5 Days Off dag 1: Melkweg doet de HudMo Shake

Baauer mixt zijn gigahit met Gangnam Style

Atze de Vrieze ,

Zou Baauer hem zelf nog durven draaien? Na die duizenden filmpjes van dansende kantoorklerken, studenten en militairen die van zijn Harlem Shake het volgende YouTube fenomeen na Gangnam Style maakten? Zou ie het gewoon doen? Jawel toch? Hij is gek als ie het niet doet. Op de openingsavond in de Melkweg schiet 5 Days Off in de roos met het boeken van de man van het moment. En dan zijn ook Hudson Mohawke, Araabmuzik en de complete Rwina stal er nog eens.

Het was Hudson Mohawke zelf die een paar jaar geleden aan de basis stond van de golf vooruitstrevende producers die vanavond neerstrijkt in de Melkweg. Iedereen had de mond vol van dubstep, van Skrillex was nog lang geen sprake, maar de Schot sloeg al een nieuw pad in. Hij toonde liefde voor Amerikaanse hiphopproducties, in combinatie met vooruitstrevende elektronica en de superbassen uit de dubstep. Zijn debuutalbum Butter uit 2009 was monumentaal, maar blijkt achteraf nog maar het begin. Zo blijkt uit de gevarieerde en rijke set van vanavond, waarin die plaat bijna helemaal wordt overgeslagen.

HudMo opent zijn set gewaagd met zijn remix van Bjork's Virus. Het is wonderlijk hoe de sprookjesachtige vocalen van de IJslandse samenklonteren met Hudson Mohawke's trademark sound: spijkerharde snares en kickdrums en een zware, fysiek aandoende misthoorn die langzaam aanzwelt. Het is een traag en spannend begin, en direct daarop volgt een ontploffing met Kanye West's Mercy. Dit is wat de producer altijd al in zijn achterhoofd gehad moet hebben, zo'n spannende track maken voor een wereldtopper. Nu was hij nog slechts co-producer, maar de toekomst gaat hem ongetwijfeld meer brengen. En dan pakt hij door. De Melkweg klotst zo hard en heet dat er bijkans boter uit ontstaat, wat een wilde energie hier! HudMo pakt ze in met Goooo, een track van zijn TNGHT-project met Lunice. Die tracks zijn kaal geproduceerd om ruimte te laten voor rappers, en geestig genoeg geeft dat hun publiek vanavond de ruimte om ze als een soort instrumentale meezingers te gebruiken. Halverwege de set stopt hij er wat nieuwe tracks in, die spelen met hyperenergieke rave-sounds.

Van boven op het balkon is goed te zien wat HudMo losmaakt. Op een gegeven moment ontstaat een spontane sitdown, met een cirkel in het midden. Je kent het wel, allemaal door de knieën en wachten op de drop. Grappig om te zien wat er dan gebeurt: twee jongens kunnen zich niet inhouden en beginnen vast in het midden van de cirkel te dansen, tot zichtbare irritatie van een aantal jongens aan de rand, die weten dat het te vroeg is. Maar precies diezelfde jongens kunnen zich even later ook niet inhouden als de drop uitblijft. Een voor een staan ze op, en als de climax uiteindelijk komt is de cirkel allang weer dicht gestroomd. En toch komt die kick alsnog binnen. Dat is knap, en je ziet het niet vaak. Meestal als mensen zo los gaan (eerder vanavond bij The Bloody Beetroots in Paradiso) is het op eendimensionale, lompe muziek. Niet op vernuftig opgebouwde tracks, vol met ritmewisselingen, veel laagjes en verrassende wendingen. Op zijn best is HudMo wat dat betreft in Thunder Bay, een monsterlijke track die nog harder en nog scherper valt dan je hem al voelde aankomen. Dit is geen Harlem Shake, dit is de HudMo Shake.

