"Welkom in het opnamemuseum!", lacht Sonny Groeneveld, drummer van Jungle by Night, wanneer hij de deur van een stoffige kelder opengooit. We zijn in het huis waar hij is opgegroeid en nog altijd woont met zijn ouders en broertje Gino (percussie). Een museum zou je de Greenfield-studio inderdaad kunnen noemen, maar niet het soort waar kunst netjes achter vitrines hangt, of jarenlang niet wordt aangeraakt. Nee, dit is eerder een ruimte volgestopt met curiosa: het liefhebbersmuseumpje van een fanatieke hobbyist, waar de pronkstukken moeten léven. En dat doen ze zeker, mede dankzij Jungle By Night.
3voor12 Award: de werkplekken van Jungle By Night
Pielen en platen uitwisselen in het opnamemuseum
Vandaag wordt de 3voor12 Award uitgereikt, in aanloop naar de uitreiking gaat 3voor12 langs bij de locaties waar de genomineerde albums zijn ontstaan. Waar en hoe werden deze albums gecreëerd? Hoe droeg de werkplek van de artiesten bij aan de excellente platen die er nu liggen? Vandaag: op bezoek in de analoge opname-hemel van Jungle By Night.
Al sinds ze bestaan, repeteert de negenkoppige afro-funk-dub-jungle-machine (inderdaad, ze laten zich liever niet in een hokje plaatsen) in de Greenfield-studio -"Sterker nog, zonder deze ruimte was Jungle By Night er waarschijnlijk nooit geweest!". Deze kelderstudio bestaat echter al véél langer. Dat vertelt vader Groeneveld zelf even eerder aan de keukentafel. Glunderend van trots: "Ik begon - gewoon voor de lol - de studio in 1992, en ik ben altijd analoog blijven opnemen. Er staat een plaatgalm uit '62, een prachtige 2-inch-recorder, en nog veel meer." Zijn eerste opname? Een zeker jazzorkestje met saxofonist Benjamin Herman in de gelederen, toen nog op een simpel viersporenapparaatje. Sonny: "Ik ben echt in de studio opgegroeid. Als klein kind zat ik hier op de grond te tekenen, terwijl Zuco 103 langskwam voor opnames of een andere toffe artiest over de vloer kwam. Zo werd muziek me met de paplepel ingegoten, op mijn tiende had ik dit drumstel al en de gitaarversterkers."
Vloeken in de kerk
Even later zitten vijf van de negen bandleden in de muffige kelderruimte, en ze praten zoals ze musiceren: hyperenthousiast en in harmonie, maar af en toe ook onnavolgbaar en door elkaar heen kwetterend. Hier in de Greenfield-studio is 3voor12award-nominatie Hidden "ontstaan", dat weten ze in ieder geval duidelijk te maken. En die woordkeuze is bewust, want Jungle By Night "schrijft" niet. Ko Zandvliet (trombone): "Meestal begint iemand zomaar een lijp idee te spelen. Daarop gaan we alsmaar doorjammen." Zo'n jam duurt al gauw een half uur, om vervolgens te kijken wat er kan worden toegevoegd. Wie dan de baas is? Íédereen. Elk geopperde idee - "hoe kut ook!" - wordt uitgeprobeerd.
Gino: "Misschien komt dat doordat we allemaal nog niet zo lang bezig zijn. We spelen pas twee jaar in een band, en daarom móeten we zoveel mogelijk uitproberen. Langzamerhand... worden we zo steeds beter."
Jac van Exter (gitaar): "Ook kun je anders frictie krijgen. We hebben allemaal een gelijke stem. Als je tien keer hebt gezegd: "Dit lijkt me zó vet", en dat wordt alsmaar genegeerd? Dan denk je op een gegeven moment: rot toch op!"
Pieter van Exter (saxofoon): "En zelfs na al het uitproberen is het nog zó veel pas- en meetwerk."
Geen wonder dus dat sommige tracks nogal wat tijd nodig hadden om te worden gevormd. Sonny lacht: "Weten jullie nog dat we Marsvin in DWDD speelden?"
Ko: "We hadden alleen die versie van een minuut geschreven, en nog geen flauw idee hoe de rest van het nummer moest gaan klinken."
Sonny: "We hadden drie verschillende grooves, dan is het nog een heel werk om ze achter elkaar te plakken op een manier die niet al te cliché is."
Na lang genoeg te hebben gepield, geklooid en geprobeerd in de Greenfield-studio, namen ze de eerste schetsen op met een iPhone - "Da's natuurlijk vloeken in de analoge kerk" -, en ploften ze boven op de bank. Om een biertje te drinken, muziek te luisteren en vooral ook de meest obscure platen uit te wisselen.
Eten en honden uitlaten
Wanneer de nummers af waren? Pas zodra ze werden opgenomen, natuurlijk. Dat opnemen gebeurde níet hier, maar in de E-Sound Studio van producer Wiboud Burkens, in Weesp. Sonny: "Het is fijn om opnemen en repeteren los van elkaar te koppelen. Dit is ook het huis waar ik woon, weetjewel?"
Jac: "Bovendien is de E-Sound Studio heel chill. Hij lijkt wel een beetje hierop, want hij is ook heel oud en er ligt een heleboel analoge apparatuur: buizenmicrofonen en een hele mooie tafel."
In de vijf dagen dat Jungle By Night er zat - ze maakten monsterdagen van 10 uur 's ochtends tot 11 uur 's avonds -, wist Burkens zeker hoe hij sfeer moest creëren. Telkens nam hij zijn hond mee om uit te laten, en zette hij "de lekkerste" koffie. Pieter: "En de moeder van Sonny en Gino kookte steeds superlekker eten!" Iedereen knikt instemmend.
Sonny: "Wiboud deed op een hele relaxte manier níet alsof hij de plaat produceerde. Natuurlijk, hij was wel de producer, maar hij maakte duidelijk dat wíj over de muziek gaan, niet hij. Hij kwam alleen met tips over sound. Zo leende hij de bassist een basgitaar, mocht ik de drumkit van een vriend van hem gebruiken, en is Joost Kroon langsgekomen."
Pieter: "Hij heeft geen enkele wijziging gemaakt wat betreft compositie. Dat was wel heel bijzonder. We hebben zelf al negen kapiteinen op een schip, dus dat zouden wij nooit willen."
De uitreiking van de 3voor12 Award is op 20 september in TrouwAmsterdam. De winnaar wordt gekozen door een jury. Op 12 oktober staan zij in Paradiso voor hun tweede eerbetoon aan Fela Kuti met Felabration 2.