Vijftien jaar al maakt Ariel Pink - geboren in 1978 als Ariel Rosenberg - muziek. Honderden liedjes nam hij op in zijn eigen huis. Ariel Pink is een charlatan en een mensenhater, een perfectionist en een aanbidder van chaos. Voor de meeste mensen maakt hij onluisterbare anti-muziek - vreemd geproduceerde retropop, die teruggrijpt op allerlei obscure subgenres uit de 1970's en 1980's - maar de man heeft fanatieke liefhebbers. Onder zijn grootste fans zijn ook de mannen van Animal Collective, die Pink oppikten en zijn muziek in 2004 uitbrachten op hun label Paw Tracks. Twee jaar geleden kwam er iets van een doorbraak, toen Pink's album Before Today ineens uitkwam bij het gerenommeerde label 4AD. Daar verscheen eerder dit jaar ook Mature Themes, een typisch ironische titel voor een geestig en raar album vol frustraties en woordgrapjes. 13 november is Ariel Pink in het land voor een optreden in de Melkweg in Amsterdam.

Hoe breng je de dagen tussen je Amerikaanse en je Europese tour door?
"Nou, eigenlijk voornamelijk met een juridische strijd. Mijn ex-drummer heeft mij en de rest van de band aangeklaagd. Hij claimt dat Ariel Pink en Haunted Graffiti een partnerschap vormen, dat hij een 'founding member' is en dat hij recht heeft op 25% van alle inkomsten, nu en in de toekomst. Hij vermoordt zo de band. Dit wordt de laatste tour die we gaan doen, ik kan die rechtszaak helemaal niet betalen."

Kun je niet gewoon een nieuwe band oprichten?
"Misschien, maar het gaat om het principe. Hoe moet ik mijn nieuwe band noemen? Ariel Pink and the Singing Nuns? Of gewoon Ariel Pink? Elke plaat die ik de afgelopen vijftien jaar heb uitgebracht heette Ariel Pink's Haunted Graffiti. Solo, met band, het maakt niet uit. Het is een naam, mijn naam. Ik heb het bedacht, ik ben het. Het is net zo mijn naam als Ariel Rosenberg."

Hoe heeft het zo ver kunnen komen?
"Omdat hij een klootzak is. Hij is zo gemeen dat hij denkt dit te kunnen maken. Volgens de Amerikaanse wet kan ieder een ander aanklagen. Als dit om geld gaat is het een nog veel krankzinniger zaak, want er is absoluut geen geld. Ik zou meer geld kunnen verdienen, maar ik kies ervoor het te delen met de band. Ik deel de tourinkomsten met iedereen, maar dat betekent niet dat ik niet de baas ben. Maar ik heb dat nooit in een contract vastgelegd, en daarom gebeurt dit nu. Ik heb in feite een contract getekend door géén contract te tekenen. Het slaat echt helemaal nergens op. Ik haat mensen, echt ik haat ze."

Je bent ooit begonnen in je eentje.
"Ja, en toen begon ik muziek te maken voor mijn vrienden, en dat was geweldig. Maar dit is te moeilijk voor me. Ik ben een te kwetsbaar persoon. Ik ben nog liever in de gevangenis dan dit. Ik ben een giftig persoon omdat ik mijn vrienden niet vastlegde in een contract. En nu wordt mijn boekingsagent bedreigd, iedereen waar ik zaken mee doe. Wat een psychopaten."

Waarom is hij zo boos op je?
"Omdat ik hem ontslagen heb, en terecht want hij was gewoon niet goed genoeg. Hij is een wanhopige loser. In de loop der jaren hebben heel wat mensen de revue gepasseerd in mijn band. Dat is nog nooit een probleem geweest. Het is mijn muziek, begrijp je, MIJN MUZIEK! Niet van mijn band. Ik schrijf alles, ze spelen wat ik ze opdraag. Ik zing zelf, al zou ik dat liever iemand anders laten doen."

Kun je iets vertellen over wat je precies van je band vraagt? Je bent een perfectionist, maar dat leidt bepaald niet tot een clean geluid.
"Ik wil dat het net zo klinkt als de platen. Het moet onecht klinken, niet zoals je een live show gewend bent. De productie en het geluid zijn net zo belangrijk voor de compositie als het liedje zelf. Songwriting is voor mij productie. Of een liedje goed of slecht is staat of valt met de productie. Een geluidsman moet zich bewust zijn wat ie in zijn vingers heeft. Zij hebben de macht over wat iedereen hoort. Echt, ik zou liever de geluidsman zijn dan de zanger. Ik helemaal geen zin om als een aap op het podium te gaan staan, maar ik moet nu eenmaal in mijn eigen band zitten. Ik ben het gezicht en het ego van mijn band."

