Al binnen drie seconden veroorzaakt John Wizard een lol die de hele set zal aanblijven. Het Zuid-Afrikaanse gezelschap onder leiding van John Withers heeft rijkelijk ingekleurde Paul Simon-achtige sound. De gitaartjes wapperen gemoedelijk en de toetsen hebben een bepalend tropisch xylofoonachtig geluid. Het dansbare geheel zit soms gevaarlijk dicht tegen het lullige aan zonder het daadwerkelijk te worden.
Briljante muzikanten staan er niet, maar juist dat onvaste zorgt ervoor dat het nooit te cheesy wordt. Zonder moeite fietsen ze er een jaren tachtig synth in of een ongedwongen funky gitaartje. Het tempo wordt hooggehouden, en alle prikkels houden het publiek in beweging. Withers meent soms ook te moeten zingen, wat hij niet te karakteristiek en ook niet krachtig genoeg doet. John Wizards moet het hebben van het instrumentale en dat is overheersend. Het is een aandoenlijk gezelschap, zelfs als ze voorzichtig, niet al te lang, een drumcomputer op hol laten slaan en wat electro laten zoemen. Om vervolgens weer in de vriendelijke klanken te belanden. Wat een verrassend leuk optreden. Zij blij, wij blij. (Norbert Pek)
Let op: Deze inhoud kan niet getoond worden omdat deze mogelijk strijdig is met de gekozen cookiesettings.
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?