HET CONCERT:
Ja, Panik, Eurosonic, Vera, donderdag 16 januari 2014
DE ACT:
Ja, Panik ontstond in 2005 in Wenen uit de resten van rockband Flashbax. De naam ontleent de band aan de tekst van een nummer op het debuutalbum. Sinds 2008 is Berlijn de basis. Derde album The Angst And The Money werd daar opgenomen en uitgebracht door het Berlijnse label Staatsakt en bestendigt de status als een van de belangrijkste Duitstalige indie-acts. Muzikaal denk je aan verrassende artrock (naar goed Antwerps voorbeeld), een tikje chansonpopperig en theatraal met wat absurdistische Duitse en Engelse teksten. Het huidige trio, live uitgebreid tot vijftal, staat aan de vooravond van de release van de vijfde langspeler primetime op Eurosonic tegenover een halfvol Vera. En ze worden veel getipt.
Maar wat opent Ja, Panik ongeïnteresseerd en vreugdeloos en waarom staat die microfoon van de bassist niet aan? Zo neemt met elke song het geroezemoes toe en de aandacht af. Toch, het zit er allemaal in die Duits-Engelse nummers: dat geniale, de gekte, de emotie dan toch en de bevliegingen. 'Sorry for my bad English, but my German is even worse,' grapt zanger-gitarist Andreas Spechtl in 'Trouble'.
#ESNS14: Vreugdeloos Ja, Panik is de Oostenrijkse dEUS
...maar speelt de zaal tot op de bodem leeg
Met Oostenrijk als focusland op Eurosonic snap je dat artrockers Ja, Panik in Vera staan. Het vlaggenschip van de 18-koppige Oostenrijkse vloot is tevens de enige die in Duitsland permanent voet aan de grond wist te krijgen. Sterker: de band opereert inmiddels vanuit Berlijn en het vijfde album Libertatia komt 31 januari op het Duitse label Staatsakt uit. Eens kijken hoe dat op Eurosonic uitpakt.
HET NUMMER:
De band speelt veel nieuw werk zoals 'Libertatia' (titelnummer nieuwe plaat), dat live uitbundig en dansbaar is en hint naar Phoenix. Oudje 'Alles hin, hin, hin' is lekker gejaagd en het nieuwe Chain Gang bekoort het meest met een reggaeloopje en losser gitaarspel van Spechtl. Het is wat frivoler en swingender. Funky, met het springerige pianoloopje van 'Skandal im Sperrbezirk' van de oeroude Spider Murphy Gang.
HET MOMENT:
Hebben ze niet gepakt.
HET PUBLIEK:
Met elk nummer neemt de desinteresse toe en haken meer mensen af. Als na een half uur ook de doorgefreakte, voor het podium dansende hippie en z'n vriendin hun heil elders zoeken, staat er nog zo'n vijfig man.
HET OORDEEL:
Ja, Panik is inderdaad de Oostenrijkse dEUS. Met een vleugje chanson, een scheutje theater en wat minder begeesterd wellicht. Nu begon Ja, Panik ook te amechtig, maar die volledige leegloop is onverdiend. We eindigen met het applaus van twintig man. En dat is pijnlijk in Vera. Zoals een aantal Oostenrijkers en kenners al voorspelden: Ja, Panik is voor velen te Duits en te moeilijk. En dat is best jammer. Een sterkere start was ook welkom geweest. Missie mislukt luidt de conclusie dan.