2. STARTSUBSIDIES EN FONDSEN VOOR BANDS
Keek Oostenrijk 10 jaar geleden nog jaloers naar Nederland, waar kunstenaars zich onder meer via de WIK konden ontwikkelen, anno 2013 ligt dat anders. Qua exportsubsidie niet trouwens: Oostenrijkse acts kunnen alleen steun krijgen voor optredens op showcasefestivals als Reeperbahn en Eurosonic (o.a. Elektro Guzzi profiteerde, Tirana stond ermee op SXSW) en het exportbureau bestaat uit twee fulltime krachten. Voor Eurosonic Noorderslag is dan ook wat PR-hulp ingeschakeld. Het deels door het ministerie van Onderwijs, Kunst en Cultuur gefinancierde Austrian Music Fund heeft op projectbasis euro's liggen voor buitenlandse showcases en projecten, maar ook voor albumproductie en binnenlandse tours kan de verstrekking oplopen tot een paar duizend euro's (maximaal 50% van de productiekosten).

Een van de andere mogelijkheden is een stipendium van 12.000 euro voor een jaar van het sociaalculturele fonds SKE (gevoed door copyright-inkomsten en mechanische royalty's). In 2013 was Veronika Eberhart van Eurosonic-act Tirana een van de twee gelukkigen. Eberhart heeft daardoor al haar tijd kunnen steken in een debuutalbum (opname in 2014) en de liveshow (in wisselende samenstelling) die in Groningen "punky" moet pieken. Laagdrempeliger is de aanvraag voor steun voor opnames, die ook via SKE gaat en vierhonderd (voor een EP/12") tot 1500/2000 euro (albums) kan bedragen. Daarnaast zijn er nog verscheidene fondsen voor de kunsten van het Ministerie voor Cultuur of de stad Wenen (zoals Popfest). Tenslotte steunen enkele organisaties de creatieve industrie via toelages voor innovatieve projecten van labels, boekingskantoren, publishers etc.

4. GEOGRAFISCHE LIGGING
Oostenrijk is net als Nederland een klein land. Buiten Wenen gebeurt er echter aanzienlijk minder dan buiten de Randstad in Nederland. Vooruit; er zijn wat scenes te vinden in vooral Linz (hiphop), Graz (gitaarscene met o.a. Sex Jams en producers) en Innsbruck, maar een clubtour in eigen land schiet niet echt op. Opvallende muziek van buiten Wenen komt van Koenig Leopold: hiphop in het Steierische dialect (uit de zuidelijke Steiermark), die een rel veroorzaakten nadat een lokale slager ze aanklaagde wegens de lyrics in Kohlhauser (zie hieronder).

Het land is voor het gros van de muzikanten echter te klein om van te leven. De geografische positie, middenin Europa en grenzend aan het voormalige Oost-Europa, Italië, Zwitserland en Duitsland, is gek genoeg niet echt een voordeel. Oostenrijkse acts weten maar moeizaam de stap naar het buitenland te maken, terwijl een tour in Duitsland en Zwitserland wel lucratief zou zijn. In de andere omringende landen liggen de gages een stuk lager en is het dus vooral investeren. Andersom is het voor bands uit die landen dus wel gunstig om in Oostenrijk te spelen, maar brengen Tsjechië, Slowakije, Hongarije en het voormalige Joegoslavië nu ook niet zoveel bands voort die daar klaar voor zijn. Wat dat betreft lijkt Polen nog het meest vruchtbaar, zo leren we. De zalen profiteren wel van de ligging: Tsjechen en Hongaren komen voor bands die in eigen land niet te zien zijn. De ondervraagden zijn het erover eens waarom Elektro Guzzi en Soap & Skin wel buiten de grenzen potten braken: Omdat ze wat unieks doen en daarin uitblinken.

6. DANCE
Dance-acts hebben (net als hun Nederlandse collega's) dan weer helemaal geen last van taalbarrières. Bij dance is afkomst sowieso veel minder van belang. Je legt je contacten via Soundcloud en labels en dan zit je zo in Berlijn, legt Cid Rim (Clemens Bacher) uit. Bacher werkte onder meer met Damon Albarn en veel met vriend en stadgenoot Dorian Concept en zit al even in het vizier van de Pitchforks en Resident Advisors.

Oostenrijk en Wenen waren op het gebied van moderne muziek eigenlijk nooit serieus genomen tot het tijdperk van de Wiener Elektronik-Szene; avant-gardistische elektronica die dankzij de gretig remixende Peter Kruder & Richard Dorfmeister, Patrick Pulsinger en Erdem Tunakan, (Christian) Fennesz en hun labels G-Stone, Cheap Records en Mego in de jaren '90 wereldwijd ging. Die erfenis maakt dat Oostenrijkse elektronica-artiesten gezien worden én wat te bewijzen hebben.

Dat lukt Cid Rim aardig. De in de Weense buurt Josefstadt geboren, getogen en gedijende artiest runt met collega's als Dorian Concept en Ogris Debris het label Affine Records en releaset zelf op het Schotse LuckyMe (van o.a. HudMo). Begonnen als jazzdrummer is Bacher het toonbeeld van hoe de moderne Weense jazzscene de crossover maakt naar de clubscene.

8. CLUBS, LABELS, SCENES
De scene in Wenen wordt door betrokkenen getypeerd als klein, redelijk intiem en toch divers. Die verbonden- en verscheidenheid is misschien wel een van de geheimen en de reden dat artiesten vanuit de moderne jazz-scene de cross-over naar de dance- en popscene maken. Denk aan: Elektro Guzzi, Soap & Skin en Cid Rim, die de enorme jazzscene rondom JazzWerkstatt Wien roemt. Voor dance kun je onder meer terecht in clubs als Rhiz, Badeschiff LDRM (boot in de Donau), Pratersauna, Volksgarten Disco en Flex en bij labels als Affine (van Cid Rim, Dorian Concept e.a.), Moozak (ambient, noise, impro), Do Easy Records etc. Voor allerhande indie muziek zijn podia als Fluc + Wanne, Chelsea en B72 zeer geschikt en een schat aan kleine labels als Siluh (Sex Jams, tekende ook Mozes and the Firstborn), Fettkakao (Tirana), Totally Wired en het Wilhelm Show Me The Major Label (o.a. Ja, Panik, Killed by 9V Batteries en TV Buddhas op cassette) voorhanden. Daarnaast zijn er opvallend veel culturele vrijplaatsen als Arena (een fabrieksterrein met kraakuitstraling en drie binnenpodia, een open air stage en een café), het Ernst-Kirchweger-Haus (punkconcerten in kraakpand in buitenwijk) en cultuurcentrum WUK (Werkstätten- und Kulturhaus). Voor metal kun je terecht in de Escape Metalcorner, Arena en ((szene)) (grotere concerten). Nog een maatje groter is de Gasometer (oude gasfabriek waar de Within Temptations optreden). Met een scala aan muziekcafés als Carina en Leopold ziet het stappenplan er voor Oostenrijkse bands eigenlijk uitstekend uit.