Daar moet je dan overheen als Araabmuzik. De jonge Amerikaan van Dominicaans/Guatemalteekse afkomst (niets Arabisch aan dus) heeft een totaal eigen stijl, gebaseerd op met name een apparaat: de Akai MPC drumcomputer. Het is zo'n sampler apparaat met lichtgevende knopjes, waar Araab zo'n beetje alle sounds live mee maakt. Hij werd populair dankzij filmpjes op internet die zijn techniek goed lieten zien (naast natuurlijk de grote hoeveelheid tunes die hij uitbrengt). Soms laat hij bij optredens een camera op zijn vingers zetten, en dat had hij vandaag eigenlijk ook best mogen doen, de schermen staan er voor. Deze jongen is zo vingervlug, hij haalt het aantal aanslagen waarmee hij zonder meer directiesecretaresse van de president zou kunnen worden. Echt, ze zeggen wel eens over laptop-dj's dat het net lijkt alsof ze hun mail staan te lezen op het podium, deze man staat mails te TYPEN alsof hij eigenlijk de deur uit moet. In de sampler zitten sounds uit allerlei hoeken: van dubstep tot hiphop tot cheesy pop tot zelfs gabber. Knappe performer, al is hij wel zo druk bezig op de vierkante centimeter, dat hij een beetje vergeet meters te maken.

Baauer doet daar helemaal geen moeite voor. Van de man van het moment worden hete hits verwacht (met name die ene natuurlijk), en die serveert hij opvallend gemakzuchtig uit. Twee keer Major Lazer plus Benny Benassi (in de RL Grime remix) in de eerste tien minuten, niet al te veel opbouw, veel energie. Jazeker, dit is de sound van de komende zomer. Na een klein half uurtje knalt ie de hit er al in, in een lelijke maar wel heel grappige mashup-versie met Psy's Gangnam Style (kenners identificeren de maker als ene DJ Schmolli). Opvallend eigenlijk dat ie niet zo hard valt als je na alle buzz zou verwachten. De grote glimlach van de man zelf als ie hem de zaal in schuift is onbetaalbaar. Het is natuurlijk ook volstrekt absurd dat deze prima upcoming producer zomaar ineens midden in de storm belandde. Zeker, Harlem Shake is een geweldige tune, maar niets of niemand kon dit succes voorspellen. Kan hij dat doortrekken naar supersterrenstatus? Dan zal hij toch echt meer moeten gaan produceren en meer eigen stijl creëren. Anders krimpt zijn populariteit zachtjes weer tot normale proporties zodra de volgende hype zich aandient.

Hoeveel spannender doet de Rwina crew dat in de Oude Zaal. Je zou het haast vergeten, maar daar is een uitstekende afvaardiging van het Nederlandse label bezig. Hun kroonjuweel - Amerikaan Eprom - moet het opnemen tegen HudMo en Araab, Jameszoo was even daarvoor de ideale gangmaker. Als dj is hij technisch niet eens zo geweldig, maar zijn plaatkeuze en opbouw is vandaag geweldig. Hij kiest een mooie selectie op het snijvlak van hiphop en elektronica, met tunes van onder meer Flying Lotus, Dimlite, Drake en Sinjin Hawke, plus de sexy elektronische funk van Onra. Joris van Grunsven alias Krampfhaft staat een paar uur later met succes zieltjes weg te snoepen bij Baauer, met een ijzersterke set vol eigen materiaal. Ook hij belandde onlangs in een internethype, zij het wat bescheidener. DJ Shadow werd in Miami door een promotor achter de draaitafels vandaan getrokken omdat hij 'too future' draaide, te gewaagd, te vooruitstrevend. De track die hij moest onderbreken was van Krampfhaft. De Nederlander begint nog tamelijk rustig, maar eindigt met zeker vier eigen klappers op een rij, alle vier innovatief en origineel. Spit Thunder is zo'n heerlijk draaiende motor wat betreft ritme, met vervormde raps. Direct daar overheen volgt Carl Sagan The Man, zijn grootste hit.

De opening van 5 Days Off beloofde een mega-avond te worden, en dat werd het ook. De goed scorende YouTube filmpjes van de avond tonen alleen waarschijnlijk geen Harlem Shake, maar Higher Ground.