Het zit erop, ik denk dat hier twee tevreden mensen zitten.
Robert Swarts: "Het was een geslaagde editie. We zijn heel tevreden. Eigenlijk wilden we een stapje groeien, dat is niet helemaal gelukt, maar we hebben wel hetzelfde aantal bezoekers gehaald als vorig jaar, zo'n 15.000 per dag. Er komt sowieso een derde editie, op 19, 20 en 21 juni 2015."
Laten we even wat grote en kleine dingen doornemen. Wat waren voor jullie hoogtepunten?
Niels Aalberts: "Laat ik dan een act noemen die het afgelopen jaar voortdurend door ons kantoor schalde: The War On Drugs. Toen die band geboekt werd, steeg er wel een soort collectief gejoel op. Die band maakte het helemaal waar."
Robert Swarts: "Daar heb ik helaas helemaal niets van kunnen zien, maar ik heb wel net Fat White Family gezien, dat vond ik fantastisch."
Er is al veel gezegd over de chips in de bandjes, ook in combinatie met statiegeld. De conclusie op het veld was dat het eigenlijk wel een fijn systeem is, maar ik hoor wel verhalen over lange rijen bij de cash-out, van mensen die allemaal tegelijk hun geld terug willen voor ze weg gaan.
Robert Swarts: "Dat viel reuze mee. Op het drukste moment, zo rond tien uur, stond er even een rij. Op zo'n moment kunnen we direct opschalen. Dat gebeurde ook op momenten vroeg op de dag, dat de dagbezoekers massaal binnen komen. Ik denk dat dat over het algemeen heel goed gegaan is. Net als een aantal pijnpunten van vorig jaar, zoals de ruimte bij Stage 1 en 2 en een aantal bars."
Niels Aalberts: "Het enige incident dat we hadden was dat rond de invalideplekken. Herhaaldelijk stonden er veel mensen op het rolstoelplatform, waardoor mensen die daar daadwerkelijk moesten staan er niet meer bij konden. Daar hebben we extra security heen moeten sturen."
Robert Swarts: "Ik vind het heel belangrijk om dit soort dingen uit te proberen. We hebben er vooraf wel acht maanden over gesproken of en hoe we dit moesten doen. Het is nog niet perfect, maar de komende paar jaar zullen we het strak trekken."
Een van de hoogtepunten volgens een flink deel van je publiek vandaag was het voetbal. Ik hoor dat de supporters van België door de Nederlanders met applaus terug op het veld ontvangen zijn. Toch kozen jullie er voor het voetbal van het terrein te weren. In de huisregels stond ook dat het dragen van voetbalshirts verboden was?
Robert Swarts: "Dat is meer een algemene regel, die veel festivals hebben. Het gaat dan meer om shirts van clubs als Ajax, PSV of Feyenoord. Landenshirts is een ander verhaal, zeker nu moet je daar flexibeler mee omgaan."
Niels Aalberts: "Het was inderdaad wel een bewuste keuze om het voetbal alleen op de camping te laten zien. Wij hebben vorig jaar geclaimd dat ons festival alleen om de muziek gaat, dat moet je dan wel waarmaken. We vinden het niet chique naar bands toe en naar mensen die niet van voetbal houden. Dat gezegd hebbende: we vonden het heel leuk om er op de camping wel mee uit te pakken. Zodra het speelschema bekend gemaakt werd, kregen we veel vragen van Belgische bezoekers."
Robert Swarts: "Ik ben er even geweest, het was fantastisch. En voor de security perfect, met die goal vlak voor tijd. Iedereen zat de hele wedstrijd rustig stil, met aan het eind vijf minuten bier gooien. Het was fantastisch."
Iets dat ontbrak: hiphop. Vorig jaar hadden jullie Macklemore, Tyler. The Creator, Danny Brown, dit jaar eigenlijk helemaal niets. Zeker toen Young Fathers heel last minute af moest zeggen.
Robert Swarts: "We merken dat zulke acts toch moeilijker vast te leggen is in het festivalseizoen. Veel rappers zijn niet hier aan het touren, of net een paar weken later."
Heb je niet gewoon de concurrentie verloren? Over een paar weken is hier in Tilburg WOO! HA festival, daar staan ze allemaal wel. En zo zijn er meer nieuwe hiphopfestivals.
Robert Swarts: "Ik denk dat we gewoon pech hebben. Het is wel belangrijk voor ons."
Niels Aalberts: "Al is het profiel van ons festival wel indie alternative, niet elke hiphopact zou hier passen. Maar over bijvoorbeeld Tyler. The Creator kreeg ik ook dit jaar nog veel positieve opmerkingen, dat zijn mensen niet vergeten. Zo'n jongen zorgt voor energie en gevaar."
