Interpol, Best Kept Secret, Stage 2, vrijdag 20 juni 2014

Interpol kan gezien worden als een post-punk band. Denk aan onderkoelde, donkere arrangementen in combinatie met een statische ritmesectie, in navolging van Joy Division en The Chameleons, maar dan met af en toe een dansbare twist. De stem van Paul Banks heeft bovendien wat weg van Ian Curtis van de eerstgenoemde band. De gitaarpartijen zijn melodisch en fel. Vergelijkbaar met The Strokes, weer een andere band uit New York City.

In ieder geval geen track van de platen Interpol en Our Love To Admire. Dus ook geen The Heinrich Maneuver, dat toch het meest geluisterde nummer op Spotify is. Het lijkt erop dat de band het bestaan van deze twee albums ontkent vanavond, alsof ze er zelf niet over te spreken zijn. Ze spelen alleen songs van Antics, Turn On The Bright Lights en het te verschijnen El Pintor. Hét nummer is het fel gespeelde Slow Hands. Deze track spelen ze als slotstuk en het publiek, met name voorin, gaat er keihard op los. Achterin is het inmiddels een stuk leger...

 … en dat is toch gek. Aanvankelijk viel Interpol vandaag juist zo goed: de track Evil werd bijvoorbeeld door veel mensen fanatiek meegezongen. Het is hét moment van het optreden: het laat de goodwill van het publiek zien bij een band wier laatste plaat alweer vier jaar geleden verscheen. Een liedje dat al tien jaar oud is, nota bene.

Niet al het materiaal is zo oud, Interpol speelt vanavond drie nieuwe songs. Als eerst de midtempo track My Desire. Het tweede nummer is Anywhere: Een uptempo song die met een typische scherpe Interpol gitaarriff begint, gevolgd door hakke-takke drums en een zware baslijn. Als laatste is All The Rage Back Home aan de beurt. Hij begint rustig, maar na een minuut worden tempo en intensiteit opgevoerd, met een sterke hook in het refrein die zich direct in je hoofd nestelt. Al met al zijn het stuk voor stuk typische Interpol nummers.

Het is niet te hopen dat Interpol een nostalgische band aan het worden is. Alle oude nummers slaan aan bij het publiek, en tracks van de laatste twee platen worden door de band bewust genegeerd. Hopelijk wordt El Pintor een album dat het niveau gaat halen van de eerste twee, zodat we met zijn allen nog jaren van ze kunnen genieten.

Paul Banks zingt niet altijd even lekker vandaag, en staat bovendien niet lekker afgesteld met de rest van de instrumentatie. Het geluid stelt vandaag teleur. Zo snijdt de snaredrum niet lekker door de muziek heen, maar is ie zompig in de verte te horen. Zonde, want wie weet had de geluidsman het optreden nog veel scherper kunnen maken. Wellicht verklaart dat waarom de tent zo leegstroomde. Het publiek heeft er in ieder geval alles aan gedaan om er een feest van te maken. Dat wordt erkend door Paul Banks, die de fans na afloop bedankt. Interpol is terug en dat is goed, maar helaas geen legendarisch optreden.