London Calling bestaat inmiddels 20 jaar en stond lange tijd garant voor de nieuwste lichting Britse bands. Daar is vooral de laatste jaren verandering in gekomen. In 1998 was het Zeeuwse Nuff Said een hoge uitzondering, Moke (de meest Britse band van Nederland) presenteerde er in 2007 het debuutalbum en het Ierse The Frames won in 2002 weinig Britse zieltjes in de grote zaal. Toch tekende 'Britpop' tot circa 2008 voor het grootste deel van de programmering. Kort door de bocht kun je stellen dat de focus langzaam van het blikveld van de Britse NME naar het Amerikaanse Pitchfork is verschoven.

Kamsma blikt terug: "Toen de Britpop ineenzakte zijn we eerst meer Europees gaan programmeren, dat waren niet de beste jaren van London Calling zeg maar." De Paradiso-programmeur ziet het meer als een natuurlijk proces, dan een bewuste beleidsmatige keuze. "London Calling is voor mij heel persoonlijk, ik word er graag op afgerekend. Het is ook bedoeld als festival voor nieuwe trends met als basis gitaarpop, dat daarnaast ook de scherpe randjes van andere stromingen meeneemt. Maar we willen niet teveel elektronica. Een mooie samenvatting van wat er in Engeland en verder in alternatief popland speelt en dan komen we nu ook op hiphop. En als Ratking straks de nieuwe Beatie Boys wordt, dan zijn we daar heel blij mee."

De naam veranderen omdat er nu meer interessante muziek uit de Verenigde Staten zou komen, is voor Kamsma geen optie. "Op een natuurlijke manier als festival meegroeien met de muzikale ontwikkelingen, dat is wat je wil. Zoals je smaak dat ook doet. Daarom houden we het ook zo lang vol." Inderdaad staat London Calling al twintig jaar op de kalender en in veruit de meeste jaargangen met twee edities. Geen reden voor een feestje, vindt Kamsma die van een collega hoorde van het jubileum. "Uitkijken naar een jubileum is een heel slecht teken. Een jubileum dat je overkomt is het leukste wat er is, maar we willen ver van gouden horloges en zo blijven. Ik kijk uit naar een mooie editie."

Even schrikken was het wel toen de omvang van storm Sandy duidelijk werd. "We willen niet weer zoiets als met die vulkaan meemaken", refereert Kamsma aan de IJslandse eruptie die in 2010 voor veel annuleringen zorgde. Hij denkt dat ditmaal Pitchfork Music Festival in Parijs, dat vandaag (donderdag) begint en drie dagen duurt, de eerste klappen opvangt. "En ik heb nog geen annuleringen gezien." Veel bands, zoals The Walkmen, zitten al in Europa voor een tour. Cloud Nothings moet echter wel degelijk uit Cleveland, Ohio komen om vrijdag in Paradiso de eerste Europese show van de tour te doen, maar ook dat lijkt te gaan lukken. "Ze zullen in ieder geval 'jetlagged' zijn. We wachten af. Ik kan me er wel druk over maken, maar ik kan mijn privé-jet er niet heen sturen", grapt hij.

London Calling spint ongetwijfeld garen bij de tweede editie van het Pitchfork festival in Parijs, waar veel Amerikaanse bands voor naar Europa komen. "Zeker, dat Pitchfork ding is heel high profile. Je kan het ook zo zien: het is slim om in hetzelfde weekend te gaan zitten. Je moet je als festival leren positioneren. Pinkpop verhuist ook naar twee weken later om een betere line-up te krijgen." London Calling programmeren is bovendien geen abc'tje benadrukt Kamsma. "Ze moeten wel willen spelen hier. De bands zijn echt niet zomaar binnen komen rollen, daar hebben we wel onze stinkende best voor moeten doen."