FIDLAR interviewen is een beetje als water naar de zee dragen, dat is ook nutteloos. Zeker als je vier jongens met een gemiddelde leeftijd van mid-twintig na een goeie show wil spreken en ze natuurlijk naar de getver zijn van alle adrenaline. Dan kun je ze maar beter laten geiten voor een camera. En zo geschiedde:
Bier drinken met no-nonsense punk scum FIDLAR
Diepgang niet verder dan de bodem van hun bierglas
Over de essentie van FIDLAR hoef je niet lang te discussiëren: vier uitermate prettig gestoorde branieschoppers uit L.A. die gejaagde garage- en skatepunk uit hun gitaren raggen. 4 februari komt het titelloze debuutalbum uit. Aan diepgang doen ze niet, bier drinken en feesten wel. 3voor12 trof de jongens vorig jaar nog vers in het zweet – en met al een half dozijn bier in hun mik – van hun daverende show op Le Guess Who? in het beste biercafé van Utrecht, Kafé België. “Als ik geen muziek zou maken zou ik surfen. En ik zou er FUCKING goed in zijn!”
Bukowski-punk, zo is de rammelrock van FIDLAR ook al eens omschreven. De Californische schrijver Charles Bukowski (1920 – 1994) staat symbool voor en is de belichaming van een losbandig leven vol drank en vrouwen. Of de broekies van FIDLAR al veel vrouwen hebben kunnen versieren met hun teksten over goedkoop bier en een drummer die niet kan surfen is de vraag, maar eenzelfde levensstijl pretenderen ze wel te hebben.
Palma Violets, de nieuwe Britse snotty rock hype, laat het al zien: de muziekwereld kan wel wat branie gebruiken. FIDLAR kreeg van muziekblog Pitchfork een mooie zeven voor hun debuut, dat afgelopen oktober al in thuisland de Verenigde Staten uitkwam. Erg origineel zijn hun songs niet, aldus de site, maar ze bieden wel een goede dwarsdoorsnede van al die punkbands van de eighties en de nineties (Black Flag, Germs, Ramones, Blink 182) waarmee FIDLAR opgroeide.
Zanger Zac Carp en gitarist Elvis Kuehn ontmoetten elkaar in een studio in Los Angeles waar ze allebei werkten. Via Elvis kwam zijn broer en drummer Max bij de band. Bassist Brandon Schwartzel ontmoette Zac bij één van hun talloze hiphop-zijprojecten. De gebroeders Kuehn zijn zowat in de punk gekatapulteerd door hun vader, Greg Kuehn, die in de jaren ’80 furore maakte met punkband T.S.O.L. (True Sounds of Liberty). Tegen hun dertiende mochten ze met eigen band The Diffs al openen voor shows van hun vader en andere local heroes als The Adolescents. Ohja, en ze hebben er net een supporttour met eigen helden The Hives op zitten.
Muzikaal gooit FIDLAR er zeer zeker niet met de pet naar: hun debuut staat vol met compacte catchy to the point-liedjes in de stijl van The Black Lips en Wavves en een beetje Beastie Boys. FIDLAR is de pre-YOLO-afkorting van het skatemotto Fuck It Dog, Life’s A Risk. Die ‘gewoon gaan’-mentaliteit en onderbroekenlol hoor je terug in ‘Wake Bake Skate’, ‘Max Can’t Surf’ en ‘No Waves’. Stuk voor stuk liedjes die gaan over skaten, surfen, zuipen en ye olde kattenkwaad die Jan en Alleman uithaalt in verderfelijk L.A.. Je gaat je afvragen of er ook een straathoek bestaat waar je niet een skater uitgedroogd van de coke in de zon ziet verschroeien. Uitschieter en uitzondering op de plaat is ‘Gimme Something’, dat zelfs een Creedence Clearwater Revival-achtige vibe oproept. Kortom: je voelt je weer helemaal zestien en zou willen dat je ook zorgeloos kon skateboarden in de zon na het luisteren van FIDLAR.
FIDLAR speelt zaterdag 2 maart in de Melkweg, vrijdag 8 maart op Where The Wild Things Are in Zeewolde en zaterdag 9 maart op het BRUIS festival in Maastricht.