Lowlands 2014: Roadburn tipt Finse post-punkers Beastmilk

"De new wave van Joy Division, de wavey shoegaze van Jesus and Mary Chain en de punk van Samhain"

Ingmar Griffioen ,

Ehm, een Finse apocalyptische post-punkband die uit jaren '80 vaatjes als Joy Division, Killing Joke en Jesus and Mary Chain tapt? Een band waarvan de gitarist als Goatspeed en de (Britse) zanger als Kvohst door het leven gaan en die één plaat uitbracht. En dat is jullie Geheimtipp voor Lowlands? Inderdaad. "Beastmilk is de missing link tussen punk, new wave, rock en het Roadburn-genre, daar zitten ze eigenlijk precies tussenin", aldus Roadburn-organisator Walter Hoeijmakers in een vurig pleidooi.

Beastmilk bracht vorig jaar debuutalbum Climax uit, opgenomen met de jongens van Converge en geproduceerd door diens gitarist en gereputeerd producer Kurt Ballou. De flamboyante zanger Mathew Joseph McNerney is ook bekend van folkband Hexvessel. 3voor12 liep de band net mis op Roadburn, maar vond in de festivaldirecteur een gretig ambassadeur.

Op Roadburn stonden twee bands die, zo vertelde je toen, kans maakten om door te breken naar festivals als Lowlands: Scorpion Child en Beastmilk.
"Klopt, ik heb Scorpion Child toen bij 3voor12 Radio getipt voor Lowlands. Het jammere is dat zij het vervolgens op Roadburn en Hellfest helemaal niet zo goed deden. Bij beide acts was duidelijk dat het geen typische Roadburn-bands zijn en dat ze een veel breder publiek bereiken. Het zijn bands waarbij het niet alleen gaat om de brute, harde sound, maar om goede nummers met een kop en een staart, gezongen door echt hele goede zangers. Frontmannen die met hun manier van zingen, voordracht en looks een breder publiek aanspreken.

"Beastmilk is een combinatie van de post-punk van Joy Division en de punky edge van een band als Samhain (de voorloper van Danzig) en die Jesus and Mary Chain ondertoon. De new wave van Joy Division, de wavey shoegaze van Jesus and Mary Chain en de punky elementen van Samhain (en Glenn Danzigs vorige band The Misfits) maken dat het voor de rockers én de dansers interessant is."

Wat is de achtergrond van de band?
Ze komen uit Finland en stonden eigenlijk te boek als het zijproject van Mathew Joseph McNerney. Matt was in Roadburn-kringen al erg bekend van Hexvessel. Daar ken ik hem ook voornamelijk van. Daarmee verkende hij juist heel erg de neo-folky en psychedelica-grenzen. Hij liet me wel eens wat opnames van Beastmilk horen. Dat klonk zeker goed, maar het is toch opvallend dat nu juist Beastmilk heel erg opgepikt is."

Waarom achtte je uitgerekend Beastmilk in staat een plek op Lowlands te verdienen?
"Ze verbinden al die elementen zonder heel erg de jaren '80 geweld aan te doen. Het apocalypistsche, de dreiging van een kernoorlog; dat zit allemaal heel erg in de teksten bij deze band. En dat leeft blijkbaar, anders zouden ze niet zoveel mensen en bands aanspreken. Ze doen dat zo sterk, zo spannend, dat Lowlands welhaast moet omvallen. Ik verwacht dat menige Lowlands-ganger overdonderd wordt door deze toch nog onbekende band. Het borrelt wel flink, je merkt dat het nu in de alternative mainstream heel erg wordt opgepikt. Het is een band die helemaal niet onderdoet voor een Iceage, maar Beastmilk heeft toch veel meer de vibe liggen bij het occulte, Jesus and Mary Chain en Engelse post-punk.

"Ik vind het zo mooi dat deze jongen een plaat heeft gemaakt die een breder publiek aanspreekt. Niet dat ze zo'n plaat wilden maken, ze hebben geen masterplan. Het zijn gewoon vier muziekliefhebbers die hun liefde voor jaren '80 post-punk, gothic en hun rockroots op een heel spontane manier laten samenkomen. In feite is het net zo'n verhaal als bij Ghost, dat op Pinkpop terechtkwam. Daarom hoop ik dat het op Lowlands zal aanslaan."

