Uitgeverijen hebben een tiendaagse Boekenweek, de Bijenkorf Drie Dwaze Dagen en de platenindustrie kent sinds 2007 Record Store Day. De populariteit van deze internationale feestdag van het vinyl groeit. Steeds meer platenwinkels vieren deze dag mee met speciale uitgaven, optredens en wellicht een gehuurd dranghek. Want in tegenstelling tot alle sombere berichten valt er wel degelijk iets te vieren én te verdienen met muziekdragers. Niet met cd’s, wel met platen, want vinyl is terug. Al is het voor de harde kern platenliefhebbers nooit weggeweest. Maar als Ikea wordt belaagd door bezorgde klanten die hun favoriete platenkast uit het assortiment zien verdwijnen, in Doetinchem opeens weer een platenzaak opent en Matthijs van Nieuwkerk in DWDD met een plaat in plaats van een cd-doosje zwaait bij het afkondigen van zijn artiesten, is het niet gewaagd om te zeggen dat er weer, excusez le mot, muziek in de plaat zit.
Die is de vijftigjarige Ton Vermeulen, eigenaar van Record Industry in Haarlem, altijd blijven horen. Hij nam in 1998, toen bijna niemand nog toekomst zag voor de krasgevoelige zwarte schijven, de tientallen jaren oude platenperserij aan de Nijverheidsweg in Haarlem over van Sony Music. Dat is nu nog de enige perserij in Nederland en zelfs de grootste van Europa. In topjaar 1980 werden daar meer dan 60 miljoen platen geperst. Alleen Michael Jacksons Thriller was al goed voor dertigduizend stuks per dag. Maar dat was in de hoogtijperiode van vinyl, ruim voordat de cd, mp3, iTunes en Spotify er waren. De enige serieuze concurrent toen was het cassettebandje. Zestig miljoen wordt vast nooit meer gehaald, maar de laatste jaren neemt de productie gestaag toe. Zo zullen er dit jaar meer dan 4,5 miljoen platen geperst, gelabeld, ‘gehoest,’ verpakt en verzonden worden. In 2013 waren dat er 4 miljoen, in 2012 3,5. De capaciteit is nog niet maximaal. Zo wordt op de oude machines alleen overdag geperst, terwijl bijvoorbeeld een Tsjechische concurrent ze rustig dag en nacht door laat persen. Dat Vermeulen in een tijd dat de platenverkoop een dieptepunt kende deze perserij overnam, wekte in zijn omgeving dan ook de nodige verbazing. ‘Familie en vrienden die hier in het begin kwamen kijken vroegen steevast waar de cd’s waren. Platen hadden ze niet verwacht. “Huh? Platen? Zijn er nog mensen die platen kopen?”’