ADE14 Live Nation wakkert slaapkamerentrepreneurs aan

"We hebben 25 jaar gevochten om dance te valideren, nu is het oogsttijd"

Robbie van Zoggel ,

Bij afwezigheid van Michael Rapino - topman van Live Nation - die ieder moment een kindje verwacht praat zijn Britse collega James Barton ons bij hoe het grote Amerikaanse entertainmentconcern de groei aan festivals in de VS momenteel verwerkt. Dat het overzee zo explodeert staat buiten kijf. Het eeuwige contrast tussen het programmeren van mainstream vs underground ook wat Barton betreft. The bigger the better: elke hoek van de sector krijgt door de spectaculaire groei een flinke impuls. Ook talenten die ongeduldig in hun slaapkamer zitten en denken nog betere feestjes dan Live Nation te kunnen geven.

"Mijn dochter heeft het niet meer over Justin Bieber, maar Martin Garrix. Op Coachella dit jaar schreeuwde ze bij zijn optreden voor een veld met 80.000 man het hardst". Doorbreken als tiener: wat Martin Garrix kan, kunnen andere jongens en meisjes ook, stelt Barton. Dankzij de explosie in Amerika wordt de sector wereldwijd gestimuleerd om ook te gaan boeren in dancemuziek. De slaapkamerentrepreneur na bouwjaar '90 in het bijzonder. De man achter de beroemde club Cream in Liverpool in de jaren negentig en het afgeleide Cream Festival werd in 2012 door Live Nation als dance-deskundige binnengehaald. RollingStone noemt hem de meest invloedrijke man binnen EDM. Hij spart wekelijks met zijn 13-jarige dochter om beter te begrijpen hoe Live Nation moet programmeren. "Ik ben 46 en ga eigenlijk nauwelijks nog uit. Ik ben zelf 10 jaar dj geweest en heb Paul Oakenfold, Carl Cox en The Chemical Brothers als resident dj in de club gehad. Ik zag in de toptijd wekelijks 3000 jongeren binnen staan, en nog eens 3000 buiten in rij".

Oogsttijd
De rijen staan er nog steeds maar nu op bijna elke plek in de wereld. Dat ging niet vanzelf. Dance is veranderd van een subcultuur naar economische peiler. "We hebben 25 jaar gevochten om dance te valideren, nu is het oogsttijd. Collega's op het kantoor in Los Angeles zeggen dat ik het West-Europese businessmodel van dance uit Engeland heb meegenomen. Dat de muziek zelf ook is gerijpt in Europa wordt buiten beschouwing gelaten. Daarvoor ontwikkelen genres zich nu te snel; ze buitelen over elkaar heen. DJ's vinden zichzelf ook telkens opnieuw uit. Calvin Harris maakte een niche album in 2007, nu is ie de nieuwe David Guetta. Live Nation boekt ze allebei frequent".

Dat de Chili Peppers en Kasabian gezelschap krijgen van deze heren in de programmering van popfestivals is volgens Barton een wereldwijde tendens. De line up van traditionele festivals als Reading en Glastonbury is al jaren uitgebreid naar dj's. De honoraria stijgen mee, soms tot de Coldplay-standaard. "Als het publiek het met energie en enthousiasme ontvangt, dan verdwijnen er de komende jaren denk ik nog meer live instrumenten van het podium. Wie ben ik om te zeggen dat dit een slecht teken is. Het is niet relevant om hier puristisch in te zijn. Wat betreft die eeuwige discussie over mainstream en underground: ik heb er niks mee. Die is al zo lang als er muziek bestaat".

De speaker spreekt
Barton wordt een handje geholpen door zijn gesprekspartner Matt Adell, de oprichter van Beatport. "Het maakt eigenlijk niet uit hoe het geluid uit een speaker komt. Wat vooral telt is de ervaring als je er live naast staat. Ik hou van deep house en snap tegelijk de weerzin die veel mensen er tegen uitspreken. Maar ik gun iedereen zijn transcendentale momentje, zoals ik dat met deep house kan hebben. Dat geldt ook voor ieders ervaring op een festival. Voor veel mensen in Amerika is het een eerste keer dat ze een groot dancefestival bezoeken. Dat is als Europeaan lastig voor te stellen". Barton verwacht dat de ervaring belangrijker wordt dan de muziek. Juist daarom vraagt het organiseren van een festival meer en meer om innovatie. Daar hebben we nieuw jong talent hard bij nodig".