Dat dance relatief nieuw is voor het Amerikaanse publiek, moet ook de ervaren party organisator Pasquale Rotella van Insomniac bekennen: "Op mijn eerste feest moest eerst uitgelegd worden wat de rol van de dj precies is. Maar nu richt iedereen zijn telefooncamera op de dj. Parties waren een tijd terug beter, toen mensen nog naar elkaar keken inplaats van naar de dj. Je zou soms wel eens willen dat ze hun telefoon op zouden bergen. Mensen willen te veel ge-entertained worden, ze entertainen zichzelf niet meer."
Lee Anderson, de Amerikaanse boeker van Skrillex, meent dat de doorbraak van dance in Amerika door social media komt: "Producers en dj's generen meer traffic. Ze zijn niet op albums, maar op singles gericht. Elke dag is er wel een andere track die je moet checken via Twitter'. Michael Cohen, de Amerikaanse manager van Tiesto valt hem bij: "Albumcycli zijn voor danceartiesten niet meer relevant. Als er een goede track is, breng je 'm uit."
Volgens Anderson is de Amerikaanse dancemanie een paar jaar geleden ontstaan in het collegecircuit. Opeens hoorde je andere geluiden dan rock op de collegeradio. "Studenten gaan nu naar alle feesten die minder dan een half uur rijden van de universiteit liggen. Het is echt een ding nu: 'The danceparties are wild!'.
Simon White, manager van Phoenix, Bloc Party en Cassius, vindt het wel wat ver gaan op social media: "Vroeger zag je pas op het optreden hoe de drummer er uit zag. Tegenwoordig lees je op (de Amerikaane site) Pitchfork wanneer hij staat te plassen. Het gevaar van muziekblogs is dat de smaakmakers steeds weer nieuwe input eisen. Acts van vijf minuten geleden zijn al niet cool meer en daardoor krijgen de acts geen kans meer te groeien."
Oudgediende Seymour Stein, die voor zijn Sire label de afgelopen decennia The Ramones, Madonna en The Von Bondies tekende, zorgt voor de relativerende noot: "Vanaf de jaren veertig kende de rock'n'roll zijn ups en downs. En Rock'n'roll is ook best dansbare muziek. Simon White vult aan: "Het gaat steeds in cycli, ook begin jaren negentig gingen de kids in Engeland liever naar een danceparty dan naar een optreden van een rockband. Het belangrijkste is dat jongeren gek blijven van muziek, welk genre dat ook is."
SXSW12: Wordt 2012 het Jaar waarin dance rock vermoordt?
"The danceparties are wild!"
Met de prikkelende titel '2012: The year that dance music killed rock 'n roll' krijg je je panelzaaltje wel vol, en dat lukt ook hier op SXSW. Feit is wel dat je het afgelopen jaar het gemor hoort, dat er maar weinig verrassends uit de gitaarhoek komt. En dat terwijl Amerika nu voor het eerst dancemuziek omarmt. Voer voor een interessante discussie, zo zou je denken.