#ESNS14: Lower weet niet te wurgen

Deense punkers leggen het af tegen traumahelikopter

Joost van Beek ,

Het is half een 's nachts en er staat een rij van jewelste voor de Spieghel. Snakken deze mensen naar de traumatische postpunk van het Deense Lower? Nee, de naam van traumahelikopter gonst door de nacht. De Groningers spelen later een thuiswedstrijd in de bovenzaal. Maar eerst is het de beurt aan Lower. Een prettig voorprogramma?

HET CONCERT
Lower, Eurosonic, De Spieghel, 17 januari 2014

DE ACT
De punkscene bruist in de underground van Kopenhagen. Daarvan is Lower een van de belangrijkste exportproducten. De band speelt een gitzwarte combinatie van postpunk, newwave en hardcore. Nummers die steevast ontsporen in een ketel van lawaai. De zang lijkt vanuit een draaikolk te komen. Joy Division zonder melodie, muziek die het beste gedijt in schimmelige kelders en aansluiting vindt bij een act als Foetus.
Debuut-EP Walk On Heads is een prima kennismaking met de Deense underground. Tijdens het optreden zwalkt de frontman over het podium. Met zijn linkerarm drukt hij getergd zijn lever dieper het lijf in. Het windbreakjack houdt hij aan. Aan dramatiek geen gebrek. Het bruine café contrasteert plagerig met de schimmige tracks.

HET NUMMER
EP-opener Craver is een prima, roffelende postpunksong. Het is een industriële meesleper met goed getimede tempowisselingen.     

HET PUBLIEK
Welk publiek? Een beetje flauw misschien maar er is vrijwel niemand die Lower trekt. Voor het podium wappert een bos haren maar voor de rest krijgen de Denen bar weinig aandacht. Nummers worden nauwelijks beloond met applaus en bij de bar tapt iemand een mop. Voor de band moet dit frustrerend zijn maar Lower speelt stoïcijns door. De onheilsmuziek van de Denen werkt alleen als je bij de keel gegrepen wordt, zoniet dan valt een concert hartstikke dood. En hoewel de mannen hun armen uitsteken, is het publiek absoluut niet van plan zich te laten wurgen. Van interactie is geen sprake. De Denen werken - gedreven dat wel - hun show af, maar lijken voor dovenmansoren te spelen. Wellicht heeft dit ook te maken met het loeiharde geluid.

HET MOMENT
Na twintig minuten komen de eerste woorden naar het publiek. Op een matig applaus volgt een zacht 'thank you'. De zaal is dan nagenoeg leeggelopen. De liefhebbers blijven hangen. En dat zijn er heel weinig. Achterin de zaal de staart van de rij naar traumahelikopter.

OORDEEL
Het kan goed zijn dat de Denen überhaupt geen crowdpleasers zijn, maar ze doen geen enkele moeite om aansluiting bij het publiek te vinden. Dit kan een showelement zijn, daar interactie met het publiek afbreuk doet aan de beklemmende nummers. Maar op Eurosonic moeten zieltjes worden gewonnen en Lower wordt genadeloos afgestraft. Voor wie ze een kans geeft, leveren de Denen desalniettemin een bij vlagen fascinerend optreden, dat nieuwsgierig maakt naar die bruisende underground in Kopenhagen. Deze show in Groningen was vooral ongemakkelijk.