De band tussen het Rotterdamse Clone en producer Legowelt dateert van jaren terug. Uit de tijd dat er van internet nog geen sprake was. Wolfers, die toen nog gewoon bij zijn ouders in Scheveningen woonde, zat net als Serge Verschuur van Clone in een circuit van obscure platen en bijzondere synthesizers. Verschuur herinnert zich de eerste ontmoeting nog. Hij hield van surfen en stond op een goede dag met slippers vol strandzand bij Wolfers in huis. "Ik herinner me er niet veel meer van", zegt Wolfers. "Maar hij kwam mijn TR 606 (drumcomputer, red.) kopen. Ik denk dat we via de Via Via in contact met elkaar waren gekomen, een advertentiekrantje. Zo ging dat in die tijd."

Een beetje zijn baby
Hun paden kruisten in de loop der jaren regelmatig, maar nog nooit bracht Legowelt een album uit op het label van Verschuur. Hij zeurt er al jaren om, vertelt Wolfers. "Het moest er een keertje van komen. We zitten al jaren in dezelfde scene en hij doet de distributie van mijn muziek. Mijn baas wil ik hem niet noemen, maar hij is een belangrijk figuur. Het album is samengesteld uit tracks die ik het afgelopen jaar gemaakt heb. Sommige speciaal voor dit album, sommige lagen er al. Serge heeft me geholpen bij het selecteren van de tracks. Het is ook een beetje zijn baby."

The Paranormal Soul is Legowelt zoals we hem kennen. Diepe, rauwe house met veel synthesizers. Tracks die kleine verhaaltjes lijken te vertellen. Ze houden de housecultus hoog (Clap Yo Hands, Rave Till Dawn, Elements Of Houz Music), ze knipogen naar sciencefiction (Transformation Of The Universe, Renagade Of A New Age). En daarmee zijn de twee tegenstrijdige elementen in het werk van Legowelt direct gevangen: hij is een retro-futurist. Zijn studio lijkt op de cockpit van een ruimteschip, maar dan wel een uit een heel ouderwetse sciencefiction film. "De afgelopen jaren is het Chicago ding wel heel erg uitgekauwd. Daar ben ik natuurlijk zelf mede verantwoordelijk voor. Ik probeer het zelf nu weer wat verder te pushen. Moderner is niet het juiste woord, het is dieper, gefreakter. Waarschijnlijk klinkt deze plaat meer als begin jaren negentig dan als eind jaren tachtig. Elektronische muziek heeft al snel dat science fiction sfeertje. Maar dat ik graag terug kijk is niet verwonderlijk. De muziek die je hoort als je jong bent maakt toch het meest indruk."

"In principe kan ik ook in de keuken muziek maken"
Met dat uitgangspunt maakt Danny Wolfers vlakbij de Scheveningse duinen al jaren aan de lopende band muziek. Hij is nooit ver van zijn ouderlijk huis gaan wonen. Waarom weet hij zelf eigenlijk ook niet. Een complete batterij aan aliassen verzamelde hij, van Polarius tot Nacho Patrol tot The Chicago Shags (met Orgue Electronique). Hij bracht muziek uit op befaamde labels als Bunker, Cocoon en zijn eigen Strange Life. Dat label is inmiddels ter ziele, omdat Wolfers zich liever op de creatieve kant van het verhaal stortte. Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat werkt hij aan zijn muziek. Voor een gezin is eigenlijk geen ruimte. "Zodra ik opsta begin ik muziek te maken. Ik heb nu mijn kamer zo ingericht dat ik vanaf de bank kan spelen. In principe kan ik ook in de keuken muziek maken, of in mijn slaapkamer. Soms moet ik de was doen of iets anders huishoudelijks. Dan neem ik een klein apparaat mee, of een laptop met een drummachine."

"Ik leg de lat niet zo hoog", zegt Wolfers. "Ik heb gemerkt dat als een muzikant dat doet, hij al snel tegen een writers block aanloopt. Natuurlijk is alles wat ik uitbreng voor mezelf acceptabel, maar als andere mensen het graag willen uitbrengen, dan zeg ik: ok, breng maar uit. Je kunt blijven produceren tot je de perfecte track hebt, maar dat brengt je uiteindelijk niet ver. Toen ik begon met muziek maken verzond ik bijna niets. Ik hield alles voor mezelf en dacht: wie zou dit nou willen uitbrengen? Op een gegeven moment begonnen steeds meer mensen er om te vragen. Toen dacht ik: ik doe kennelijk iets goeds."

The Funky Worm
En dus is Wolfers na The Paranormal Soul alweer bezig met nieuwe projecten, voor verschillende labels. "Er komt een plaat uit met latin freestyle achtige dingen, er komen meerdere Legowelt releases aan, er komt een nieuwe Nacho Patrol op het Amerikaanse label Italians Do It Better. En ik werk aan een g-funk album. Iets in de geest van wat Dam-Funk maakt. Rare west-coast-achtige dingen. Het is voor mij vrij moeilijk om uit te zoeken hoe die sound precies werkt. Veel van die tracks hebben een geluid dat 'The Worm' heet, naar een originele sample uit The Funky Worm van The Ohio Players, een monophone synthesizer die een bepaalde, hoge melodie speelt. Het is in de jaren negentig veel gebruikt en verder geëvolueerd. Maar alleen het geluid reproduceren is niet genoeg." Hij knipoogt naar de magische plasmabal in zijn handen op de hoes van The Paranormal Soul. "Dat is toch het bijzondere van muziek. Het is een beetje magie, iets occults, frequenties die iets doen met het universum."