Max Cavalera herbeleeft zijn Sepultura en death metal roots

"Nieuwe Soulfly is extremer, bruter en agressiever"

Ingmar Griffioen ,

Gekke man, die Max Cavalera. De Braziliaanse geweldenaar heeft zojuist met zijn band Soulfly het achtste album afgeleverd en het is zo'n beetje het hardste tot nu toe. Nu heeft hij met David Kinkade van het Noorse Borknagar ook een brute black/death metal drummer ingelijfd en hij is als vanouds boos. Zijn woede over slavernij van alle tijden leidt tot deze deels conceptuele plaat, die afsluit met wederom een ode aan zijn in 1996 gestorven stiefzoon. Genoeg reden tot razernij zou je zeggen, maar Cavalera is aan de telefoon de vriendelijkheid zelve en uiterst relaxed.

Hoe anders klinken Cavalera en kompanen op Enslaved. Neem het tweede nummer, en eerste single, World Scum: daarin vuurt drummer Kinkade met bizarre snelheid zijn batterij luchtafweergeschut af en komen oldschool hardcore breaks, riffs en samenzang voorbij. De plaat herbergt ook de nodige death, trash en black metal- en uiteraard tribale invloeden en daarmee grijpt Cavalera terug naar de Roots van Sepultura, het laatste gezamenlijke album voordat hij zestien jaar terug afscheid nam van de Braziliaanse trash metalband en broer Igor.

Het achtste album is meteen ook het eerste conceptalbum van Soulfly?
"Dat klopt. Maar ik noem het een semi-conceptalbum, want niet alle songs behandelen het thema slavernij. De meeste wel."

Waarom slavernij als thema. In hoeverre raakt het je persoonlijk?
"Het is een oud idee dat ik in 1998 al had, toen ik de eerste Soulfly-plaat maakte. Ik zong veel over Braziliaanse slaven in nummers als Quilombo (Braziliaans voor 'gemeenschap van slaven', IG), Umbabarauma en Tribe. Die gaan allemaal over slavernij en ik bedacht dat ik misschien ooit een heel album over dat thema kon maken. Het is nog altijd origineel; het is een van de weinige albums over slavernij. De sound is sowieso meer death metal, veel bruter en agressiever geworden, dus het onderwerp past daar perfect bij. Dus heb ik het Enslaved genoemd."

Enslaved klinkt inderdaad een stuk ruiger.
"Het is extremer dan de andere albums. Enslaved heeft een extreme kant, is erg bruut en dat bevalt me erg aan dit album."

Niettemin is het verrassend dat het achtste album zo hard uitpakt.
"Dat was voor mij ook een verrassing. Ik weet niet precies hoe dat zo gebeurd is, maar ik ben er blij mee. Natuurlijk hebben de nieuwe bandleden Tony en David bijgedragen om een agressievere plaat te maken. Drummer David komt uit de 'death metal school', hij kan echte doublebass en blastbeats spelen. Ik vond het ook erg opwindend om mijn eigen death metal roots te herontdekken, waar ik als kind al naar luisterde. Het eerste Sepultura album is ook schatplichtig aan death metal bands als Death, Morbid Angel en Dark Angel. In die dagen was ik erg beïnvloed door die beweging. Het was fantastisch om terug te gaan naar die roots voor dit album en het heeft veel mensen verrast."

Maakt het je boos dat er in de Braziliaanse en koloniale historie sprake was van zoveel slavernij?
"Slavernij is heel heftig, bruut, agressief en onrechtvaardig. Het bestaat nog steeds, maar het is nu meer verstopt. Je hebt nog steeds jonge kinderen die in fabrieken in Mexico, Thailand en andere delen van de wereld werken. Dus wilde ik een heavy metal plaat maken, die dat thema zou aansnijden. Het is in ieder geval anders dan alles wat ik eerder gedaan heb."

