaz-album) en Del Tha Funkee Homosapien (van hiphopgroep Hieroglyphics) aan, om in de meest pure versie het nummer Clint Eastwood uit te voeren. Del staat weliswaar met de tekst op zijn telefoon, maar een tweede euforiemoment in de tent is een feit. Als na de eerste twee coupletten Snoop Dogg ook nog eens het podium beklimt en een verse van Drop It Like It's Hot over de beat van Clint Eastwood doet, is het feest af. Hij is misschien 3 minuten op het podium te zien geweest, maar minstens zo lang wordt er na afloop doorgejuicht en geroepen om een toegift. Het mag niet zo zijn, maar de aanwezigen weten dat ze aanwezig zijn geweest bij een van de meest bijzondere momenten van het festival. (christiaan walraven)
Schoolboy Q
Stubb's
Waar veel Nederlandse artiesten het festival Noorderslag uitkiezen om hun albumrelease omheen te plannen, zo doen veel Amerikaanse artiesten dat rondom SXSW. De nieuwe plaat Oxymoron van Schoolboy Q is net uit en de rapper uit Los Angeles komt dan ook veel shows en gastoptredens doen op het festival. Op het extra bijgebouwde tweede podium in de tuin van barbequehuis Stubb's is nadat de dj-booth is opgebouwd eigenlijk geen ruimte meer. Schoolboy Q is dus gedwongen om zijn show te doen vanaf de subwoofer voor het podium. "Dit is een van de meest luie shows die ik ooit heb gedaan, ik kan hier amper bewegen", opent hij de show. Voor de fans vooraan maakt het de show alleen maar intiemer. Ze staan er helemaal bovenop. Voordat hij echter al zijn hits heeft kunnen doen, wordt de stekker uit de set getrokken. Hij heeft niet op de tijd gelet en mag zijn set niet afmaken. De fans zijn teleurgesteld, maar als goedmakertje duikt Schoolboy Q nog even het publiek in voor een rondje crowdsurfen. Het is hierdoor niet de sterke set waar de fans op hadden gehoopt, maar die zal hij ongetwijfeld op een ander moment deze week geven. (christiaan walraven)
Chromeo
Hype Hotel
Er staat een belachelijk lange rij voor het Hype Hotel. Niet alleen vanwege de headline show van Chromeo, maar net zo goed vanwege de gratis taco's en drankjes die er geserveerd worden. Een dodelijke combinatie, want het leeuwendeel van de fans die in de rij staan zal de zaal niet van binnen zien. Chromeo opent met een aantal nummers van hun eerste twee platen, en opvallend is hoe jaren na dato deze nummers nog altijd relevant klinken. Het nieuwe materiaal sluit er naadloos op aan. De discopopband is dan ook geen nieuwe wegen ingeslagen, maar heeft nu wel genoeg materiaal om de set van bijna een uur te vullen zonder mindere nummers er tussen hoeven te stoppen. De foute vocoderzang en synthesizersolo's doen nog steeds uiterst kitsch aan, maar Chromeo weet kitsch tot kunst te verheffen en doet dat beter dan ooit. (christaan walraven)