Mister and Mississippi: "Begin twintig, dat is toch het dieptepunt van je leven?"

Op bezoek op Kanaleneiland, achterstandswijk en uitvalbasis van het veelbelovende folkkwartet

Timo Pisart ,

Je kunt het je nauwelijks voorstellen: tussen de sloopwoningen en mistroostige flats ontkiemde het lieflijke ambientfolk-kwartet Mister and Mississippi. Niets geen bomenknuffelaars in de bossen, maar studenten in een achterstandswijk die langzaam maar zeker verandert in een creatief bolwerk. 3voor12 ging langs op Kanaleneiland en sprak de veelbelovende Utrechtse band, wiens eerste album vandaag binnenkwam op de zesde plek in de Album Top 100. "We plaatsen de wijk in een ander daglicht."

Welkom in Kanaleneiland, achterstandswijk én muzikanten-bijenkorf. Om de hoek woont een stel luidruchtige zigeuners, op straat hangt het scootertuig in groepjes en kennelijk worden er regelmatig radio's uit auto's gejat. Geen wonder dat de wijk in 2007 werd gebombardeerd tot Vogelaarwijk, maar wanneer je anno 2013 door de grauwe straten rondwandelt, openbaart zich ook langzaamaan een zachtmoedige kant: de kleurrijke graffiti die her en der de grijze muren siert is écht met smaak toegebracht, en elke paar minuten zie je wel een jonge muzikant met basgitaar op de rug langslopen. "De gemeente is via antikraakhuisvestingsgroep Wolf bewust op zoek gegaan naar creatieve jongeren", vertelt Samgar Jacobs (26), zanger van Mister and Mississippi en een van onze reisgidsen van vandaag. "Wij zijn natuurlijk het gemakkelijkst om eruit te zetten, maar plaatsen de wijk ook in een ander daglicht."

Samgar kan het weten: maar liefst drie van de vier bandleden van Mister and Mississippi wonen bij elkaar in huis, midden op Kanaleneiland. "Maison Monnet", zo noemen ze het huis zelf. Een aftands oud flatje dat juist daaraan haar charme ontleent. De verf bladdert aan alle kanten van de muren, maar het appartementje is plezierig ingericht met overal rondslingerende platen. Bij binnenkomst alleen al zien we Swans, Wilco en Sigur Ros. Inderdaad, alsof je een vintage koffietentje in Antwerpen binnenwandelt. Zangeres Maxime Barlag (23) ploft op de bank, naast gitaristen Tom Broshuis (20) en Danny van Tiggelen (20). Ze ziet de humor wel in van Kanaleneiland, vertelt ze. "Bij een stel bevriende muzikanten was laatst ingebroken. Hun pedaltrains van duizenden euro's lagen in het zicht, maar werden niet meegenomen. Waarschijnlijk zag het er te ingewikkeld uit, ze hebben alleen het lege kratje bier gejat."

"Fuck, wat moet ik nu doen?"
Om te zeggen dat Mister and Mississippi is ontstaan op Kanaleneiland is een brug te ver, maar Maison Monnet is al sinds jaar en dag de uitvalsbasis van de band. Regelmatig zitten de bandleden met een akoestische gitaar op de bank te pingelen, te vergaderen en te ouwehoeren. Dat bracht ze al ver, hun deze week verschenen debuutalbum kwam binnen op de zesde plek van de Album Top 100, zijn een van de 12van3voor12, werden uitgeroepen tot Serious Talent, werden op sleeptouw genomen door Blaudzun, speelden vele shows op de Popronde én wonnen de Amsterdamse Popprijs.

En dat terwijl Mister and Mississippi pas anderhalf jaar bestaat. Tja, je bent jong en je wil wat. Of zoals Maxime Barlag het zingt in Nemo Nobody: 'We're wild at heart, young, free to be', naar de film Mister Nobody. De hoofdpersoon wordt gedwongen te kiezen tussen zijn twee ouders. In de film krijg je beide toekomstmogelijkheden te zien. Maxime vertelt: "Begin twintig, dat is toch het dieptepunt van je leven? Het is het punt dat je volwassen begint te worden, voor het eerst in de spiegel kijkt en jezelf de vraag stelt: 'Fuck, wat moet ik nu doen? Wie ben ik nu en waar wil ik over 10 jaar zijn?' Dat kan heel confronterend zijn. Je komt net uit dat veilige thuis en staat niet meer met beide poten op de grond. Ik denk regelmatig: 'Wat nou als ik een andere weg had gekozen?' Die keuzes kunnen verlammend werken."

Magische repetities
De leden van Mister and Mississippi kennen elkaar van de Herman Brood Academie. Met het vak Act Development werden ze geacht ieder kwartaal een nieuw bandje te vormen, Mister and Mississippi was daar een van. Erg romantisch klinkt dat niet. Of is dat flauw om te zeggen? "Nee, je hebt gelijk", geeft Danny toe. "Maar het is de waarheid. We hebben er zó veel begeleiding gehad in het schrijven van liedjes. Soms geven docenten wellicht tips die muzikaal helemaal niet werken, maar ze weten altijd je ogen te openen. Bovendien heeft de drummer van Spinvis, een van de docenten, ons vanaf het begin op sleeptouw genomen en veel voor ons betekend."

Hoe zakelijk het ontstaan klinkt, zo magisch was de eerste repetitie. Danny: "Er was een hele speciale vibe, we zaten in een kringetje bij elkaar en hebben in die drie uur Running van begin tot eind geschreven. De koortjes ontstonden meteen, er zat een soort rust in en dat uptempo refreintje. Dat onze eerste song het album heeft gehaald, wil toch wat zeggen. We hadden nooit verwacht al zo snel op één lijn te zitten, de meeste bands hebben daar een paar maanden of zelfs een paar jaar voor nodig."

Het kloppend hart van Knalland
Het is tijd voor de rest van de rondleiding door Kanaleneiland, vinden de bandleden. "Hier verderop wonen een stel zigeuners", vertelt Maxime. "Die kinderen zijn zó brutaal. Er wordt helemaal niet naar omgekeken." We lopen langs de grote lelijke Prins Clausbrug. Tom lacht: "Dit is onze trots, ja. Waarom? Zo komen we hier weg."

Is er eigenlijk een scene in Kanaleneiland, met zoveel creatievellingen op zo'n beperkt aantal vierkante meters? Jazeker, en de bandleden laten nú het kloppend hart zien. Knalland, heet het, een klein rijtjeshuis dat is versierd met kerstverlichting in de vorm van een groot hart. Tom: "Tommy Ebben en Casper Adrien wonen er en organiseren huiskamerconcerten, lunches en een festival. We hebben een nummer met ze opgenomen bij Simon Akkermans, die komt op een cd vol Knalland-muziek. Ze krijgen er volgens mij behoorlijk wat subsidie voor, het geeft Kanaleneiland een stuk beter imago dan al die inbraken."

Mister and Mississippi van Mister and Mississippi is uitgebracht op V2 en nu te beluisteren op de Luisterpaal, daarmee scoorden ze deze week Album van de Week bij 3voor12.