Kom je onrechtvaardigheid tegen in het dagelijkse leven, in Brazilië of de States bijvoorbeeld?
"Brazilië is wel een behoorlijk gewelddadig land, maar ik denk dat het overal is; Indonesië, Midden-Oosten en China. Het is helaas een menselijke toestand, waar we mee geboren worden. Daarom is er zoveel oorlog, slavernij en gekheid in de wereld. Verschillende religies en iedereen denkt dat zijn religie beter is dan andere. Er is zoveel bloed vergoten in de naam van god, dat is waanzin."

Zijn er andere kanten van Brazilië die je inspireren?
"Vooral muziek. Braziliaanse muziek is heel rijk aan culturen en bijzonder. Met name dankzij de percussie en de instrumenten die slaven meebrachten uit Afrika en die vermengde met inheemse muziek. Dat creëerde de 'killer tribal music' die we nu hebben. Zo leerde ik in Sepultura de berimbau bespelen, een eensnarig instrument met een kokosnoot erop. Het komt van Afrikaanse slaven en wordt vooral in capoeira gebruikt, samen met goede percussie, Braziliaanse en samba-georiënteerde ritmes. Die kant van Brazilië is erg cool en positief. In heel Zuid-Amerika vind je fantastische muziek, maar Brazilië is anders. Het is het enige land waar Portugees wordt gesproken en het is bijna alsof het geen deel van Zuid-Amerika uitmaakt. In landen als Argentinië, Chili en Venezuela voel je de vibe die is gebracht door de Spanjaarden en de 'conquistadores' (veroveraars, IG). Dat heb je in Brazilië minder, het is veel meer een mix van culturen, heel interessant."

Op het laatste nummer Revengeance doen drie van je vier kinderen mee. Vanwaar deze familie-song?
"Ik wilde dat al langer, maar wachtte tot ze hun instrumenten beter zouden beheersen. Dat doen ze nu. Ik heb de song grotendeels thuis geschreven met Zyon, de drummer. En in de studio heeft Igor, m'n jongste zoon, twee riffs en een refrein gemaakt, waarin we allemaal zingen. Het nummer gaat over hun broer, die in 1996 vermoord is. Een erg zwaar onderwerp om over te zingen, maar ook een soort therapie. Door al die gevoelens te uiten, voel je je beter. Het gaat over rechtvaardigheid, wraak en de oproep tot wraak. Dat is redelijk goed uitgepakt en dus heb ik besloten de plaat af te sluiten met deze familie-song. De kids gaan ook mee op tour, dus mensen kunnen deze song elke avond verwachten."

Hoe heeft de nieuwe line-up dit album beïnvloed? Sinds wanneer doen ze mee?
"Vorig jaar wilden de drummer en bassist geen muziek meer maken en had ik de kans om ze te vervangen door Tony Campos, een erg goede, solide en energieke bassist uit coole bands als Asesino, Prong en Ministry en David Kinkade. Hij komt uit Borknagar, een extreme Noorse black en death metal band. David's drumwerk op het nieuwe album is ongelofelijk, hij heeft een fantastische metal-techniek. Hun muzikale kwaliteiten zijn een zekere factor. Ze hebben me veel gebracht en vooral nieuwe energie. Ook ben ik blij dat ik Marc (gitarist Marc Rizzo, IG) al sinds 2004 erbij heb, een erg goede gitarist met ontzagwekkende solo's en geweldig ritme. Hij is de enige die ik niet wil vervangen. Het is alsof Marc en ik Soulfly dragen. We zijn goede partners. Ik ben erg gelukkig met deze line-up, die waarschijnlijk een van de meeste krachtige in de geschiedenis van Soulfly is. En ik kan niet wachten om live te gaan spelen."

Soulfly is inmiddels on the road, eerst worden Mexico en Noord-Amerika aangedaan. Cavalera verwacht tegen de zomer het nieuwe materiaal met een hechte live-band te kunnen presenteren. Soulfly gaat volgens hem voor festivals en de eigen headline-tour heel Europa en ook Nederland door. Vooralsnog lijkt alleen Sonisphere Frankrijk op 8 juli bevestigd. Enslaved is uit op Roadrunner Records en tijdelijk te beluisteren op de Luisterpaal.