Broeder Dieleman, Into The Great Wide Open, Naar Buiten, zondag 8 september 2013
#GWO13 Broeder Dieleman laat de kinderen tot zich komen
"Zelfs trieste liedjes klinken vrolijk als kinderen ze zingen"
De kinderen van Broeder Dieleman zijn niet zenuwachtig, maar ze moeten wel allemaal nog even naar de wc. Het is een gezellige boel op het podium, de meisjes voorop, de jongens erachter. De Zeeuwse singer-songwriter heeft dit weekend de beschikking over de kinderen van het eiland.
HET CONCERT:
DE ACT:
Het debuutalbum van Tonnie Dieleman heet Alles Is IJdelheid en voelt als een hobbyproject waar verschrikkelijk veel liefde in gestoken is. Tonnie noemt zichzelf Broeder, een verwijzing naar de ouderlingen van de kerk, de mannen die vroeg of laat op je deur kloppen als je te vaak verzaakt op zondag. Tonnie Dieleman, een afvallige gereformeerde met de nodige levenslust, die grijpt naar oude rituelen en beelden om de wereld te duiden. De goedlachse Zeeuwse variant op Woven Hand.
HET NUMMER:
Zouden de jongens en meisjes weten dat ze een lied zingen over de dood van Broeder Dieleman's moeder? Ze zingen uit volle borst: "alle veugels van de zee, vliegen langzaam met je mee. Witte reiger, pelikaan, de Schelde wordt nu de Jordaan". Het is een diepserieuze tekst, doorspekt met oud-Hollands gereformeerde beelden, maar ook met een ontroerende eenvoud. "Zelfs trieste liedjes worden vrolijk als de kinderen ze zingen", besluit Dieleman met een lach.
HET MOMENT:
"Dit is het laatste liedje", kondigt Dieleman Onze Lieve Vrouw Van De Polder aan. "Nou ja, eigenlijk is het niet ons laatste liedje, maar ons een-na-laatste liedje. Daarna hebben we een toegift verdiend. Maar eerst moeten jullie heel hard meezingen. Gisteren speelde ik in het Armhuis, daar vond ik het eerlijk gezegd wat lafjes." De bescheidenheid druipt zo van Dieleman's lange lichaam af, dat hij zich dergelijke grapjes gemakkelijk kan veroorloven. Hij is altijd al buitengewoon ongedwongen, vandaag is dat nog wat sterker. Dat is een fraai contrast met de droge, soms loodzware materie van zijn songs. Juist dat is waarschijnlijk ook de reden dat Broeder Dieleman het afgelopen jaar zoveel meer speelde dan je bij zo'n nichewerk - songs over geloof, dood en andere zware onderwerpen van het leven, gezongen in Zeeuws dialect - zou verwachten.
OOK OPMERKELIJK:
Hoewel, ongedwongen, af en toe moet hij dat zooitje ongeregeld wel even streng toespreken. Kletsen tussen de nummers mag niet, dat mag hij alleen. En snoepen tijdens de toegift mag ook, als de monden maar leeg zijn als het refrein aanbreekt. Een keihard gedrild kinderkoor is dit duidelijk niet, maar dat geeft niet. Tijdens de afsluiter - het Zeeuwsvlaamse volkslied - wordt af en toe meer geschreeuwd dan gezongen.
HET PUBLIEK:
Natuurlijk staat Into The Great Wide Open bekend als een kindvriendelijk festival. In het publiek zijn ze er volop, vandaag op het podium op. Even eerder trok Roos Rebergen tijdens het optreden van De Speeldoos een paar van hen spontaan op het podium, hier zien we ook alleen maar mensen die niet bang zijn voor bijdehante koters.
HET OORDEEL:
Het was een mooi jaar voor Broeder Dieleman. Hij speelde veel, voor kleine clubjes geïnteresseerde mensen. Opvallend veel boekers lieten zien de subtiliteit van zijn werk goed te begrijpen, door hem op bijzondere plekken neer te zetten. Vaak in kerken, dat past goed bij de materie. Maar ook hier zo tussen de bossen, met die ontregelende kinderen erbij, werkt het heel goed. Broeder Dieleman, de man die altijd boven zichzelf uitstijgt. Als dat de heilige geest niet is.