HET CONCERT:
De Staat, Noorderslag, Grote Zaal, zaterdag 18 januari 2014
DE ACT:
De Staat was vorig jaar alweer aan het derde album toe. Was het op debuut Wait For Evolution nog vooral een eenmansproject van Torre Florim, op I_CON is het allang een compleet gezelschap geworden met een internationaal vizier. De hoekige rock put uit een breed vaatje: naast bluesy stoner zijn ook lome synths te horen.
#ESNS14: De Staat fier overeind
Grooves, gabberbeats en vuile gozers
De Staat heeft enkele minuten voor showtime een foto van zichzelf op Facebook gezet: drie juichende bandleden met daarboven ‘Popprijs! Bedankt iedereen!’ Honderden likes natuurlijk, waarvan een deel het gelooft en een ander deel erom moet grinniken. De band krijgt nu alsnog de kans om een zege te behalen op het grootste podium van Noorderslag.
HET NUMMER:
Het is een wat vreemde eend in de bijt in het Staat-repertoire, maar wat klinkt ‘Devil’s Blood’ ongelooflijk goed. De hoge zang, de gedoseerde synths: het werkt. Zelfs in de groots opgezette visuals zit een sfeerverandering.
HET MOMENT:
De Staat mag dan geen Popprijs in het kastje zetten, ze krijgen opeens soortgelijke taferelen om de oren. Terwijl de band vol doorstampt, vliegen vele glazen bier door de lucht. Met als verschil dat de bandleden worden gespaard en het publiek aan het druipen slaat.
HET PUBLIEK:
De volle Grote Zaal is bij aanvang wat aarzelend - ‘Sweatshop’ wordt ook niet overtuigend gespeeld - maar de vonk slaat al snel over. Het publiek laat zich meeslepen met het gedreun en de vuilste grooves.
HET OORDEEL:
De Staat durft lelijk te zijn. Met de derde plaat zijn de geluiden nog dissonanter en stampender geworden (ook al kon opener van tweede plaat ‘Ah, I See’ ook menig hooligan bekoren). De band wist al in een vroeg stadium een grote show te dragen en dat is nog altijd het geval. De Staat heeft er ook een paar aanwinsten bij. ‘Make Way For The Passenger’ is meeslepend en met ‘Witch Doctor’ laat De Staat horen dat niet alleen voorgangers The Opposites het publiek aan de gabber kunnen krijgen. Door de klankenjacht van de afgelopen jaren is De Staat gevarieerder geworden. Maar het is ook een verademing als ‘The Fantastic Journey Of The Underground Man’ van het debuut wordt gespeeld. Dat is een goed liedje, terwijl de band steeds meer op grooves drijft. Die balans moet in de gaten worden gehouden. Aan zelfverzekerdheid hoeft De Staat weinig meer te doen. Deze show komt aan.