Een lange slungel met beladen Afrikaanse roots uit een buitenwijk van Brussel, dat is Stromae. België en Frankrijk vielen massaal voor hem, Amerikaanse en Engelse media wijdden grote stukken aan hem en noemden hem de stem van Europa in crisis. Vrijwel al zijn nummers hebben een serieuze ondertoon, maar wat je ziet is toch vooral een goedlachse entertainer die werkelijk alles kan.

Welk nummer zou het Lowlands-publiek als favoriet kiezen? 'Papaoutai'? De nieuwere single 'Ta Fête' (nog Megahit tijdens het WK voetbal), of toch het lied dat hem de titel ‘de nieuwe Jacques Brel' opleverde? Juist, dat: 'Formidable', een term die geregeld valt in verband met de man zelf. Hier komt Stromae het dichtst bij het traditionele Franse lied, zij het voortdurend tongue in cheek. Het lied handelt over een dronken man die vrouwen aanspreekt, zichzelf corrigeert als hij zijn brutaliteit realiseert, mijmert over zijn verloren liefde en zichzelf vervloekt ten opzichte van haar perfectie. De volle Alpha zwalkt mee, met een glimlach.

Stromae is de meester van de momentjes. Natuurlijk, de grote ziet iedereen: hoe hij stijf als een plank het podium op wordt gedragen voor 'Papaoutai', als beeld voor de afwezige vader in het liedje. En hoe hij door zijn bandleden juist van het podium afgedragen wordt aan het slot van 'Formidable'. Hoe hij in Tous Les Mêmes - een song over genderrollen - naar links een machoman is en naar rechts een kokette vrouw. Maar de charme zit ook in de piepkleine dingetjes. Een pistoolvinger tegen het hoofd als het woord zelfmoord valt bijvoorbeeld. Of de manier waarop hij tijdens 'Papaoutai' in het voorbijgaan even vier seconden door zijn lange benen zakt en zijn microfoonstandaard toezingt alsof het die vader is. Een ‘verdomme’ tikje tot besluit. Het moment is er, en het is weer weg. Sommige van die elementen zagen we op Pinkpop ook prima, maar we misten de visuals en het lichtplan, dat de show echt naar een hoger niveau tilt. Aan het begin van zijn set slaat hij in zijn handen, van links naar rechts, en het licht beweegt met dubbele snelheid mee heen en weer. Een super simpel idee, strak uitgevoerd. 

Juist in de live-show accentueert Stromae zijn Afrikaanse roots. Je ziet het terug in zijn kleding, natuurlijk, maar in de muziek schuift hij het graag naar voren. Een ode aan de Kaapverdiaanse zangeres Cecaria Evora valt op het album niet zo heel erg op, live werkt het heel goed. En het slot van 'Papaoutai' wordt eindeloos uitgebouwd met een Afrikaanse rumba. Zo’n beetje iedereen in Stromaes team wordt bij naam bedankt. Misschien een beetje overdreven lang, maar de Alpha blijft gewoon vol. De muzikale rijkdom is sowieso enorm. Af en toe hoor je een flard hiphop, de flirt met 90's dance (Snap!, Faithless, Crystal Waters) is overduidelijk, en natuurlijk is er soms de chansonnier. Het maakt Stromae ook werkelijk niets uit of een muzikale stroming nu credible of niet. Sommige critici raken daar een beetje van in de war. De Volkskrant schreef na zijn Pinkpop-optreden nog dat Stromae het in het middenstuk van zijn set moest hebben van ‘platte’ dance. Onzin, Stromae heeft simpelweg lak aan elke grens, laat staan aan die van zogenaamde smaak. En dat zie je momenteel bij zoveel toonaangevende artiesten: hokjes bestaan niet meer, hoog en laag ook niet meer. Cheesy kan naast complex. 

Het hele weekend al lopen mensen met poppen van Stromae over het veld te zeulen. Anderen hebben bordjes gemaakt in hun beste Frans. Lowlands houdt van Stromae, die boodschap zal elke lerares Frans goed rekenen. Benieuwd of al die duizenden mensen hier de inhoudelijke rijkdom van deze artiest ten volle bevatten. Want zoals elk handgebaar telt, doet ook het begrip van de teksten hier wonderen. Wist je bijvoorbeeld dat dat liedje over de Belgische lekkernij mosselen met frietjes eigenlijk helemaal niet over mosselen met frietjes gaat?

Zelden zie je een concept zo tot in de perfectie uitgevoerd worden als bij Stromae. Teksten, muziek, uitstraling, band, visuals, alles valt vanavond op zijn plek. Zijn fabelachtige mimiek stelt hem in staat zichzelf als een marionet te besturen. Dat zorgt ervoor dat al die gelaagde emoties volstrekt afstandelijk geserveerd worden. Een unieke show.