ADE14: Sixties Woodstock-legende Michael Lang over dromen en visie

'Onze toeschouwers waren de sterren, niet de muzikanten'

Tekst en foto's: Tim Schakel ,

Een opvallende naam op de eerste conferentie dag: Michael Lang. Eén van de mannen achter het legendarische Woodstock festival in 1969. De man die Jimi Hendrix in de regen het Amerikaanse volkslied zag spelen, maar bovenal dé man die een revolutie zag ontstaan op zijn festival. Vandaag is deze entrepreneur te gast om te spreken over zijn ervaringen met Woodstock. 'Om erachter te komen hoeveel toiletten we nodig hadden gingen we naar het treinstation om te kijken hoelang mensen gemiddeld op de wc zaten.'

Daar is hij dan: De held. Michael Lang, 69 jaar oud, ziet er bij binnenkomst nog steeds jeugdig en energiek uit. Zijn krullen zijn er niet minder op geworden, het bloesje zit nonchalant en hij spreekt met de vriendelijkheid van een hobbit. De goedlachse Amerikaan praat nog altijd met enthousiasme over het legendarische Woodstock.

'Woodstock was pretty far out. Een hoopvol moment voor de samenleving destijds. Het was een groot experiment in de hoop sociale veranderingen teweeg te brengen,' aldus Lang. Het hele idee van het festival begon met een droom, en nóg belangrijker: een visie. Ze vroegen zich af of het mogelijk zou zijn om een ideale wereld te creëren. Een plek met liefdevolle mensen in combinatie met muziek. Kunst was in die tijd dé stem voor de jongere generatie en op deze manier hoopten ze mensen te activeren. Zij demonstreerden o.a. tegen de Vietnamoorlog en predikten voor liefde, vrede en humaniteit. 'Ik heb nooit getwijfeld of het ons zou lukken,' aldus de ras optimist. 'Ook niet toen Woodstock veel groter werd dan gepland. We hoopten aanvankelijk op 200.000 man, maar dat werden er veel meer. Tijdens de voorbereiding kwamen er 10.000 mensen per dag aan. Ook toen zei ik tegen iedereen dat het allemaal goed komt. En dat is gelukkig ook gebeurd.'

Het snelgroeiende aantal mensen zorgde echter wel voor logistieke problemen. Hoe veel toiletten zijn er bijvoorbeeld nodig? En is het qua geluidsinstallatie haalbaar om iedereen te bereiken? 'We moesten alles min of meer zelf uitvinden. Zo gingen we naar het station om erachter te komen hoelang mensen gemiddeld op de wc zitten. Op basis daarvan kochten we een x-aantal toiletten in. Ook vroegen we ons af of de geluidsinstallatie het zou doen. We hadden die namelijk zelf uitgevonden en als deze het niet zou doen, zou het festival een flop worden.'

Tegenwoordig heb je die problemen in ieder geval niet meer. Maar wel andere: Hoe kan je je als festival nog onderscheiden? 'Het eerste wat je moet bepalen is welke kernpunten en waarden voor jou belangrijk zijn. Creëer op basis daarvan een visie. Wees creatief! Voor ons was het sociale aspect enorm belangrijk. Het was destijds een zeer onrustige tijd met de oorlog en o.a. de moord op Martin Luther King. Iedereen was op het festival daardoor één, en wilde maar één ding: vrede. De mensen in het publiek waren eigenlijk onze échte sterren, de muzikanten hadden het privilege erbij te mogen zijn. De toeschouwers zorgden drie dagen lang voor een ideale wereld.' Maar tijden veranderen en dat beseft Lang ook. 'Op dit moment leven we in een gecompliceerde wereld. Als je het met je festival wilt zoeken in het socialisme dan zou je bijvoorbeeld kunnen inspelen op de situatie in Ukraine,' geeft hij mee als tip. Maar of dat zal werken in deze tijd is maar de vraag.