De New Yorkse band bestaat pas sinds 2010. Een jaar later debuteerden ze met de cassette American Specialties en in de zomer van 2012 was de eerste langspeler een feit. Eerst uitgebracht op het Dull Tools label van frontman Andrew Savage en begin dit jaar heruitgegeven door What's Your Rupture. Het viertal, met Andrews jongere broer Max op drums, werd vervolgens vrijwel meteen opgepikt van het Amerikaanse Pitchfork tot het Britse NME. SXSW gaf ze het laatste zetje naar een buzz.

Titelnummer Light Up Gold is (minus het vage intro) exemplarisch voor Parquet Courts: up-tempo pakkende punkrock met een nonchalante Libertines-swag in de zang. Beetje overstuurde noise (neem het Sonic Youth-achtige Donuts Only!) erbij voor het randje en die pakkende samenzang maakt het verdraaid lastig om niet mee te zingen. Om niet linea recta naar de pub te rennen en in innige omarming te brullen: "Light up gold was the colour of something I... Was looking for!" Dat is de kracht van dit kwartet: ze verzanden niet in ellenlange nummers of gefreak, maar houden het kort en pakkend. En vrijwel elk nummer heeft die mengeling van een quasi-onverschillige fuck-you mentaliteit met eerst staccato zang en dan omhoog schietende gitaar- en zanglijnen richting euforische meebrul-momenten.

Opener Master Of My Craft, een van de weinige songs die meer dan drie minuten telt, kent een geweldige opbouw richting steeds heftiger rock. Dan een abrupt einde en misschien wel het meest geniale moment van Parquet Courts: even aftikken; "two, three, four" en meteen door in hetzelfde ritme met single Borrowed Time. Savage weet het verveelde, nutteloze grote stadsgevoel in die catchy track ook perfect uit te vatten:

"I remember the feeling of the museless existence
Of the drunk, bored and listless,
endless waiting for something that I knew wasn't coming
And it seems these days I'm captive in this borrowed time"

Light Up Gold telt wel liefst vijftien nummers, maar wij betogen dat dat geen minuut teveel is. De meeste songs duren rond de twee minuten en bovendien is de langspeler prima opgebouwd. Het begin zit lekker gejaagd in elkaar, gedragen door opzwepend post-punkende bassen en fel gitaarwerk. En als er dan tijd is voor een wat rustiger aanpak (N Dakota), dan laat Parquet Courts dat meteen weer volgen door een wat pittiger track (de langgerekte noisy uitschieter Stoned and Starving), om daarna met het pas echt stonede, Black Lips-stijl No Ideas te komen. Zo houden ze de aandacht goed vast en met het opwindende Disney P.T. en het gruizig rockende Picture Of Health bewaren ze niet de minste nummers voor het laatst.

Light Up Gold is zonder twijfel een van de sterkste debuutalbums van 'dit jaar'. Het album is uit op What's Your Rupture/PIAS en tijdelijk te beluisteren op de Luisterpaal. De groep is 7 juli tweemaal te zien in ons land: op Metropolis in Rotterdam (gratis) en op het De Wereld Draait Buiten festival in het Amsterdamse Westerpark. 7 september spelen ze op Into The Great Wide Open.