Op zijn kamer in een Amsterdams hotel blijkt Michael Kiwanuka een gemoedelijke jongeman, die iets wegheeft van Will Smith in zijn jonge jarem. De Brit is vriendelijk en welbespraakt, maar drukt zich wel redelijk bedachtzaam uit. Hij wordt dan ook sinds de BBC-winst in januari bedolven door de media. "Maar dat is een goede zaak. Het is mooi dat zoveel mensen in mijn muziek geïnteresseerd zijn. Ja het is druk, maar ik was verder toch niks aan het doen", grapt hij ontspannen.

Wat is het belangrijkste dat je als opener voor Adele hebt opgestoken?
"Soms heb je rustige shows en soms is het juist lawaaierig, dan moet je niet geïrriteerd raken en denken dat er niemand luistert. Ook al hoor je zoveel mensen praten, er zijn toch altijd twee of drie mensen die wel aandachtig luisteren, die je kunt bereiken. Ik heb geleerd om altijd alles te geven en nog een beetje meer als er een muur van geluid voor je staat."

Je lijkt zeer op je gemak, tevreden over jezelf. Ben je dat ook?
"Ik denk het wel. Ik kan nog steeds zenuwachtig worden. Je moet altijd nieuwe dingen proberen en dat kan heel zenuwslopend zijn. Zo spelen we nu met een band en dat is geweldig, maar veel mensen zijn toch vooral gewend om alleen mij met gitaar te zien. Dit is veel uitvoeriger, maar ik heb er vrede mee, want dit is wat ik wil doen, wat er moet gebeuren. Ik probeer niks te doen wat ik niet wil of wat niet natuurlijk aanvoelt."

Is er ook een Michael Kiwanuka, die heel erg boos kan worden?
"Ik kan wel geïrriteerd of chagrijnig zijn, maar ben eigenlijk meestal heel relaxed. Misschien dat ik thuis wel wat bozer kan worden, maar volgens mij kun je alles altijd bespreken."

Waar kan je wel boos om worden?
"Ik heb geleerd geen recensies te lezen. Het kan wel vervelend zijn als iemand je muziek verkeerd begrijpt of interpreteert. Echt bozer word ik niet, hooguit geërgerd als mijn favoriete voetbalteam verliest."

Je hebt een nummer met Dan Auerbach geschreven: Lasan. Hoe is die samenwerking tot stand gekomen?
"Dat was interessant. Hij had wat van mijn muziek gehoord en was geïnteresseerd. The Black Keys speelde toen drie avonden achtereen in Londen en onze managers stelden voor om wat samen te doen. Hij zei ja en ik natuurlijk ook. Tussen zijn optredens gingen we de studio in. Hij nam een aantal muzikanten uit de band mee en we hebben de laatste dag heel snel wat opgenomen. We begonnen om elf uur en hij moest half 4 een vlucht hebben. We hadden maar tijd voor één song. Het was kort, maar het was fun."

Je zingt in Lasan "Try to find something that won't fade away in time". Een waarschuwing?
"Je leeft maar een beperkte tijd en het is makkelijk om overal doorheen te meanderen. In de meeste songs praat ik tegen mezelf, maar in deze pretendeer ik dat ik tegen iemand anders praat, alsof ik een oude opa ben. Het is goed om dingen te zoeken die voortduren, beter dan dingen die wegvagen. Dat heeft geen zin, dat is zo willekeurig. Wat ik in die song schreef, is wat anderen mij geleerd hebben."

Betekent zo'n uitverkiezing tot BBC Best Sound of 2012 wat voor je?
"Yeah! Het is fantastisch, een prachtig platform voor muziek en misschien wel de belangrijkste reden dat de afgelopen twee maanden zo'n gekkenhuis waren. Het zorgt ervoor dat mijn muziek op de radio gedraaid wordt en dat mensen naar mijn shows komen. Ik weet niet of mensen anders mijn muziek gehoord zouden hebben. Dus ik denk dat het best veel betekent, het heeft mijn muziekcarrière erg geholpen. En het is bemoedigend dat zoveel professionals voor mij gestemd hebben en genieten van die songs, dat geeft me een boost om door te gaan als artiest en songwriter."

Het kan ook een hoop extra druk met zich meebrengen.
"Ja er zijn meer ogen op je muziek gericht. Als mensen naar je luisteren met de verwachting dat je groot gaat worden en ze vinden het dan niks... Dat kan beangstigend zijn. Maar als je gelooft in wat je maakt, dan is het een bonus als mensen het mooi vinden en kun je er ook achter staan als ze dat niet doen."

Vorige winnaars zijn onder meer Adele en Jesse J, de laatste heeft 800.000 albums verkocht. Zit dat er voor jou ook in?
"Ja dat vraag ik me soms wel af. Maar ik heb absoluut geen controle over hoeveel platen ik verkoop, ik weet niet hoe je platen moet verkopen. Je kan alleen goede nummers proberen te schrijven en hopen dat mensen het goed vinden en kopen. Misschien verkoop ik er 800.000 of 8.000 of 1.000. Het heeft geen zin me daar zorgen over te maken."

Je hebt de kneepjes van het vak geleerd als sessie-muzikant. Wanneer begon je muziek te maken?
"Ik begon met gitaarspelen toen ik twaalf was en met zingen op m'n twintigste. Veel mensen op school speelden gitaar en ik wilde een cool instrument bespelen, dus kocht ik een elektrische gitaar."

Je bent geboren en opgegroeid in Noord Londen. Voel je je verbonden met je Oegandese roots?
"Ja, mijn ouders komen daarvandaan en ze spreken thuis Oegandees. Maar ik ben grootgebracht in Noord-Londen, dus ik voel me vooral Engels of Brits. Ik voel me wel verbonden met de Oegandezen die bij mij leven. Er zit ook geen Oegandese invloed in mijn muziek, althans niet bewust. Mijn invloeden zijn vooral westers. Ik ken wel wat muziek uit Afrika, maar ben meer gecharmeerd van West-Afrikaanse muziek dan Oost-Afrikaanse, waar Oeganda ligt."

Michael Kiwanuka's debuutalbum Home Again staat tijdelijk op de Luisterpaal.