Kouwenhoven krijgt al aan het begin van de Lowlandslezing de lachers op de hand door te waarschuwen dat hij iets komt vertellen over Majorana en niet over marijuana. Hij praat over de hectiek in zijn leven na de grote ontdekking. De vaak foute krantenkoppen, de cover van Science. Hij werd door Rutte in het Torentje uitgenodigd en die bleek volgens Kouwenhoven vooral ‘een aardige vent.’ Hij trok er een pijnlijk glimlachje bij.

Hij legt aan de hand van een trein uit hoe je een Majoranadeeltje meet. Er volgt een exposé over lege plekken in een nanodraad, en deeltjes die op twee plekken hetzelfde kunnen zijn, en daardoor ineens de eigenschappen krijgen die Majorana voorspelde (zie ook W24, daar is – later – de gehele lezing in video). Er volgde een aardig proefje met stikstof en zwevende blokjes, waarvan iedereen de relevantie ontging.

Maar helaas praatte hij te weinig over wat die ontdekking voor de wereld kan betekenen. Majoranadeeltjes gaan de grondstoffen leveren voor de volgende generatie supercomputers, ze kunnen wellicht zwarte materie verklaren en zijn een poort naar een volgende fase in de kwantummechanica.