The Cat Empire, Lowlands Grolsch, zaterdag 16 augustus 2014
Lowlands 2014: Backpacken met The Cat Empire
Australische feestband gebruikt invloeden van over de hele wereld
Het was al duidelijk dat het druk zou worden bij The Cat Empire. Maar dat de Grolsch zo zou uitpuilen was toch even schrikken voor de laatkomers. Waar andere acts van de grote podia dit weekend zichtbaar hun best hebben gedaan in hun allerbeste pak op de bühne te verschijnen lijkt deze Aussies net nog iets uit hun rugzak te hebben getrokken. Ze komen er nog mee weg ook.
HET CONCERT:
DE ACT:
The Cat Empire is zo'n act die enorm is zonder ooit echt een grote hit te hebben gehad. Ze komen met zijn zessen uit Melbourne en zijn onderhand meesters in een tent op de kop zetten. Muziek om bier op te drinken, mee te lallen en een uur niets anders dan feest te vieren. Ska-achtige blazers, een dj die er soms wat opzwepende beats onder legt en alles met enorm veel energie gebracht. Zo'n festivalact die je altijd in een grote tent kan neerzetten.
HET NUMMER:
Bij het laatste nummer wordt duidelijk hoe akelig professioneel de hele set van The Cat Empire in elkaar steekt. Met 'Chariot' (Coldplays 'Fix You' versus Edward Sharps 'Home') neemt de band plotseling gas terug, zodat de Grolsch kan uitpuffen, elkaar in de armen vallen, collectief kippenvel krijgen. Natuurlijk wordt er in de laatste minuut toch nog gas gegeven, zodat even de laatste energie eruit gesprongen kan worden.
HET MOMENT:
Het almaar gerekte 'In My Pocket' is het absolute hoogtepunt van de show. Iedereen mag even een solo doen en er wordt steeds verder opgeschakeld. Zelfs de heel matige poging van de zanger tot konnakol (Indiase ritmische zang) voegt wat toe, en mede dankzij flitsende montage op de schermen ontploft de tent tijdens de scratch-solo. Bijna een kwartier lang weet de band het publiek gek te draaien.
OOK OPMERKELIJK:
De band speelde de Grolsch finaal aan gort, laat daar geen misverstand over bestaan. Perfecte setlist, effectieve nummers, goede interactie. Maar allemachtig, wat een enorm vervelende muziek is dit. Alle gemaakte keuzes tijdens het schrijven van de nummers lijken puur op effect gericht te zijn. Hoe kunnen we een tent nog laten springen, nog meer dat lauwe sangriagevoel van vakantie opwekken, nog meer die zweterige plakkerigheid alsof je al een paar dagen niet gedoucht hebt. Slim ook dat ze de hele wereld af gaan qua invloeden. Beetje ska, beetje schlager, beetje folk, beetje reggae en zo nu en dan wat Indiase percussie. Voor elke backpacker wat wils. Sfeer en ambiance uit een spuitbus.
HET PUBLIEK:
Het is dringen geblazen in de Grolsch. Jong, oud, alles door elkaar, de meesten met een bloemtjesprint op het shirt of bloemen in het haar. Praktisch iedereen kent de teksten en doet alles wat de band vraagt. Dat betekent circeltjes maken en hossen bij 'Wine Song', hossen bij 'Two Shoes', eigenlijk gewoon hossen bij elk nummer. En meezingen. Maar vooral hossen.
HET OORDEEL:
Hoe plat de muziek ook is, The Cat Empire zal voor het publiek in de Grolsch als hoogtepunt de boeken in gaan. Elke blazerspartij, elke solo, en elke zin die gezongen werd was zo effectief als het maar zijn kon. Vanaf de eerste noten was het publiek (dat een perfecte dwarsdoorsnee van het Lowlandspubliek leek te zijn) ingepakt, zonder spectaculaire show, vuurwerk of danspasjes. En blijkbaar ook geen spannende muziek.