#BKS13: The History Of Apple Pie is rommelig tussendoortje

In theorie een leuke band, maar de uitvoering valt tegen

Clemens Lambermont ,

Een Aziatische frontvrouw die te klein lijkt voor haar Stratocaster, een vrouwelijke bassist op backing vocals, twee extra gitaristen waarvan er eentje lijkt op Raj van The Big Bang Theory, de Britten van The History Of Apple Pie zijn (zelfs voor Best Kept Secret?) zeker een bijzondere verschijning. Ze hebben hun debuutalbum nog begin dit jaar uitgebracht en de buzz eromheen was blijkbaar groot genoeg om ze op het kleinste podium van Best Kept Secret te programmeren.

CONCERT:
The History Of Apple Pie, Best Kept Secret Festival, Stage 3, zaterdag 22 juni 2013
 
MUZIEK:                                      
Shoegaze met een hoop grunge invloeden. Wat je dan krijgt is een mellow, lo-fi sound die vooral doet denken aan My Bloody Valentine, en Sonic Youth. Zelf geven ze aan vooral beïnvloed te zijn door alternatieve rock van eind jaren 80, met name Dinosaur Jr.
 
PLUS:
Veel nummers van de band zijn in essentie best goed. Mallory bijvoorbeeld, een nummer met een fijne groove erin en melodieuze gitaarlijntjes. Het mellow, 90’s alternative gevoel is hier het sterkst en kan daarmee gemakkelijk gezien worden als het hoogtepunt van de show. Daarnaast mag ook de stem van frontvrouw Stephanie Min er zijn; volwassen en helder. Op papier is het eigenlijk best een prima band maar…
 
MIN:
Helaas valt de zang bijna compleet weg in de overkill aan gitaar. Het constante gebruik van delay en reverb overstemt alles en verziekt de set. Een extra gitarist lijkt sowieso overbodig. De basis van de nummers valt weg en wat je overhoudt zijn schelle gitaren. Niet vreemd dat ook dat het publiek deze appeltaart moeilijk lijkt weg te krijgen. Na vijf nummers lopen de meeste mensen weg en staat er nog maar een handjevol voor het podium te headbangen.
 
CONCLUSIE:
Na iets minder dan drie kwartier pakt de  frontvrouw een biertje, glimlacht en smeert hem met de bassiste. Vervolgens maken de twee gitaristen er een einde aan met een oorverdovende bak feedback. Het eindigt met chaos en of het nou zo bedoeld is of niet, het is wel typisch voor een act die totaal niet als een geheel klonk. Goed debuutalbum of niet, aan live-act is nog wel het een en ander om te verbeteren.
 
CIJFER:              
5