Jacco Gardner, ITGWO, vrijdag 6 september 2013
#GWO13: Jacco Gardner komt weer thuis
Toch wordt het sprookjesbos-gevoel maar deels bereikt
De lokale bewoners van Vlieland noemen Into The Great Wide Open het 'hippie festival.' Op een betere plek kan Jacco Gardner met zijn psychedelische barokpop niet staan, zou je denken. Maar komen de sixties daadwerkelijk tot leven op het Sportveld vandaag? De band begint in ieder geval harmonieus aan het optreden door de liefde te verklaren aan het festival. Jacco vertelt aan het publiek dat hij hier als vrijwilliger heeft gewerkt. Om deze bijzondere terugkomst te vieren heeft hij speciaal een Into The Great Wide Open-shirt aangetrokken. Niet echt sixties, maar vooruit.
HET CONCERT:
DE ACT:
Inmiddels kennen de meesten mensen Jacco Gardner wel: De Nederlander die de 60s-muziek weer tot leven heeft gebracht. Met zijn album Cabinet of Curiosities is hij genomineerd voor de 3voor12 Award en tourt hij door heel Europa en een deel van De Verenigde Staten. Niet slecht voor een wonderkind uit Hoorn. Zijn muziek is het beste te vergelijken met acts als Syd Barrett en The Zombies. Jacco schrijft zijn muziek zelf en staat met een aantal Nederlandse topmuzikanten op het podium, die een verleden hebben bij Lola Kite en Moss.
HET NUMMER:
Ondanks een sterk begin duurt het even voordat het optreden gaat lopen. De track Where Will You Go doet het goed, omdat er prima gespeeld wordt met dynamiek. Het jam-achtige intermezzo is daarbij de slagroom op de taart. Het publiek leeft hierdoor voor het eerst op. Desondanks is dit niet hét nummer van het optreden. Die eer gaat naar de goede popsong Clear The Air. Het is de track die het sixties-gevoel van dit festival het beste weet te pakken, door de dromerige sfeer en de vrolijke vibe, gecreëerd door de toetsen.
HET MOMENT:
Door het ene laatste nummer Chameleon wordt de nodige peper in het optreden gestopt. De dromerige toeschouwers op het terrein worden hierdoor tot leven gewekt. Een voorbeeld hiervan is een vrouw die rechtstreeks uit Woodstock lijkt te komen. Zij beweegt intens met haar ogen dicht op het ritme van de muziek. Veder valt het intense drumwerk van drummer Jos van Tol op.
HET PUBLIEK:
Zoals eerder gesteld zijn er dromerige mensen te vinden in het publiek, maar ook een hoop toeschouwers die niet zo geïnteresseerd lijken te zijn in het optreden. Alsof de muziek van Jacco Garnder achtergrondmuziek is tijdens een bezoek aan de lokale kroeg. Er is zelf een enkeling te vinden die met zijn rug naar de band staat. Het is niet heel storend, maar het zorgt wel voor rumoer tijdens de show. Het is jammer want de band krijgt daardoor niet de aandacht, die het verdient.
HET OORDEEL:
Jacco Gardner speelde een uitstekende solide set en de band is door het groot aantal optredens goed op elkaar ingespeeld. De gitarist laat de kunst van het dienstbaar spelen zien, Jacco zelf zingt goed en is open naar het publiek en de ritmesectie staat als een huis. Bovendien zijn de loopjes van de bassist catchy en zorgt de drummer voor de nodige show-elementen. Toch wordt het ultieme sixties-gevoel niet helemaal bereikt. De performance is nogal timide, waardoor het sprookjesbos-effect uitblijft. Hierdoor wordt het niet zo groots als gehoopt, maar nog altijd een prima optreden.