#Pitch: Junip en Bonobo verbreden de doelgroep van Pitch

Makkelijker in het gehoor liggende artiesten krijgen het nieuwe Pitch-publiek op de been

Christiaan Walraven ,

De organisatie van Pitch heeft dit jaar duidelijk gekozen voor een line-up die een breder publiek aantrekt. Waar vorig jaar als opener van de tweede dag in de Gashouder het publiek al werd opgezweept door beatboxmeester Beardyman, kiezen ze nu voor singer-songwritertrio Junip. En ook Bonobo staat mijlenver van artiesten als Flying Lotus en Gaslamp Killer, die smaakmakers waren op de eerdere edities. Het is cool om op Pitch gezien te worden als Randstadjongere. Ook voor hen die niet van undergroundelektronica houden. Daar haakt Pitch graag op in, maar hoe brengen deze artiesten het ervan af?

Junip in de Gashouder. Velen hadden er hun vraagtekens bij. Een singer songwritergroep vereist goed geluid, iets waar de zaal tijdens voorgaande edities van Pitch niet om bekend stond. Godzijdank is het geluid dit jaar echter volledig onder controle en verzandt het optreden niet in een zee van galm, zoals we dat eerder zagen gebeuren met o.a. Crystal Fighters. Sterker nog: het geluid in de Gashouder is dit hele weekend uitstekend. Niets staat de live tot sextet vergrootte band dus in de weg om al om 4 uur 's middags indruk te maken.

De nummers van de onlangs verschenen naamloze tweede plaat van Junip sluiten in de liveset goed aan op het oudere werk. Eigenlijk is er aan de stijl ook niets veranderd. Wel heeft de tweede plaat weer een paar sterke songs opgeleverd, waardoor de set wat gemakkelijker gevuld kan worden. Een inkakmoment heeft Junip dan ook niet, maar in positieve zin zijn er ook weinig uitblinkmomenten in de set. Het is prima wakker worden in de Gashouder, maar buiten met het zonnetje op de bol in het gras zitten is vrijwel net zo enerverend. Dat wordt dan ook massaal gedaan.

Twee uurtjes graszitten later wordt het voor velen toch tijd om de heupen eens los te gooien. Waar beter dan bij Bonobo. Zijn nieuwere, meer salonfähige nummers doen het goed als achtergrondmuziek op feestjes, zoals de muziek van St. Germain dat een decennium geleden deed. Bonobo heeft echter ook een paar stevigere tracks, die het live goed doen.

Voor dit optreden heeft Bonobo een zeskoppige band meegenomen, die voor ieder nummer in andere opstelling aantreedt. Zo neemt Bonobo zelf naast zijn elektronica ook de basgitaar en percussie ter hand in bepaalde nummers, speelt hij nummers in zijn eentje en nummers met band. Soms met zangeres, dan weer met saxofoon, klarinet of livedrummer. Het beste komt de band uit de verf in de nummers met de mooie donkere zangeres Szjerdene. Zij is als frontvrouw het middelpunt, waar je in de andere nummers op mispakt.

Hoogtepunt in de set is We Could Forever, dat ondanks zijn cheesy dwarsfluitstuk een schot in de roos is en de tent volledig mee krijgt. Bonobo doet waar hij voor geboekt is. Hij warmt het publiek op een toegankelijke manier op om in de dansstemming te komen voor de rest van de avond. Het mag dan weinig diepgang hebben, vanmiddag werkt het als een trein in de volle Westertent. En zij die op zoek zijn naar meer avontuur hebben nog genoeg te zien in de overige zalen. Iedereen blij.