In beginsel is Cloud Nothings het eenmansproject van Dylan Baldi. Als Cloud Nothings bracht hij zijn eerste werk uit, voor de bühne verzamelde hij een liveband om zich heen. Inmiddels hangen de touwtjes binnen de band wat losser en is het gezelschap uitgegroeid tot een ‘echte’ band, waar Baldi desalniettemin het brein achter is. Slechts anderhalf jaar na het verschijnen van het debuut Turning On trok de groep uit Cleveland, Ohio wereldwijd aandacht met Attack On Memory, de bejubelde doorbraakplaat. In zijn teksten presenteert Baldi zich tot op de dag van vandaag als een verwarde postpuber, maar met de melodische grunge/punk van dat derde album leek de band haar muzikale smoel gevonden te hebben. Voor dit vervolg gunde Cloud Nothings zichzelf aanzienlijk meer tijd. Het wereldwijde toeren was hier ongetwijfeld debet aan; Baldi en co trokken dankzij slechts acht liedjes de continenten over, van de Nederlandse polder tot het Japanse Fuji Rock.

Ruim twee jaar later levert Cloud Nothing dus acht nieuwe liedjes af. Wat na één luisterbeurt al opvalt; Here And Nowhere Else is een coherenter geheel geworden dan zijn voorganger. Attack On Memory liet met het de slepende opener No Future/No Past, de gedaanteverwisseling die Wasted Days heette en de poppunknummers Fall In en Stay Useless –waarmee de band refereerde naar ouder werk- verschillende gezichten zien. Here And Nowhere Else is grotendeels opgebouwd uit rauwe maar melodieuze punkliedjes. Dat de eerste single I’m No Part Of Me als uitsmijter van de plaat dient is dan ook veelzeggend; de gehele langspeler is gevuld met ongepolijste punkparels.

‘I go outside and see these things that should be real’ zingt Baldi in plaatopener Now Hear In. In het refrein vervolgt hij; ‘I can feel your pain, and i feel allright by it’. Nee, de frontman is nog steeds geen rasoptimist, maar zijn teksten bevatten minder pijn dan twee jaar geleden. Baldi lijkt nog steeds weinig grip te hebben op de wereld om zich heen maar zegt nu: ‘dit is het en hier moet ik het mee doen’; het hier en nu. Here And Nowhere Else. De zanger benadrukt regelmatig dat zijn teksten van ondergeschikt belang zijn en pas op het allerlaatste moment tot stand komen. Toch is het veelzeggend dat hier zulke pijnlijke zielenroerselen uit voortvloeien. Baldi tegen het eind van het openingsnummer: ‘You know there’s nothing left to say.’

Het zijn de inventieve tempowisselingen die de overtuigendste liedjes op Here And Nowhere Else kenmerken. Het beste voorbeeld in deze is het vooruitgesnelde Psychic Trauma, dat traag begint met goed getimede, droge drumklappen, in het refrein ontspoort –Baldi vraag inmiddels het uiterste van zijn stembanden- en eindigt in een ontspoorde geluidseruptie waarin gitaar- en drumpartijen vechten om het hoogste tempo. In Quieter Today draait Cloud Nothings die constructie om. Het refrein komt juist zo hard binnen doordat de band gas terugneemt. In Just See Fear kenmerkt deze aanpak zich dan weer door het opstijgende refrein. Tijdens het instrumentale intermezzo molesteert Baldi vakkundig zijn stem, hapt naar adem en keert in één teug terug naar het pakkende refrein. De 32 minuten die Here And Nowhere Else duurt lijken het maximale van zijn uithoudingsvermogen te vergen, en dit maakt dat een luisterbeurt zo’n intense ervaring is. Alsof een bundel van acht liedjes het maximaal haalbare was.

Valt er dan niks af te dingen op de vierde van Cloud Nothings? Zoals gezegd vormt deze plaat een intens, maar coherent geheel. Noem Here And Nowhere Else -ondanks de tempowisselingen- een achtbaan, bijna constante stroomversnelling, vrije val of andere, maagberoerende adrenalinebooster. Er is dus heel weinig ruimte voor rust, waardoor de plaat de dynamiek van Attack On Memory mist. Dat gezegd hebbende staat er geen enkel slecht liedje op Here And Nowhere Else. Sterker; Baldi heeft zijn schrijverschap de afgelopen twee jaar weer wat verfijnd.

Hoewel Cloud Nothings op Nederlandse bodem niet haar beste shows speelde doet Here And Nowhere verlangen naar een livevertaling. Tijdens SXSW bewees de band wel degelijk een opwindende livesensatie te kunnen zijn. Cloud Nothings speelt 19 mei in de Melkweg, Amsterdam en 29 mei op Dauwpop, Hellendoorn en in VERA, Groningen. Afgaand op deze langspeler moet je wel een verdomd goede reden hebben om te bedanken voor één van deze shows.

Here And Nowhere Else is uit bij Carpark Records/PIAS en staat op de Luisterpaal.