Op een 'Noisia invites' avond verwacht je hard, bikkelhard en kiezelhard en zo begint Zero T zeker aan zijn set in de Oude Zaal. Zijn eerdere artiestennaam Zero Tolerance was een geschikte, want genade met de bezoekers toont de man uit Dublin niet. Kanonnen, wat een kneiterharde oldskool drum 'n bass legt de Ier neer: overstuurde ritmeboxen, loodzware bassen en een duistere techno-feel.
Loop je door naar de Max dan ratelen de bassen trager en onregelmatiger, want Posij pakt het minder rechtlijnig aan. Posij is Frank P. uit Groningen, een talentvolle producer wiens debuutalbum op het Division label van Noisia zal uitkomen. Zijn set bestaat uit electro, breaks en dubstep met slimme wendingen en is ook qua tempo gevarieerder opgebouwd. Hoewel inhoudelijk interessanter, wordt dat in ieder geval niet beloond met meer publiek. De meeste bezoekers kiezen voor de in één tempo doorbeukende en dansbare drum 'n bass van Zero T.
5 Days Off: Noisia's harde UK/Grunn school
Melkweg krijgt het pijnlijk hard voor de kiezen
Met de brede opmars van dubstep, zou je haast vergeten waar het genre vandaan komt: dub, 2-step, breakbeat en het al meerdere keren doodverklaarde, maar ook buiten het UK mekka nog altijd springlevende drum 'n bass. Hoe levend, dat laten de internationaal gereputeerde Groningers Noisia al jaren zien. Vanavond hosten zij de Melkweg en hebben ze naast Britse drum 'n bass-meesters ook hiphopper Kraantje Pappie en dj Don Diablo uitgenodigd.
Als de Ier na middernacht plaatsmaakt voor de hardcore drum 'n bass van zuiderbuur Alix Perez zijn de rollen omgedraaid: de Max stroomt nokkievol voor Kraantje Pappie en al snel gooit de organisatie de balkons open. De Groninger steekt met zijn vaste crew, Dj Friss en back-up mc Fiddox, in grootse vorm. Sinds de release van debuutalbum Crane gaat het echt hard: 3voor12 en 3FM Album van de Week en de track Waar Is Kraan scoort ook in België. 5 Days Off lijkt andere koek, maar wordt vol zelfvertrouwen veroverd door de Kraan. Hij wil weten of er vijftig mensen zijn die van hiphop houden en die zijn er absoluut. "De Ark is binnen" in de Melkweg en hard ook.
Ook aan de roep "Als we dubstep gaan, wil ik twee vuisten in de lucht" wordt massaal gevolg gegeven en de Max betoont tot op de balkons haar liefde. Dat weten we dan ook weer: Kraan doet het - niet in het minst dankzij zijn sterke performance en de mix van dubstep en hiphop van Friss - ook uitstekend op een dance-festival. Logisch: daar zijn de mensen immers ook 'van god los'. Kraan heeft nog een shoutout naar de gastheren van Noisia en opvolger Don Diablo.
De Don is internationaal nog wel wat bekender dan Noisia, maar is vanavond toch een vreemde eend in de bijt en niet vanwege zijn bodywarmer in roofdier-motief. De Groningers remixten zijn track Hooligans en wisten hem zo te strikken voor deze avond. Geen gek plan, want Diablo is onder meer van de electro- en dubstep-markten thuis. Dankzij de eindeloze rij singles en remixen die hij leverde (Public Enemy, Plump Dj's, Diplo, Gorillaz, Mika en Chemical Brothers), is zijn eigen arsenaal bovendien indrukwekkend. Hij opent met bikkelharde dubstep, scoort onderweg onder meer hard met Hooligans, durft ook een vorm van polka dubstep aan en kan na een flinke gastrol van Kraantje Pappie een aardig potje breken in de Melkweg Max. Hij zal vast minder dan zijn reguliere gage opstrijken, maar toont zich aan een ander publiek en heeft bovendien veel lol.
Deed Don D de Max al geregeld ontploffen, als hij de elektronica doorgeeft aan de gastheren wordt het echt eng. De Max puilt echt van links naar rechts, achter naar voren en onder tot boven uit de voegen en gaat vanaf de eerste minuut los. Dan zien we dat hardcore drum 'n bass een publiek trekt, dat je tot voor kort vooral met gabber/hardcore house zou associëren. Mensen gaan helemaal stuk, en rukken als bezetenen aan de balkonleuningen en elkaar. Halverwege slaat het één bezoeker echt in de pan en hij besluit zichzelf vanaf een leuning te lanceren naar de stellages waar de lampen aan hangen. Als een aap slingert de slechts in een broek gehulde man langs het plafond naar de overkant van de zaal, onderweg bekogeld met plastic bierglazen. De verschrikte lichtman knalt het zaallicht vol aan, zodat de hele Max hem ziet (show-stopper) en het applaus na zijn veilige oversteek is indrukwekkend. Nog een geluk dat hij niemand verwondde toen een (deel van een) lamp naar beneden kwam. De actie kan uiteraard niet op bewondering rekenen van de gastheren en het Melkweg-personeel en de acrobaat wordt hardhandig afgevoerd.
Noisia vervolgt met de hardcore drum 'n bass waar ze - zelfs internationaal - heel groot mee zijn geworden en gooit er een soort 'Monstertruckoverdriver' in, als ware het de overtreffende trap van T. Raumschmiere. Moshend gaat er nog meer stuk en het lijkt een wonder dat er in de Melkweg - waar je bij chocomel en speciaal bier glazen flesjes mee krijgt - geen serieuze gewonden vallen. Het geluid staat in de Max al de hele nacht ongezond hard en muzikaal gaat het er niet zachtzinniger aan toe. Alsof je je kop in een volle badkuip steekt en Thor met een team Vikingen de donderhamers tegen de gietijzeren buitenkant slaat. Ondertussen zoemt een leger killer bees in je oorbuizen en Noisia vuurt met een tennisballenkanon vol op je trommelvliezen. De Groningers zijn niet gekomen als barmhartige samaritanen, zoveel is duidelijk.
Ondertussen heeft Phace het in de Oude Zaal uiteraard wat rustiger. Qua publiek dan, want muzikaal trekt de Hamburger naast snoeiharde drum 'n bass ook wat potjes open met extra dance-ingrediënten (van house tot techno) en funky sounds. Opvolger Hybris begint hybride: hij en wij hinken op meerdere gedachten met mad drum 'n bass, hiphop-sounds (hi-hats) en breaks. Er zal vast een hoop met het genre gebeurd zijn sinds midden jaren negentig - zoals Black Sun Empire eerder live bij Dansen Met Delsing betuigde - maar het verschil tussen Phace en Hybris zit in de details.
Dat het altijd harder kan bewijst Black Sun Empire. De Utrechtse drum 'n bass-producers gooien de zweep erover met nog zwaardere bassen, meer overstuurde ritmes (die net even paar tandjes te vlot galopperen voor de gemiddelde geest) en machinale, industriële techno-infected drum 'n bass. Afsluiten na de gastheren in de Max is op papier een zware opgave, maar de Utrechters doen dit al zeventien jaar en slagen glansrijk. Het kwartiertje dat tegen vijf uur live uitgezonden wordt in Dansen Met Delsing op 3FM, is meteen goed voor een historisch zwaartepunt.
Het was de hele avond volle bak in de Melkweg en hoe hard het gas er ook op ging, het feest was zwaar aan. Goed idee om Noisia te laten cureren: een avondje Britse en Groningse school bood veel variatie en kwaliteit.