Tien tips voor North Sea Jazz 2013

Met o.a. Miguel, Thundercat, Lianne La Havas en Kendrick Lamar

Atze de Vrieze ,

Amper zijn we bekomen van het moordende festivalweekend dat achter ons ligt, of we blikken alweer vooruit. Komende vrijdag begint Nort Sea Jazz, drie dagen jazz, soul, blues en andere vormen van zwarte muziek in de Rotterdamse Ahoy. Dinsdagavond om 19:30 blikken we vooruit op Cultura24 met Lianne La Havas, Seasick Steve, Kendrick Lamar en Laura Mvula, hier lees je tien tips uit het programma.

Thundercat

Hij is nog ruim onder de dertig, maar bassist Stephen Bruner alias Thundercat tourde al met Erykah Badu, Snoop Dogg én punkband Suicidal Tendencies. Maar de belangrijkste stap is zijn creatieve leven was het verbond dat hij aanging met zijn stadgenoot Flying Lotus. Thundercat werkte aan zijn laatste twee albums, Lotus leverde op zijn beurt een stevige bijdrage aan de eerste twee soloplaten van de bassist. Op het tweede album Apocalypse – een futuristisch perspectief op 70s fusion jazz – staat zomaar een soort zomerhit: Oh Sheit It’s X.

Miguel

Het gekreun en gejoel moet tot ver buiten Paradiso te horen geweest zijn. Het gekreun uit de mond van Miguel, een van de betere nieuwe r&b zangers van het moment, het gejoel van voornamelijk zijn vrouwelijke fans. Miguel is zo’n klassieke zanger in de Sexual Healing traditie, die dames kan uitkleden met zijn stem. Zijn single Adorn kreeg een spectaculaire uitvoering met Wiz Khalifa tijdens de meest recente Grammy uitreiking, terwijl Do You… (“I wanna do you like drugs tonight”) gezegend werd met een van de hipste remixen van het jaar, door Cashmere Cat.

Lianne La Havas

Het debuutalbum van de jonge Engelse Lianne La Havas is een aardige collectie singer-songwriterliedjes, gebracht met een soulstem. Prima debuut met ruimte voor groei. Maar live weet de Londense dat niveau al met gemak te ontstijgen. Natuurlijk, die oogopslag en die glimlach zijn ontwapenend, maar het belangrijkste wapen is toch echt die ijzersterke stem. Op Pinkpop verraste ze onder andere met een cover van Radiohead’s Weird Fishes, bepaald geen voor de hand liggende keuze. Eigenwijs talent.

Kendrick Lamar

Een van de meest opmerkelijke doorbraken de laatste jaren in de Amerikaanse hiphop was ongetwijfeld Kendrick Lamar’s major label debuut Good Kid M.a.a.D. City, eind vorig jaar. De jonge rapper uit Los Angeles staat midden in Compton’s traditie van gangsters en hosselaars, maar hij is meer verslaglegger dan hoofdpersoon. Good Kid is een intrigerend relaas over een jonge gast die de verlokkingen van het rauwe leven probeert te weerstaan. Geen slappe hap, geen cliché opschepperij, maar de juiste, intelligente tussenweg. De twee uitverkochte shows in de Melkweg bewezen dat Lamar zonder veel poespas een zaal naar zijn hand kan zetten.

Charles Bradley

Eigenlijk kenden we het verhaal al, hoe soulzanger Charles Bradley in de herfst van zijn leven ontdekt werd, met een leven vol zorgen achter zich. Maar de documentaire Soul Of America maakte het leven van de voormalig James Brown imitator – the screaming eagle of soul - nog net wat dramatischer en ontroerender. Je ziet hem vertellen over zijn moeder, over zijn verleden op straat, over de moord op zijn broer. Het doet je ook in een klap zijn intense manier van performen begrijpen. Zoals altijd heeft Bradley een uitstekende band bij zich, met topnotch muzikanten uit de Daptone stal. Klassieke soul met een kloppend hart.

Bobby Womack

Net toen Bobby Womack terugkeerde met een door Richard Russell (genie achter XL records) en Damon Albarn (Blur) geproduceerd album, verdween hij het ziekenhuis in met kanker. De 69-jarige soulzanger (grootste hit: blaxploitationklassieker Across 100th Street) kon een tijd niet optreden, en zou misschien zelfs wel helemaal niet meer te aanschouwen zijn, maar na een stevig gevecht met de dood staat ie hier dan toch. The Bravest Man In The Universe, heet die recente plaat. Met zijn recente persoonlijke geschiedenis doet hij die naam eer aan. Hopen dat hij ook zo op het podium staat.

Valerie June

Een Afro-Amerikaans meisje met groots haar en blues en bluegrass als roots, dat is aan Dan Auerbach van The Black Keys wel besteed. Hij ontdekte deze dame in zijn huidige thuisstaat Tennessee en produceerde haar debuutalbum Pushin' Against A Stone, waarop ook de legendarische Stax-toetsenist (en June’s stadgenoot) Booker T Jones een liedje meedoet. Die plaat levert nog niet meteen een hit op, maar Valerie June kan met een sterk optreden in Rotterdam een goede basis leggen voor een terugkeer in het clubcircuit, later dit jaar. Of om het bij de analogie van de titel te houden: als je maar lang genoeg blijft duwen gaat die steen op een dag vanzelf rollen.

Ebo Taylor

Ebo Taylor, Ebo Taylor, waar gaan we die ook alweer nog meer tegenkomen? Oh ja, verdomd, Into The Great Wide Open. De Ghanees stamt uit 1936 en zit al ruim vijftig jaar in het vak, maar kennelijk heeft hij de juiste route naar het Nederlandse publiek nu gevonden. Dat dankt hij voornamelijk aan het hippe label Strut (in de hiphop-hoek), dat zijn eigenzinnige jazzy afrobeat vertaalde naar een jong publiek. Zijn meest recente plaat nam hij op in Berlijn, met een gezelschap dat zich zeer elitair The Afrobeat Academy laat noemen. Een klassiek geluid van hoge kwaliteit.

Hiatus Kaiyote

Nadeel van Australische bands: het duurt altijd even voor ze deze kant op komen waaien. Voordeel: ze hebben alle tijd om in de luwte te rijpen, waardoor ze niet vaak als overhypte buzzbandjes voet op Europese grond zetten. Hiatus Kaiyote dus, een vierkoppig (live meer!) soulgezelschap uit Melbourne dat in alle rust een fris en modern debuutalbum uitbracht en nu op North Sea Jazz mag laten zien een geweldige live-band te zijn. Op SXSW stonden de rijen naar verluidt tot om de hoek.