Lowlands 2014: waarom je tóch naar Skrillex moet gaan

Geflopt debuutalbum maar mogelijk de meest spectaculaire show van Lowlands 2014

Timo Pisart ,

Twee jaar na zijn zegetocht als headliner op Lowlands komt dubstep-pionier Skrillex wederom naar Biddinghuizen – toen op basis van een paar tracks, nu met een debuutalbum. En kennen we ‘m nog: Recess, dat album dat dit jaar rond SXSW vrij plotseling uitkwam? Een commercieel succes werd het bepaald niet, dubstep is inmiddels al drie keer ‘doodverklaard’ en sceptici zeggen dat de Alpha dit jaar veel te groot wordt voor Skrillex. Onzin, denken onze eigen Roosmarijn Reijmer en Nik Roos van Gronings drum ’n bass-producerstrio Noisia. “Sterker nog: dit wordt dé meest spectaculaire show van Lowlands.”

 Een unicum: in 2012 was Skrillex al headliner op Lowlands, zonder nog maar een debuutalbum te hebben uitgebracht. Het was een meesterzet: dubstep en haar schreeuwerige variant brostep waren op hun zinderende hoogtepunt, en hoewel hij altijd al veel breder draaide, werd Skrillex gebombardeerd tot dé vaandeldrager van het genre. In zowel Amerika als Europa werd Skrillex een superster. Equinox (First of the Year), met die bizarre schreeuw en keiharde drops werd het anthem van het Biddinghuizen, en de jonge Amerikaanse producer Sonny Moore (toen 24, nu 26) werd door velen uitgeroepen tot hét hoogtepunt van Lowlands. Ook 3voor12 beoordeelde de show met een 9 voor een sensationeel totaalspektakel. “De definitieve van Skrillex is een feit”, tekenden we op.

Anno 2014 liggen de zaken heel anders. Google Trends laat zien dat de piek van (het online zoeken naar) Skrillex én dubstep inderdaad rond 2012 lagen, en nu veel minder leven. Tussendoor werd dubstep al drie keer doodverklaard, en toen Skrillex in maart van dit jaar éíndelijk dat langverwachte debuutalbum uitbracht, werd dat vervolgens slechts lauwtjes ontvangen. Ook op YouTube en Spotify zijn de albumtracks aanzienlijk minder vaak beluisterd dan eerder werk, en op veel airplay kon Sonny Moore dit jaar evenmin rekenen. Tot dusver de cijfers. Was Skrillex niet een eendagsvlieg, vragen sceptici en de vele haters van Skrillex zich af. En was de boeking van Skrillex als een van de grootste namen van Lowlands daarmee niet wat voorbarig?

Als je het Roosmarijn Reijmer, dj van 3voor12 Radio op 3FM en Nik Roos van Noisia vraagt niet. Sterker nog, volgens hen zou de set van Skrillex zomaar de meest spectaculaire show van Lowlands 2014 kunnen worden. The Guardian bekroonde dezelfde Mothership-show op Glastonbury al met het maximale aantal sterren, en dat begrijpt Reijmer, die ook bij de show op Glastonbury aanwezig was, helemaal. “Ik was op weg naar Richie Hawtin, maar toen ik langs The Other Stage liep, waar Skrillex speelde, besloot ik ‘even’ te blijven kijken. Ja, en dan blíjf je gewoon staan. Met onwijze lazers, special effects totdat ze je oren uitkomen en heel veel rake liedjes blaast hij al het publiek omver. Het is een totaalspektakel, waarin zijn eigen tracks de hoogtepunten vormen. Maar hij haalt er net zo goed lachend het thema van The Lion King bij, en dat doet hij zo in de mix dat het een euforisch moment wordt, in plaats van slechts hilarisch.” Eclectisch is het juiste woord. Zijn grote wobwob-hit Equinox mixt hij gerust met een hitrefrein van MGMT, en via hiphop en trap draait hij weer naar Daft Punk, Niki and the Dove, Avicii en zelfs Disclosure en Kanye West. Loeihard, in razende vaart en met maximaal effect op het publiek.

De huidige festivalshow van Skrillex begint met een vijf-minuten-durende countdown met een spannend muziekje, terwijl er nog een gordijn voor het podium hangt, zo beschrijft Reijmer. Bij de nul, je raadt het al, valt het doek terwijl er een keiharde drop in wordt gegooid. Skrillex staat in zijn ruimteschip, een gigantische installatie bomvol lichten, visuals en een hele berg apparatuur, en binnen een halve minuut staat hij al op de decks te springen. “Toen was Glastonbury al plat. Of je het muzikaal trekt of niet, het is gewoon een briljant goede show, en dat kan iedereen waarderen. Verreweg de meeste mensen zullen zijn album niet hebben gehoord, maar dat maakte helemaal niets uit.”

