In de eerste week van uitgave wist Mumford & Sons de mannen van de jongetjes te scheiden door Babel 600.000 keer over de toonbank te laten vliegen, wat het record van Justin Bieber (374.000) verpletterde. Inmiddels staan zij met zes nummers in de Amerikaanse Billboard top 100, wat het record van The Beatles evenaart. Kanttekening die gemaakt moet worden is wel dat de charts ook berekend zijn op streamingdiensten als Spotify, iets dat ten tijde van The Beatles nog op tovenarij leek. Neemt niet weg dat dit een bijna niet te evenaren succes betekent, wat aan de ene kant opvallend te noemen is voor een folkband, maar aan de andere kant zelfverklarend is zodra je de plaat opzet. Niets op Babel kan ontoegankelijk of onsympathiek genoemd worden, waardoor de band de perfecte formule gevonden lijkt te hebben tussen mainstream en het daar net buiten gelegen folk.

Hits, hits, hits
Er zijn verschillende verklaringen te bedenken voor het feit dat de band zoveel hits aflevert. De eerste is de meest voor de hand liggende: het zijn allemaal goed in elkaar gezette en aanstekelijke nummers. Een tweede is dat de band een verademing kan betekenen voor onder andere de radiogebonden luisteraar die de puurdere instrumentale muziek met open armen ontvangt tussen alle pop-, rap- en elektronische producties die de hitlijsten rijk zijn. De hitformule die ook Sigh No More zo'n succes maakte komt voornamelijk op de eerste helft van Babel ruimschoots terug. Zo zijn nummers als I Will Wait weer een vertrouwde kwestie van 1. ademloos luisteren, 2. ademhalen en 3. alle adem uit je longen zingen en stampen. Na een energieke opening nemen een akoestische gitaar en zang vaak het intro over, waarna de bas en het ritme beginnen te stampen en een verdwaalde banjo alle opengebleven gaten dicht. Op de tweede helft van het album wordt meer ruimte gemaakt voor 'experiment', waar Marcus Mumford met nummers als Reminder richting het balladformat trekt. Broken Crown kent een opzwepend blaasarrangement, Below My Feet een elektrisch gitaar.

Ik, jij, wij
Wie zich verdiept in de songteksten zal al snel zien dat, op een uitzondering na, elk lied begint met I, my, you of your in de eerste zin, wat betekent dat we te maken hebben met een plaat die erg gericht is naar een geliefde of bedoeld als zelfreflectie. Neem bijvoorbeeld de eerste vijf nummers: "Cause I know that tune has numbered my days / And I'll go along with everything you say" (Babel), "You hold your truth so purely" (Whispers In The Dark), "When I came home like a stone / And I fell heavy into your arms" (I Will Wait), "So I was lost / Go count the cost before you go" (Holland Road), "You saw my pain / Washed out in the rain" (Ghosts That We Know). Het mag duidelijk zijn: Marcus Mumford zingt een vrouw toe met wie hij een wereld vol wroeging en strijd deelt. Een relatie waar geduld en compromis de sleutel is, wat extra benadrukt wordt in de laatste zin van afsluiter Not With Haste: "And I will love you with urgency, but not with haste."

Muziek voor de fan
Wie al geen fan was van Sigh No More, zal dat na Babel ook niet worden. De liefhebber van Mumford & Sons kan echter het hart ophalen met een album dat vol muziekmanschap, dynamiek en energie in elkaar is gezet. Nieuwe muziek die ook live perfect verweven kan worden met hun Sigh No More-werk en de fan ineens twee keer zoveel nummers geeft om van te houden. Het Bijbelse verhaal van Babel vertelt dat iedereen vroeger één taal sprak en gezamenlijk aan de bouw van een toren werkte die de hemel moest bereiken. God liet de mensen toen echter verschillende talen spreken en verspreidde het volk over de wereld. Het album Babel, dat overigens vernoemd is naar hun woonplaats, is afgemaakt door vier mannen die altijd dezelfde taal naar elkaar zijn blijven spreken, resulterend in een album die de visie van hun debuut niet is verloren. Veel van de over de wereld verspreide mensen kunnen zo weer bij elkaar komen vanwege hun gezamenlijke liefde voor de muziek van Mumford & Sons.