3voor12award: de werkplekken van Kraantje Pappie

Rapper wars van gemakzucht: "Aan de arbeid kon het niet gelegen hebben”

Sjoerd Huismans ,

Waar en hoe werden deze albums gecreëerd? Hoe droeg de werkplek van de artiesten bij aan de excellente platen die er nu liggen? Donderdag 20 september wordt de 3voor12award uitgereikt, in aanloop naar de uitreiking gaat 3voor12 langs bij de locaties waar de genomineerde albums zijn ontstaan. Vandaag: de werkplekken van Kraantje Pappie, de Groningse rapper die net bij de Giel Beelen in de 3FM-studio een nieuwe EP met wederom Noisia-beats aankondigde. Filmpje:

Crane, het debuutalbum van Kraantje Pappie, is genomineerd voor een 3voor12award, de prijs voor het beste Nederlandse album van het jaar. “Geen hapsnap-automatiek-rap, maar een knap, muzikaal album waar nog veel lol aan te beleven is”, vond 3voor12 van de plaat. Vandaag zijn we in het kantoor van zijn manager Nick Steenge, aan het Boterdiep in Groningen. “Ik zit hier veel, dus schrijf hier ook veel”, zegt Kraan. “Vaak zitten we lekker bij elkaar met zijn allen.” Hijzelf en back-up Fiddox werken er ook, tourmanager/producer Ramiks heeft er een studio. Ook aanwezig vandaag: Gronings talent Roberto Tan. Die gezellige sfeer vindt zijn weerklank in het album, denkt de rapper. “De wat meer losbandige, brag n' boast-achtige feestnummers schreef ik hier. Maar pas als ik 's avonds alleen ben kan ik er een heel nummer van maken; dan pas zit ik volledig in die flow.”
 
De nummers waar Kraantje Pappie alleen aan werkte hebben een andere toon, denkt hij. “Beter Samen schreef ik voor mijn vriendin. Ik zat op de rand van het bed terwijl ze nog sliep. Op zo'n moment ben ik echt verliefd naar haar aan het kijken, terwijl ik denk: wat ben ik toch blij met haar.” Eigenlijk schrijft de rapper overal: “Barkeeper heb ik bijvoorbeeld in de bar al in mijn telefoon genoteerd. De volgende dag kan ik dan makkelijk dat gevoel weer oproepen.” 

Gedrevenheid
Tot twee keer toe won Alex van der Zouwen – zoals Kraantje Pappie in de gemeentelijke basisadministratie geregistreerd staat – als judoka het Nederlands kampioenschap onder twintig jaar. Toch hing hij zijn kimono aan de wilgen omdat hij zichzelf “niet goed genoeg” vond. Een muziekcarrière was de volgende droom. Op de track Wat Nou Als Het Lukt probeert Kraan zijn moeder ervan te overtuigen dat hij het gaat maken. Was hij daar zo zeker van tijdens het maken van de plaat? “Helemaal niet!”, luidt het antwoord. “Het was geen kwestie van hopen, hoop is te weinig. Maar zeker weten deed ik het ook niet. Ik had het gevoel dat het ging lukken, maar mocht dat van mezelf niet denken.” Hij was op zijn hoede voor gemakzucht. “Als je iets echt wil, moet het lukken”, aldus Kraan. “Daar geloof ik heilig in. Ik wist in ieder geval: aan de arbeid kan het niet gelegen hebben."

Ook nu de plaat er is wil Kraantje Pappie scherp blijven. “Toen ik aan de plaat werkte, zag ik The Opposites in Spanje optreden. Ik dacht: 'leuk, maar het wordt potverdorie tijd dat ik daar een keer sta.' Nu sta ik daar zelf in Spanje, maar weet dat er genoeg jongens klaar staan voor als ik het laat liggen.” Al die gedrevenheid heeft ook een keerzijde, denkt de rapper. “Het is een keuze. Als je iets heel graag wilt, gelooft: 'dit moet ik doen' en er tijd, bloed, zweet en tranen in investeert, dan zijn er mensen die je laten vallen. Maar dat zegt misschien meer over hen. Veel mensen denken: ik doe een opleiding, vind een baan, beetje huisje, boompje, beestje. Die zullen nooit in het diepe springen, begrijpen dat niet. Jammer, maar uiteindelijk draait het om jezelf. Het is een egoïstische wereld.”

Chaos, games en bier
Aan de andere kant van de straat ligt de plek waar het meest aan het album gewerkt is: de studio van Noisia. De drie stadsgenoten produceerden Crane en voorzagen de plaat van de nodige dubstep- en grime-invloeden. Martijn van Sonderen laat ons binnen. Kraan vraagt of hij nog heeft opgeruimd, waarop een negatief antwoord volgt. Het is te merken aan de chaotische studio, waar naast laptops, mengpanelen, speakers en allerlei muziekinstrumenten ook een Playstation, Xbox en een gigantische flatscreen tv aanwezig zijn. “Het enige jammere aan jouw succes is dat je nooit meer komt gamen”, zegt Martijn tegen Kraan. Er zijn de nodige uren Call Of Duty gespeeld in de studio. Maar er werd ook hard gewerkt. Kraan: “Hier is werkelijk al het werk gedaan. 's Middags waren zij hier aan het werk en 's avonds kwam ik dan langs. Meestal hoorde ik eerst de beats, die wekten een bepaald gevoel op. Dan ging ik bedenken: wat wil ik vertellen?” Als hij geen inspiratie had, verzon de rapper iets anders: “Dan kon ik altijd nog over mezelf rappen, over hoe goed ik ben. De ene keer is het beter dan anders, maar je hebt altijd iets, haha.”

Een paar panden naast de Noisia-studio huist een videotheek, die tot in de late uurtjes open is. Ook een belangrijke plek in de totstandkoming van Crane, vertelt Kraan, maar niet vanwege het filmaanbod. “Ik sta bekend om mijn ontzettend slechte smaak in films. We kwamen hier alleen maar om bier te halen.”