Wat maakt de band zo goed?
"De zang van McNerney is gewoon zo goed, die zuigt je in de nummers. Ik heb in tijden geen zanger gehoord die zozeer het rock- als het new wave-element in zich heeft. Hij klinkt ijskoud, heeft echt die jaren '80 koude oorlog feel, gothic desolation, precies het gevoel dat post-punk en gothic in zich moeten hebben. En aan andere kant hebben ze toch die rockvibe. Waar new wave in de jaren '80 iets was van afzetten, en waar post-punk en new wave totaal niet verenigbaar waren met rock, hardrock en punk, brengt deze band dat nu gewoon samen. Ze laten dat allemaal op die eerste plaat samenkomen, dat vind ik zo gaaf aan deze band.

"Met name dat Beastmilk met Climax al deze niches overstijgt en juist weer samenbrengt. En als een van de weinige bands in staat is om dat te doen. New wave liefhebbers, gothic rockers, occult rockers en mensen die Roadburn een warm hart toedragen staan gebroederlijk naast elkaar te dansen. Ik denk dat weinig bands zo'n cross-over appeal hebben. Matt heeft ook een beetje een Robert Smith-achtige vibe in z'n stem. En toch een heel eigen stem, daarmee onderscheiden ze zich ook van veel andere bands."

Ze klinken wel iets minder heftig en duister dan de uitstraling doet vermoeden.
"Het klinkt enerzijds heel toegankelijk en dansbaar, maar tegelijkertijd... Luister maar eens hoe desolaat de teksten zijn. Als je het over 80ies angsten hebt; dat apocalyptische, die koude oorlog en de nucleaire dreiging zitten totaal verweven in de teksten. Daarin zit ook de spanning van Beastmilk."

Waarom moeten ook mensen die niks met 80ies wave hebben, de band gaan zien op Lowlands?
"Omdat het een hele spannende band is, die grensoverschrijdend durft te zijn. Veel nieuwe bands volgen een bepaalde formule en spelen volgens bestaande conventies, zoals veel huidige psych-bands teruggrijpen op Spacemen 3. Dit is een band die geen conventies volgt, vier rockliefhebbers die een hele goede plaat maken, niet uit indie maar uit rockperspectief. Als mensen op Lowlands op zoek zijn naar muziek die spannend is en buiten de gebaande paden gaat, dan moeten ze bij Beastmilk zijn.

"Dit is geen new wave-band in de stijl van Franz Ferdinand of Bloc Party zoals je de laatste jaren zoveel zag. Zoveel bands die dusdanig op die stijl teruggrijpen, dat het een soort blauwdrukken zijn geworden. Beastmilk gaat juist heel erg terug naar de basis en koppelt dat aan rockmuziek. Maar dit zou het publiek dat van die bands houdt wel heel erg kunnen aanspreken. Mensen die zo hard zijn gegaan op Franz Ferdinand, kunnen ook deze band met beide armen omarmen."

Hoe deed de band het op Roadburn?
"Ze hebben voor een uitpuilende 013 grote zaal gestaan, stonden 's middags om 17.00 uur voor 2200 man te spelen. Dat was een vuurdoop voor ze, was even wennen. Maar nu hebben ze een aantal van die festivals gedaan en zijn ze enorm in die rol gegroeid. Ze hebben zich die shows in hele korte tijd volledig eigen gemaakt.

"Ik had ze in eerste instantie voor de kleine zaal geboekt, heb ze toen toch naar het grotere Patronaat verplaatst en letterlijk op het allerlaatste moment (vier weken voor Roadburn toen het tijdschema bekend werd) nog verplaatst naar de grote zaal. Dit omdat de indicatie was dat iedereen die band wilde zien. Het was een van de meest veelbesproken bands in het voortraject. Daarbij was ook de eerste persing van het vinyl op; dat zijn allemaal dingen die eraan bijdragen dat mensen het ook echt willen zien.

"Maar ik was zelf te druk, dus heb ze bijna niet gezien. Daarom ben ik naar hun show in de Melkweg gegaan. Ik hoorde daar dat het intimiderend voor ze was geweest die grote zaal. In Amsterdam zag ik een hele andere band terug, met een hele goede podiumpresentatie en vertolking van de liedjes. Het was ook heel dansbaar. Mensen op Lowlands gaan een supershow te zien krijgen van een band die de zelfverzekerdheid en de plaat heeft om daar flinke indruk te maken."