Eclectisch enthousiasme
 Nik Roos van Noisia kent Sonny Moore alias Skrillex al jaren – zelfs voordat hij onder de naam Skrillex opereerde - en heeft nu nog meer zin in de show op Lowlands dan rond het hoogtepunt van dubstep in 2012. “Toen was het héél monomaan en gehyped, mensen kwamen voor díé sound. Nu is dat gevoel weg, en kan Skrillex nog veel eclectischer draaien. Er ís geen andere grote naam die draait wat hij durft te draaien. Ik vind dat bevrijdend.” Met I Am Legion (de samenwerking tussen Noisia en Foreign Beggars) was Nik Roos een paar weken geleden in Las Vegas om op te treden. Daar in een casino draaide Skrillex een set die tekenend was voor de producer, aldus Nik. “Het publiek daar moet héél veel geld betalen om überhaupt binnen te komen en heeft geen flauw idee van muziek, er is alleen maar shit en glitter en totaal geen culturele diepgang. De dj’s die daar worden geboekt zijn hoofdzakelijk oppervlakkig. Het experiment en enthousiasme waarmee hij óók daar weirde shit draait is echt inspirerend. Hij weet een gevoel van opwinding en naïviteit te kanaliseren dat ontbreekt in zó veel populaire dancemuziek, en daarmee weet hij zelfs Las Vegas plat te draaien. Ik vond dat bijna nog indrukwekkender om te zien dan de grote shows die Skrillex eerder bijvoorbeeld in de HMH heeft gegeven.”

De strekking van Nik Roos is duidelijk: weinig dj’s en producers zijn zo authentiek en creatief als Skrillex en blijven dat ook doen na zulk krankzinnig commercieel succes als hij rond 2012 al beleefde. “Hij heeft zich nooit laten sturen door het grote geld, dan zou hij op een hele andere plek zijn geëindigd. Ik heb niet het idee dat hij met Recess op zoek was naar een commerciële kaskraker. Daarvoor heeft hij ook nog een EP met hele atmosferische muziek gemaakt waar geen banger tussen zat. Ik kan me heel goed voorstellen dat hij zich realiseerde: die dubstepgolf wordt nooit meer groter dan hij al was. Om die groei door te zetten moet je óf verbreden en ‘algemenere muziek’ gaan springen, óf in een genre springen dat het allerpopulairst wordt. Hij wilde geen van beiden maar bleef gewoon maken waar hij zelf enthousiast van wordt. Ook met zijn label OWSLA heeft hij totaal geen preconceptie over genres en of iets van de smaakpolitie wel mag.”

Deliveren als geen ander

Zowel Roosmarijn Reijmer als Nik Roos waren ook aanwezig bij enkele van de kleinere take-over-shows die Skrillex eerder dit jaar in Nederland gaf in onder andere Bitterzoet, Simplon en de Ocean Diva-boot, met maximaal een kleine duizend man publiek, waar je hem zo op de vingers kunt kijken wát hij nu eigenlijk precies doet. Blijkt Skrillex dan ook een technisch begaafde dj? Nik Roos vindt dat eigenlijk niet meer zo’n interessante vraag. “Als je zo eclectisch draait, kun je tracks niet in elkaar over laten lopen zoals in drum ’n bass of jungle, omdat je met zoveel variërende BPMs draait. Toch kan hij heel kundig draaien met CDJ’s [mixtafels, red.], maar daar gaat het godzijdank tegenwoordig helemaal niet meer om.” Als Roos hem ziet draaien, is hij vooral benieuwd naar de set-opbouw, de plaatkeuze en zijn eigen producties. “Die vind ik vele malen interessanter dan andermans werk. Ik wil horen waar hij zich hard voor maakt, waar hij concessies doet, waar hij iets voor zichzelf draait en waar voor publiek.”

Roosmarijn Reijmer zag dat Skrillex met zo’n kleine show nog veel meer alle kanten op schiet dan dadelijk op Lowlands. “Op de Ocean Diva draaide hij veel meer toffe tracks die niemand kent, op Glastonbury deed hij natuurlijk geen diepteset. Als je voor 60.000 man staat, moet je deliveren, ook voor mensen die geen hardcore fans zijn. Dat kan Skrillex, als geen ander.”