Dat moest dit jaar met name van gitaarbands komen. Er stonden er een paar, o.a. Together PANGEA, Night Beats, Fat White Family. Dat ging soms nogal mis. Ik zag de zanger van Together PANGEA met de middelvinger omhoog naar de security, omdat ze hem wilden tegenhouden bij het crowdsurfen. Bij Night Beats heerste een gespannen sfeer door acties van de security. Hoe kijk je daar tegenaan?
Niels Aalberts: "Wij hebben daar veel overleg over. We willen dat soort acts een platform bieden, en we weten ook dat dat spanning met zich meebrengt."
Robert Swarts: "Ze moeten de ruimte krijgen om hun ding te doen, maar wel binnen een acceptabel kader. Wij zijn uiteindelijk verantwoordelijk voor de veiligheid."
Niels Aalberts: "Ik denk wel dat we het over het algemeen goed doen. We zouden veel strenger kunnen zijn, door bijvoorbeeld mensen bij hun eerste overtreding meteen het veld af te zetten. Dat willen we niet."
Ik begrijp dat jullie bij Fat White Family de tent zodanig aangepast hebben dat niemand in de palen omhoog kon klimmen?
Niels Aalberts: "Dat klopt, voornamelijk de band zelf. In Engeland mag die band in sommige zalen niet spelen vanwege hun reputatie, zo ver willen wij absoluut niet gaan. Die acts zijn ongelofelijk belangrijk voor de sfeer op het festival, ook al zijn ze nog zo klein. Bij acts als Together PANGEA en ook Larry Gus komt een ongelofelijke energie vrij, die zich als een olievlek over het terrein verplaatst. Iedereen komt vol adrenaline uit zo'n tent, en ook als je er niet bij was, krijg je daar iets van mee. Dat moet je niet willen inkapselen."
Jullie hebben inderdaad die ambitie uitgesproken: lichte groei. Waarom is dat niet gelukt?
Niels Aalberts: "Als jij ons dat antwoord kan geven, zijn we meteen 24 evaluatierondes verder. We kijken natuurlijk in eerste instantie naar onszelf. Kan de line-up beter?"
Robert Swarts: "Vorig jaar hebben we een vliegende start gemaakt, dat moeten we niet vergeten. Het oversteeg onze verwachtingen, misschien zijn we daardoor wel te enthousiast geraakt en is het helemaal niet zo vanzelfsprekend dat je doorgroeit. We consolideren in elk geval goed. Vorig jaar kochten mensen blind een kaartje omdat het nieuw was, dit jaar ben je dat element kwijt."
Niels Aalberts: "Er is nog een belangrijk element. Mensen kijken in eerste instantie naar de bovenkant van de poster, maar wij willen ons ook profileren met de onderkant. Het vertrouwen opbouwen dat mensen ongezien naar een festival kunnen om daar dingen te ontdekken, dat kost veel meer tijd. Dat kost vijf, zes jaar. Kijk maar naar Le Guess Who, dat er ook jaren over heeft gedaan om dat vertrouwen te bouwen."
Kan het ook zijn dat de festivalzomer simpelweg te vol is? Volgende week is Down The Rabbit Hole, een nieuw festival dat misschien ook bezoekers bij jullie weg getrokken heeft?
Robert Swarts: "Vorig jaar zeiden mensen ook dat de festivalzomer te vol zat, maar toen lukte het ons ook er tussen te komen. We hebben een risicoanalyse gemaakt en geconcludeerd dat er wel degelijk ruimte is. Dit doe je niet voor twee jaar, dat zou onverantwoord zijn."
Zit je dan nog in de investeringsfase, waarin het festival meer mag kosten dan het oplevert?
Robert Swarts: "Ja, daar zitten we in. Best Kept Secret is een vijfjarenplan. We proberen iets in de markt te zetten."
Jan Smeets heeft gezegd: ik wil volgend jaar Dolly Parton hebben op Pinkpop. Wie is jullie droomheadliner?
Niels Aalberts: "Heeft ie dat gezegd, ja? Dat zou te gek zijn. Iedereen de hele dag bier drinken, en dan met zijn allen 9 to 5 zingen. Neil Diamond zou ik nog beter vinden. Voor ons? Een onmogelijke naam, maar dan zeg ik Mark Hollis en Talk Talk. Ik zou al huilen als ze opkomen. Dit jaar hadden we Slowdive, en dat pakte supergoed uit. Je moet niet vijftien reünies op je festival willen hebben, maar als de act relevant is en een goede live performance heeft, moet het kunnen. Pixies was dit jaar ook zo'n act. Het was een gok of het goed uit zou pakken, maar dat deed het."