Ook Le Guess Who? wordt nog geen albumshow, maar wel denkt Van Dinther een of twee geïmproviseerde versies van nieuwe nummers te gaan doen. “Op Le Guess Who zal ik zeker met live-band optreden,” belooft hij. “Met daarin Raphael Vanoli van Knalpot en jazztoetsenist Gideon van Gelder. Met zijn drieën dus: voor de plaat werk ik daarnaast ook nog met een drummer en andere  muzikanten.” Hoewel het zeker niet de eerste keer is dat Van Dinther met live-muzikanten werkt, heeft hij het nog nooit zo groot aangepakt. “Misschien heb ik het een beetje onderschat. Ik heb echt veel mensen uitgenodigd, daardoor is het een beetje een hectische week geworden. De drums en de violen staan er net op, dus nu ben ik zelf aan het knippen, plakken en arrangeren in de studio.”

 

Van Dinther is gewend om zo te werken, wel nieuw is dat hij deze keer de muzikanten ook van tevoren al instrueerde. “Ik heb veel composities uitgeschreven en preproducties gemaakt”, vertelt hij. “Sommige zelfs op bladmuziek, maar het meeste kon ik in de studio wel uitleggen.” Het zijn bovendien zeker niet de minste muzikanten die hij uitnodigde: zo doet Binkbeats percussie op een aantal tracks. “Hij heeft nu een paar tracks gedaan en gaat er nog een paar doen. We hebben elkaars werk geluisterd, dat was heel inspirerend. We kunnen elkaar veel leren denk ik – hij mij iets meer dan andersom. Ik ben benieuwd wat hij gaat doen op Le Guess Who?”

 

Hoe gaat de plaat klinken? Van Dinther: “Wat ik al kan vertellen: er staan helemaal geen elektronische drums op. Het voelt veel meer als een bandplaat dan als een elektronische plaat , met veel akoestische instrumenten. De ideeën kwamen zo volgens mij beter tot hun recht. Ook synthesizers hoor, maar het is toch wat traditioneler. Ik had het nog nooit zo aangedurfd, omdat het allemaal richting mijn voorbeelden uit de jazz en progrock van de sixties en seventies gaat. Zoals de hele Canterbury-scene met Soft Machine, en qua jazz meer de modale kant zoals John Coltrane en sommige fusion. Niet echt freejazz, het wordt niet te lastig.”

 

Dat gezegd hebbende: we kennen Jameszoo ook zeker niet van ‘makkelijke’ muziek. Van Dinther: “Ik dacht eerst echt dat dit een toegankelijke plaat ging worden. Maar toen verloor ik mezelf toch weer in allerlei verschillende ideeën: ik denk dat het nu toch weer een aardige freakshow aan het worden is. De luisteraar krijgt zeker wat houvast, maar het wordt geen popplaat.”

 

Naast draaien gaat Jameszoo op ADE ook spreken over creativiteit, in een panel getiteld Future Minds: The Power of Creativity (zaterdag in Felix Meritis). “Ik zit daar met Krust, een hele inspirerende DnB/jungle dj. Ik heb hem kort gesproken, toffe kerel. We proberen mensen in te laten zien dat het niet alleen om de champagne gaat als dj en dat je je geld ook kunt verdienen met wat je écht leuk vindt. De laatste tijd heb ik de indruk dat het velen om internetfaam en gigs voor duizenden mensen gaat.”

 

Hoe moet het dan wel? “Ik denk: kijk naar de mensen die jouw favoriete dj’s op hun beurt inspireerden. Om Soft Machine maar weer als voorbeeld te nemen: zelfs toen Robert Wyatt in een rolstoel terechtkwam, heeft hij nog prachtige popliedjes geschreven. Hij gunde zichzelf volledige artistieke vrijheid en hoefde niet het smaakje van de maand te zijn. Al dat scoren met partymuziek zorgt niet voor nalatenschap. Ik denk dat ze over vijftig jaar zeggen: iemand als Dimlite, die was technisch interessant en uniek. Terwijl hij nu nog niet komt bovendrijven.”