#ADE13: Roest rust niet

Maar het volume mag wel wat harder

Bas van Duren ,

Een absolute toplocatie, zo kun je Roest niet anders omschrijven. De voormalige loods dient in de zomer als stadsstrand, maar is voor Amsterdam Dance Event omgetoverd tot een paradijs voor de liefhebber van de betere techno. Vandaag moet het al los gaan met klinkende namen als Joris Voorn, Scuba, Breach en Matthias Tanzmann. Met haar industriële karakter sluit Roest naadloos aan bij de mechanische muziek die alle dj’s de donderdagavond ten gehore brengen.

Voor de niet-Amsterdammer is het even zoeken op het Oostenburgeiland. Wie googlet naar het adres van Roest komt uit bij de Czaar Peterstraat, maar vanaf daar is het nog even zigzaggen voor je bij de reusachtige loods van Roest aankomt. Daar begint de pret met een enorme ontvangsthal waar praktische zaken als kluisjes en muntjes te vinden zijn. Bij een wagentje worden bezoekers geënqueteerd voor een bekend koptelefoonmerk en de EHBO is vertegenwoordigd in een kleine tussenruimte tussen de ontvangsthal en de eerste hal. Het valt meteen op dat in die tussenruimte amper geluid is, terwijl twintig meter verderop al de speakers staan. Daar staat Alex Neri in een gigantische loods voor een paar man te draaien. Het is dan nog maar kwart over tien en bij Kabale & Liebe in de tweede hal is het ook nog niet veel drukker. Daar is de ruimte aanzienlijk kleiner met een capaciteit van hooguit 200 man.

Wat opvalt is de aandacht die Roest heeft geschonken aan de aankleding. In de loods staat een grote houten boot waar straks ongetwijfeld massaal op wordt gedanst. In iedere hoek is wel een bank gezet en tegen de zijkant van de grote hal zijn zelfs zithoeken met stoeltjes van oude NS-treinen. In de ruimte tussen de loods en hal is een relaxhoek ingericht met palets, kussens, sofa’s en stoeltjes. De warmeluchtblazers zijn voorzien van beschilderingen en het geluid is kraakhelder. Uiteraard is het in het begin vooral in de loods behoorlijk koud, maar daar zal snel genoeg verandering in komen.

Zo wordt het al wat voller bij Edwin Oosterwal die, evenals voorganger Neri, het houdt op techhouse, maar bij Oosterwal zijn er al wat meer melodieuze, jazzy ondertonen te ontdekken. Echt druk is het dan al daarnaast bij Italoboyz waar zowel het kwik als de BPM vijftien eenheden hoger ligt. Weinig italo bij deze boys, wel Van-Beukenstein-techno waar de behoefte op dat moment bij een aantal al bestaat. Het zweet gutst er van de graffitimuren en dat is de verdienste van Italoboyz die het gewillige publiek blijft opzwepen.

Van een andere orde is Breach die dan in de loods draait. Ben Westbeech, zoals hij echt heet, is sinds de hit ‘Jack’ een begrip en schotelt precies voor waar iedereen behoefte aan heeft: zwoele house met de diepste bassen die de mensheid kent. Een hoogtepunt is de overgang van crowdpleaser ‘Existence’ van KiNK naar een nummer van hemzelf waarbij de Brit zelf met microfoon in de hand meezingt. Wat wel opvalt is dat het volume een beetje achterblijft. Meerdere mensen geven met gebaren al aan dat er een tandje bij mag worden gezet, want als je bij de voorste rijen op redelijk normal volume met elkaar kan praten, dan is het inderdaad relatief te zacht.

Daar heeft headliner Joris Voorn toch wat minder problemen mee: hij is twee uur lang helemaal op dreef met techno van het hypnotiserende soort. Door laag op laag te stapelen en opbouwmomentjes op de juiste momenten in te plannen, hoeft de Rejected-labelbaas schijnbaar weinig moeite te doen om de handen de lucht in te krijgen, maar men weet wel beter: Voorn maakt er een sport van om te laten lijken alsof het bijna vanzelf gaat, terwijl de man zelf op het podium druk in de weer is en altijd het contact met het publiek houdt. Hij geniet dan ook zichtbaar en geeft een hand aan een vrouw die via de voorkant wel heel gemakkelijk in de buurt van de dj komt. Applaus tussendoor neemt hij met een brede glimlach aan. Voor de Brit Scuba is het dan ook een koud kunstje om de avond in stijl af te maken: beheerst, maar met uitbarstingen op welgeplaatste momenten. De man die altijd zo serieus kijkt, moet zich ook erg thuis voelen in de loods waar tussen vier en zes de eerste afhakers afmelden, maar wie blijft krijgt een sublieme mix van techno en house voorgeschoteld en is zes uur uiteindelijk misschien nog zelfs te vroeg.

Oh en dat geluid? Regels. Roest moet zich aan een maximaal volume houden omdat er een woonwijk achter de locatie ligt en de gemeente is zelfs komen meten. Jammer, maar toch ook prettig om zonder oorsuizen naar bed te gaan.