Pinkpop 2012: Soundgarden-reünie fel maar statisch

Chris Cornell terug voor het echte werk

Atze de Vrieze ,

Drie jaar geleden stond Chris Cornell hier als een bokser in een ballerinapakje op het Pinkpoppodium. Hij had net een plaat uitgebracht met hiphopkolos Timbaland, en dat leidde tot een werkelijk miserabele vertoning. Zo kan het niet langer, moet hij gedacht hebben, ik bel de jongens weer. Zelfs drummer Matt Cameron, die tegenwoordig een goedbetaalde baan heeft bij stadgenoten Pearl Jam, doet mee. En dus is Cornell hier terug voor het echte werk.

CONCERT
Soundgarden, Pinkpop Mainstage, zondag 27 mei 2012

MUZIEK
Twintig jaar geleden was Soundgarden hier ook, nog voor hun Black Hole Sun verscheen. 1992, het jaar dat de boeken in ging als het doorbraakjaar van de grunge naar het grote publiek. Niet zozeer door het optreden van Soundgarden, maar door de sprong van Eddie Vedder. Ook Soundgarden werd groot, ondanks dat de band een heavier sound had dan Pearl Jam en minder werkte met de hard-zacht dynamiek van Nirvana.

PLUS
Juist in dat snelle, felle ligt de kracht van Soundgarden. Maar goed dat drummer Matt Cameron erbij is, want zijn furieuze roffels zijn cruciaal. De set begint met een paar razende songs: 'Searching With My Good Eye Closed', 'Spoonman', 'Jesus Christ Pose'. Cornells zeer uitgesproken stem is nog goed in tact. Het stevige geluid dat hem begeleidt, voelt minder gevaarlijk dan vroeger, maar het is een verademing na de mislukte soloprojecten van de laatste jaren. Hoogtepunt van de set is het lang uitgesponnen slotnummer 'Slaves and Bulldozers', een van de weinige songs waarin Soundgarden in midtempo echt goed uit de verf komt.

MIN
Zijn er nog bands die Soundgarden heden ten dage als belangrijke invloed noemen? Hoeveel liedjes heeft deze band die heel het Pinkpopveld kent? Songs die echt de geschiedenisboeken haalden. Nou? Eén. 'Black Hole Sun', een trage sleepsong, totaal niet representatief voor het oeuvre. De grote hit wordt prima maar ook weer niet echt memorabel gespeeld. Nieuwe single 'Live To Rise' komt er direct achteraan. Dat is bepaald geen klassieker in de dop. Op de rest - zelfs op het vileine prijsnummer 'Rusty Cage' - komt eigenlijk maar weinig respons. Dat wordt ook niet al te zeer gestimuleerd vanaf het podium, want Soundgarden staat hier een buitengewoon statische set te spelen. Het getergde sentiment in een nummer als 'Blow Up The Outside World' bijvoorbeeld wordt volstrekt niet verbeeld in de band.

CONCLUSIE
Soundgarden was er weer. Goed nieuws voor de fans, een prima ouderwets uurtje voor de rest.

CIJFER
7-