CONCERT:
Black Dice, Best Kept Secret, Stage 3, vrijdag 21 juni 2013
MUZIEK:
Noisepunk uit dezelfde Noordamerikaanse wieg als Lightning Bolt. Broers Bjorn en Eric Copeland en Aaron Warren opereren al vijftien jaar vanuit Brooklyn, New York. Hun metier van keuze is zeer experimentele noise, met flarden trash, ambient en soms ronduit tribale percussie.
PLUS:
Het trio ramt op gitaar, drumpad, synths en elektronica en samplet en loopt dat vervolgens. Twee man doen hetzelfde met een bizarre vorm van human beatboxen. De truc is om steeds iets toe te voegen, dat zwelt en zwelt maar aan en net als je denkt dat het niet leiper en hectischer kan, dan doen ze er nog een dikke schep bovenop. En dan nog een en nog een en… Dit lijkt allemaal heel ongestructureerd en de muziek van Black Dice heeft ongetwijfeld een improvisatorisch en chaotisch karakter, maar de broers en Warren doen dit vaker. Het geraamte van deze set verschilt niet wezenlijk van die van een jaar terug, het zijn de improvisaties die de saus verzorgen. Het meest opzwepende aan het trio is toch het ritme. Het klinkt geregeld of ze een complete Braziliaanse drumband in een kastje verstopt hebben en belangrijker: dat geeft me toch een trance-opwekkend effect!
#BKS13: Nerdy Black Dice kids slopen de snoepwinkel
Op vernietigingsdrift Amerikaans trio staat geen maat
Drie nerdy jongens turen naar beneden naar batterijen aan apparatuur, waar veel draden uit komen en nog veel meer noise. Van overleg lijkt geen sprake, overstuurdheid is de regel. What. the. fuck. is. dit? Black Dice is alsof je drie kids met geld naar de snoepwinkel stuurt, waarna ze de elektronicawinkel verkiezen en alles, maar dan ook alles tegelijk proberen te bespelen en enkel een nasmeulende berg as achterlaten.
MIN:
Het ziet er misschien niet zo spannend uit, want voor wat de wazig ogende Copeland bros doen is shoegazen nog een fiks understatement. Jammer dat ze helemaal ze achter op het podium staan, waardoor er nog eens vijf onnodige meters tussen band en publiek zitten.
CONCLUSIE:
Hoe hou je dit sterk door improvisatie gedreven rariteitenkabinet toch interessant? Dat doet de band door regelmatig te switchen en niet een doodlopende straat in te freaken. Die momenten zijn te herkennen aan de wild springende en gebarende Warren, die er meteen voor zorgt dat de aanblik wat interessanter wordt. Maar het blijven drie etters die de hele boel willen slopen, drie freaky etters, die wel verdomd goed weten wat ze doen en de hele uit zijn pan gaande Stage 3 doormidden zagen. Bizar feestje, dat meer publiek verdiende en gekregen had als Arctic Monkeys niet gelijktijdig speelden.
CIJFER:
8