#BKS13: Het ware campinggevoel

Zoeken naar de afterparty

Tekst: Bas van Duren, Foto's: Connor Clerx ,

Tijdens een driedaags muziekfestival in een bosrijk gebied, kan er natuurlijk ook worden gekampeerd. Geen uitgestrekte weides zoals mensen gewend zijn van een Lowlands of een Dour, maar midden in een speelbos. Met speeltoestellen. Het komt de sfeer alleen nog maar meer ten goede en een gebrek aan een 24-uurstent wordt gecompenseerd door nachtelijke gezelligheid.

Stiekem is het nog best een eindje lopen vanaf het terrein. De weg naar de camping is gelukkig wel een mooie in het dichtbegroeide gebied waar een enkeling nog even de bomen gebruikt om de blaas te legen en verderop worden wat gratis knuffels uitgedeeld. In een viaduct klinken oerwoudgeluiden, gelukkig niet van losgelopen apen, tenzij je die definitie vrij los interpreteert.

Dan doemen tussen de bomen de felgekleurde tentjes. De grote formaten zijn sporadisch te vinden, de kleinere voor twee personen des te meer. Op camping Dromedaris zijn Gigi (24), Huub (20), Tim (23) en Marieke (17) uit Asten en Tilburg rustig aan het ontwaken. Ze vinden het heerlijk gemoedelijk, rustig en misschien zelfs een tikkeltje braaf, maar dat bedoelen we niet slecht. Marieke: 'Vrijdagnacht was er nog bij de terugloop in de viaduct een muziekinstallatie van iemand. Daar kwam beveiliging snel op af en het werd direct afgezet.'
Tim: 'Je mist hier wel een beetje een 24-uurstent zoals op Lowlands. Het gerucht was wel dat er gisteren een afterparty zou zijn op camping Pinguin, maar die hebben we niet gevonden.'

Verderop bij camping'Krokodil zitten Peter (24), Tessa (21), Kenneth (23) en Robin (21) uit Aarschot in België. Hun kampement staat letterlijk tussen een stoelendraaimolen en een klimtoren met glijbanen. Peter: 'Daar ging het een en ander mis met mensen die dachten dat ze via de glijbanen naar boven konden klimmen. Daar is het veel te glad voor.' De Vlamingen kozen bewust voor de plek. Robin: 'Er was bij aankomst heel weinig ruimte, behalve hier. Ondertussen zijn de meeste alweer vertrokken, hebben de spullen naar de auto gebracht en gaan dan naderhand naar huis.'
Kenneth kan goed de verschillen benoemen tussen de Nederlandse en Belgische festivalcampings: 'Bij Pukkelpop is het heel streng georganiseerd. Hier mogen we dan weer niet met de schuimrubber naar binnen. Ook heel goed dat er hier 's nachts wordt opgeruimd. We werden wakker en alles was proper. Dat is in België soms anders.' Robin: 'En de meisjes hier in Nederland zijn ze zelfs op een festival geschminkt!'

Verderop is een open veldje ingericht met een grote tent met daarop een bord met 'ontbijt' en 'lunch'. De doeken zijn gesloten. De achterkant is open, maar niet voor iedereen toegankelijk. Binnen zijn medewerkers en vrijwilligers van De Bakkerswinkel druk in de weer met opruimen. Het Utrechtse cateringbedrijf staat bij meer festivals zoals Into The Great Wide Open en de Beschaving, maar een feest van dit formaat, dat hebben ze nog nooit gedaan. 'Het is heel hard werken', zegt Mirjam van De Bakkerswinkel. 'Maar ook ontzettend leuk. De sfeer is super, iedereen is vrolijk en vriendelijk. Maar de wekker gaat iederen ochtend om kwart voor zes. Dan kunnen we even later de gebakken eieren, croissantjes, wentelteefjes en ander lekkers serveren.' Vooral de verse koffie doet het goed zegt ze, 'want het is 's ochtends niet bepaald warm'. 

En camping Pinguin met de afterparty? Die bestaat helaas niet. Een gerucht dat zijn eigen leven is gaan leiden, maar het moet vreemd gaan, wil Best Kept Secret volgend jaar niets organiseren voor de meer hardcore feestgangers.