Ik zag een tijd terug een van je oude bandleden optreden: John Maus. Hij speelt zijn liedjes af op een tape en treedt zeer overdreven op. Hij overgiet zichzelf na ieder nummer met water, alsof hij zich enorm in het zweet staat te werken. Zo laat hij je nadenken over wat een live optreden eigenlijk is. Wil je dat mensen ook zo naar jouw optredens kijken?
"Nee, voor mij draait het puur om de sound. Ik zou graag doen wat John Maus doet, en heb dat ook jarenlang gedaan, karaoke met mijn eigen liedjes. Hij doet dat op zijn geheel eigen manier, erg vermakelijk. Maar als ik nu op die manier mijn oude materiaal live speel, is het geluid zo aangetast dat het nergens naar klinkt als je het hard over een geluidssysteem afspeelt. Alle details verdwijnen, de vocalen zijn zacht. Mijn oplossing voor dat probleem was het zoeken van muzikanten om de verschillende elementen te spelen. Zo wordt het meer dan een novelty act. Ik houd niet van optreden, begrijp me goed. Ik zing, zodat ik niet hoef te performen. Er is genoeg om me op te concentreren om alleen alles live te reconstrueren."

Welke act overtuigt jou live?
"De best klinkende show die ik ooit gehoord heb was van Future Pigeon, een lokale band hier in de Echo. Scientist, de dub producer, deed hun geluid. Het was met Halloween in 2002 in de Echo. Het klonk onwerkelijk goed. Ik kon het haast niet geloven."

Scientist deed hier in Nederland op het Le Guess Who festival twee jaar geleden zijn live dubstep project. Het was ongelofelijk hoe hij geluiden letterlijk van links naar rechts door de ruimte kon laten bewegen. Hij gebruikte elke vierkante centimeter.
"Precies, dat is wat hij doet. Dat moet je niet onderschatten, dat kan niet zomaar iedere geluidsman. Ik vind het moeilijk om live radiosessies te doen. Bijna altijd is iemand anders in een andere kamer jou aan het mixen. En zij vinden dan dat het geluid niet klopt. Ze willen niet dat de band zich ermee bemoeit en doen alsof ze John Peel zijn. En dat moet ik dan zijn. Ik ben eigenlijk zelf de enige die dat kan. Dat is precies wat ik doe."

De woorden in je liedjes zijn soms eerder geluiden. Wanneer ontdekte je dat het woord 'schnitzel' een hypnotiserende werking heeft als je het vaak genoeg achter elkaar zingt? Het houdt op een lap vlees te zijn die je in een truckersrestaurant eet.
"Inderdaad. Ik ontdekte dat het net als veel Duitse en Jiddische woorden een soort onfrisse, perverse kwaliteit hebben. Ze klinken als seksueel expliciete termen. Schnitzel! Het klinkt alsof iemand zijn mond op je kont plaatst en heel hard blaast. Duitsland is een heerlijk land. Mensen lopen er rond met buttpluggs en geschoren schaamhaar. Heel seksueel allemaal. Smerig."

Over seksueel expliciet gesproken: je nieuwe album lijkt wel een exotische seksplaneet. Het deed me denken aan de komische 1970s science fiction softporno spoof Flesh Gordon, waarin een penisaurus en een sex-ray gun zit. In jouw album horen we onder andere 'nympho's', 'blowjobs of death' en 'she-males hopped up on meth'. De video bij Only In My Dreams is zelfs een ode aan polygamie. Bent u een zeer seksueel wezen, meneer Pink?
"Dat zijn we allemaal. Maar ik zal het simpel voor je maken. Mijn hart was gebroken toen mijn relatie met Geneva Jacuzzi op de klippen liep. Dus ja, ik was seksueel gefrustreerd. Ik sublimeerde en schreef erover. Ik had ook mensen op kunnen blazen of seriemoordenaar kunnen worden."

In op zijn minst twee interviews is sprake van een gepassioneerd betoog van jouw hand over transseksuelen dat schijnbaar erg interessant was, maar toch het uiteindelijke verhaal niet haalde. Zal ik er alsnog naar vragen?
"Dus niemand heeft mijn verhaal daadwerkelijk gehoord? Ach, ik onderschat wat mensen van me weten. Soms begin ik ineens een verhaal dat voor mensen uit het niets komt. Dan is de achtergrond ze onbekend. Maar ik wil je er graag over vertellen hoor. Ik vind het interessant dat er zoiets is als transseksualiteit, dat dat echt bestaat. Er is een zeer politiek correct normensysteem, dat afstamt uit de emancipatiebeweging, gelijke rechten voor de verschillende seksen, en daar past transseksualiteit niet in. Homo's hebben de laatste vijftig jaar hard voor hun rechten gevochten. Ze wilden geaccepteerd worden, niet als uitzonderingen, maar als volwaardige individuen. Maar uitzonderingen in allerlei vormen blijven roepen om acceptatie, en terecht. Ze proberen het systeem te veranderen, en hun 'two cents' toe te voegen. Ze willen bewijzen dat gender niet bestaat, dat het verschil tussen mannen en vrouwen niet bestaat uit een lichaamsdeel."

