First things first: Bastille op de Place de la Bastille in Parijs. Daar is over nagedacht.
"We hebben nog niet zoveel support gigs gedaan, maar toen we voor Keane openden konden we naar Parijs. Toen heb ik onze toermanager verzocht ons langs alle plekken met een bordje daarop ‘Bastille’ te nemen. Dus wij langs allemaal bordjes met daarop Bastille, waar we telkens foto’s van hebben genomen. Dat is een voorbeeld van hoe we goede toeristen kunnen zijn! Hebben we trouwens ook hier in Amsterdam gedaan."

En zit er nog een diepere betekenis achter de bandnaam?
"Mijn verjaardag is op Bastille-dag, 14 juli. Die dag betekent niet zoveel in Engeland, want het is een Franse nationale feestdag (waarop de bestorming van de Bastille-gevangenis gevierd wordt, waarmee in 1789 de Franse Revolutie begon, red.). Eén van mijn vrienden opperde Bastille als bandnaam, vanwege mijn verjaardag. In Engeland klinkt het wat gedurfder en anoniem, maar het past ook wel bij de muziek. Nu we meer in Europa spelen maakt het mensen meer uit wat onze bandnaam betekent.

"Natuurlijk heeft de naam ook connotaties met de geschiedenis en wellicht ook een revolutionair karakter, met geweld en dat soort dingen. Niet dat onze muziek revolutionair is, of gewelddadig! Een goeie bandnaam kiezen is ook heel persoonlijk. Bands die later heel groot worden hebben soms vreselijke bandnamen, die hun betekenis volledig verliezen. Niemand denkt er bijvoorbeeld over na wat Arctic Monkeys eigenlijk betekent."

Film T-shirts: hoeveel heb je er?
“Ik heb er best veel, maar ik geef niet zoveel om kleding. Ik heb geloof ik de smaak van een vijfjarige dus ik hou wel van T-shirts met iets op de voorkant. Zoals deze die ik nu aan heb, met een skelet…nu lijk ik meer emo dan ik eigenlijk ben, haha. Ik vond dus een hele verzameling aan T-shirts van David Lynch-films, en in mijn enthousiasme heb ik ze allemaal gekocht." Hij lacht. "Ik ben echt zo’n loser.”

Ik las ergens dat je erg van films houdt. Vertel daar eens wat meer over?
"Ik ben erg gevoelig voor cinematische esthetiek. Het gebruiken van filmcitaten heeft iets suggestiefs. Ik ben trouwens een enorme David Lynch-fan. Mulholland Drive was de film die mijn Lynch-liefde aanwakkerde, een cruciaal moment in mijn leven. Ik vind het ook leuk dat veel mensen die film niet leuk vinden. Je moet voor Lynch-films ook een beetje je best doen om het te snappen, iets waar veel mensen niet bereid toe zijn of niet verwachten."

Op Eurosonic openden jullie de show met een citaat uit Requiem for a Dream. Op de mixtapes Other People’s Heartache pt.1 en pt.2 horen we citaten uit The Breakfast Club, Home Alone, Donnie Darko, The Graduate, Hitchcocks Psycho en American Beauty. Soms best zware kost, waarom koos je voor deze films?
"Er was geen specifieke reden voor, maar het zijn wel allemaal films die of klassiekers zijn, of cultfilms, of films waar ik van hou. Vrienden met wie ik het over de mixtape had hebben ook ideeën aangedragen. Veel dingen zijn gewoon tof, zoals dat citaat uit The Breakfast Club dat we in een versie van één van onze liedjes, Laura Palmer, gebruiken in combinatie met muziek van Twin Peaks: ‘When you grow up, your heart dies’, dat citaat zou ook zomaar uit Twin Peaks kunnen komen, het is echt superdramatisch en belachelijk. Het paste heel goed. Ik heb de mixtapes gebruikt om zulk materiaal erin te fietsen. Ze bevatten veel filmmuziek, maar ook liedjes uit films en citaten om de mixtape een narratief en een verhaal te geven.

"Die mixtapes hebben we voor de lol gemaakt. Ze zijn een geeky liefdewerk oud papier. Ik wilde al mijn invloeden en liefdes in één product samenbrengen. Ik ben vooral blij met de cover van de mixtape. Die slaat de grindhousy, trashy, B-movie-achtige poster-spijker op zijn kop. Dat proberen we in onze liveshows ook te bewerkstelligen. Daar ligt voor een deel onhandigheid op het podium aan ten grondslag, maar ook de zoektocht naar andere interessante manieren om met hun publiek te communiceren.

"Het voelde raar om deze mixtapes te maken, omdat ze een collage van popcultuur en muziek zijn. Als je je best doet is het gemak waarmee alles in elkaar valt te schuiven zorgwekkend. Veel filmcitaten klinken op zichzelf al episch, maar krijgen meer impact als je ze over filmmuziek of een populaire popsong plakt. Veel van de nummers zijn ‘happy accidents’, maar slaan soms nergens op in de context van een nummer. Zoals dat ultradepressieve citaat van Requiem for a Dream dat we gebruiken om onze show mee te openen. Wij vonden dat een interessante manier om de aandacht van ons publiek te krijgen. En de meeste mensen houden wel van films. Mijn smaak is dan wat obscuurder, maar goed."

Cupcakes, altijd leuk om te Instagrammen. Wat viel er te vieren?
“De verjaardag van onze drummer Woody vorig jaar. Die moesten we in de toerbus  doorbrengen want we hadden een rit van acht uur naar Wales voor de boeg om op een festival te spelen. Zijn vriendin had de cupcakes gemaakt. Wij hebben voor de ballonnen gezorgd om onze best deprimerende toerbus zo aangenaam mogelijk te maken voor Woody. Het werd uiteindelijk een rit van twaalf uur, omdat er toen enorme overstromingen waren in Engeland. We kwamen vast te zitten middenin een overstroming in Wales, waardoor we ons optreden misliepen. We waren een uur te laat maar mochten alsnog drie liedjes spelen en toen moesten we meteen weer terug. Dus zijn hele verjaardag bestond uit één grote rondreis op de snelweg in een deprimerende toerbus met vijf man en dertig ballonnen."
 

Zo, die is goed met tekenen! Is dit een eigen productie?
"Ik heb veel vrienden die geneeskunde studeren. Er zit zo’n discrepantie tussen wat wij doen op een dag en wat zij doen. Ik denk dat we in mijn flat aan het hangen waren, en dat ik iets heel saais aan het doen was zoals op filmpjes kijken op YouTube. Zij waren idioot gave tekeningen aan het maken van delen van het menselijk lichaam. Ik voelde me toen zo’n stomme sukkel: ‘Wat heb ik in godsnaam besloten met mijn leven te gaan doen’? Niet dat ik dat zwaarder wil laten klinken dan nodig, maar ik vond dit plaatje er wel cool uitzien."

Daar heb je weer zo'n filmding: Zoltar, de waarzegger uit Big (1988) met Tom Hanks. Daar hebben jullie ook de videoclip voor 'Flaws' opgenomen.
“Dit is inderdaad op ‘schateiland’ Coney Island, New York. Ik was er nog nooit geweest maar wel met de plek bekend door films als The Warriors (1979) en Requiem for a Dream (2000) en Big, waarin Tom Hanks aan Zoltar vraagt zijn ene wens - om volwassen te worden - uit te laten komen. De pop heeft de video niet gehaald, maar ik werd heel enthousiast toen ik Zoltar zag en dus maakte ik een foto. Ik kan natuurlijk niet zeggen wat ik heb gewenst, want dan komt de wens niet uit.”