ADE14 SFX laat de hele wereld dansen, met dank aan Nederland

"If the Dutch don't buy it, nobody will"

Robbie van Zoggel ,

Chris Stephenson verklaart in De Balie hoe zijn werkgever SFX Entertainment 's werelds grootste dancebedrijf is geworden zonder commerciële eenheidsworst aan de man te brengen.

Door zijn baan bij het Amerikaanse SFX Entertainment bezoekt Chris Stephenson nog nauwelijks zijn geboortestreek Manchester. Zijn Britse accent is daardoor afgezwakt maar de droge humor is bewaard gebleven. "Ik hou van muziek, mode, design, media, merken en ... palmbomen. Deze combinatie is mijn betaalde hobby". Hij voegt daar aan toe dat SFX-oprichter Robert S.F. Sillerman hem om die combinatie heeft aangenomen. "Ik begon mijn carriere in de mode, bij Pepe Jeans. Ik wilde dat dit merk zich sterker ging profileren. Muziek is voor mij de motor van de psyche. Zo werd Pepe dus in 1991 partner van Cities In The Park, een van de eerste popfestivals in Engeland midden in de stad".

Idealen en commercie
De weg naar SFX werd vervolgd met MTV Europe. Mede dankzij Stephenson werd MTV in 32 landen in Europa uitgerold. Met het motto: muziek is een lifestyle, het leven kan niet zonder muziek. Hij bracht programma's in het uitzendschema waar de merkmarketing van af spatte. De European Music Awards was zijn laatste trofee. De ommezwaai naar dance maakte hij met de lancering van het vermaarde Ministry Of Sounds in de VS. Ook niet toevallig: in zijn eigen Manchester maakte hij de eerste uren van house mee in The Haçienda, de RoxY van Engeland. De vergelijking met de uitgebrande Amsterdamse club maakt hij bewust: "Door deze geschiedenis ligt het centrum van expansie in de danceindustrie in Amsterdam. Daar ligt ook de ziel en de oorsprong van SFX."

Stephenson koestert duidelijk zijn oorsprong en idealen. Toch werkt hij bij een bedrijf met een tycoon aan het stuur en een heel agressief overnamebeleid. Door de overname van ID&T eind 2013 voor 130 miljoen dollar is SFX Entertainment nu zo'n beetje de grootste partij dat live evenementen organiseert ter wereld. Het is een merk op zichzelf geworden; met een imago. Stephenson voorziet geen problemen: "De internationale versies van Mysteryland, Sensation, Q-Dance en Tomorrowland lopen heel goed. Dat kan alleen door per feest naar een unieke formule te streven. Zo hadden we bij Mysteryland New York Moby geboekt. Zijn muzikale piek ligt wellicht rond de milleniumwisseling maar hij heeft een hele sterke signature. Hij gaf tijdens het festival een soort TED Talk over veganisme. En lokale kunstenaars uit The Bronx werden getriggerd om los te gaan met het bouwen van de decors en stages". 

EDM en diversiteit
Stephenson ziet mondialisering niet als een vies woord. Hij wil iedereen in de wereld laten ervaren wat dancefeesten zijn. "Dankzij EDM komt dance in populariteit naast popmuziek te staan. Tegelijk wordt het gezien als een aanslag op een divers aanbod. We kijken veel verder dan Calvin Harris en ik denk ook dat onze doelgroepen dat automatisch doen. Dankzij het creatieve bureau FX1 dat direct gelinkt is aan SFX worden de formules goed bewaakt. Daarnaast: we willen toegankelijk blijven. De toegangsprijzen van onze feesten lopen momenteel uiteen van 20 tot 10.000 dollar. Voor iedereen is er een feest." Dan wordt er uit het publiek een klassieke wet uit de marketing opgegooid. Wordt een nieuwe worst uitgetest voordat die op het bord komt? "Jazeker. If the Dutch don't buy it, nobody will".