Waarom interesseert dat je zo?
"Het interesseert me omdat ik merk dat de issue van seksualiteit - een gevoelig onderwerp - totale verwarring oproept. Seks is een uitvinding van mannen, een eeuwenoude samenzwering. De norm is gebaseerd op de verlangens van de man. Hij wil klaarkomen. En dan liefst niet via masturbatie. Ze zoeken een object om te gebruiken. Godzijdank willen vrouwen dat ook, misschien nog wel liever dan de mannen zelf."

Voel je je daar als man slachtoffer van? Of helemaal niet?
"Ik ben de gelukkigste man op deze planeet. Ik heb de wereld aan mijn voeten. Genoeg pussy, en dat is vermoedelijk waarom mijn relatie geen stand hield. Ik realiseer me dat ik nog steeds een slachtoffer ben in bepaalde opzichten. Als ik het hoogste doel najaag - seksuele bevrediging op de momenten dat ik dat wil - heb ik niet genoeg aan één persoon. Maar ik weet dat ik nu klink als een rijke die klaagt over belastingverhoging."

Is seksuele bevrediging belangrijker dan muzikale/creatieve bevrediging?
"Het is hetzelfde. Het gaat om plezier. Het geluk dat ik haal uit het maken van muziek, daar ontleen ik mijn waardigheid als mens uit. Ik kan met mezelf leven, omdat ik iets goeds met mijn talenten gedaan heb. Ik schrijf niet met dat doel, maar het is wel het resultaat. Ik heb een hoop aandacht en liefde van mensen nodig. Het zou een uitdaging zijn om me daar aan te onttrekken. Uiteindelijk is alle muziek in de wereld niet genoeg om mijn verlangen naar liefde te stillen."

Liefde is niet hetzelfde als seksuele bevrediging, toch?
"Het is verwarrend, inderdaad. Tijdens de seksuele daad ontmenselijk je degene die je respecteert als goede vriend of waar je van houdt. Je maakt er een object van dat je wilt neuken, en hopelijk wil diegene hetzelfde. Een vrouw heeft voortdurend mannen die naar haar verlangen. Haar seksualiteit is een wapen."

De enige manier waarop mannen die seksuele macht van vrouwen kunnen benaderen is door het podium te beklimmen. En toch doe je dat liever niet.
"Ik ben een man, ik verlang niet naar vrouwen om macht te krijgen. Voor mij is het een biologische drang. Ik kan het niet helpen. Daar is niets slechts aan, overigens. Vrouwen zijn zich niet bewust hoe goed het voor een man voelt om klaar te komen. Een man is zo makkelijk te verleiden. Ze krijgen alphamannetjes, dictators op hun knieën. Ik realiseer me verder absoluut dat ik vermoedelijk absoluut geen meisjes zou krijgen als ik niet in de rock 'n roll zat."

Wie zijn de meest interessante ontginners van de seksualiteit in de popmuziek?
"Misschien Screamin' Jay Hawkins, die 79 kinderen had. Maar seksualiteit is niet iets waar mannen trots op zijn, tenzij we homo zijn. Heteroseksuele mannen denken over hun seksualiteit in een soort schaamte, als overblijfsel van een lagere levensvorm. We focussen liever op onze daden, op wat we bereikt hebben in het leven los van seksualiteit."

Tot slot: er staat een nummer op je album dat Nostradamus And Me heet, naar de beroemde waarzegger. Doe eens een voorspelling over jezelf over vijf jaar?
"Ik wil de eerste persoon zijn die sterft op het internet, die volledig verdwijnt. Geen spoor, mijn naam niet, mijn gezicht geblurred, een lege plek in een pagina. Iedereen die nu sterft blijft voor altijd leven op Facebook. Je zou mij op geen enkele manier via het internet meer moeten kunnen bereiken. En de mensen zouden mijn verlies bewenen."

13 november speelt Ariel Pink's Haunted Graffiti in de Melkweg in Amsterdam. Mature Themes verschijnt op 4AD/V2.