Steve Rachmad transformeert eigen klassieker naar het Hawtin-tijdperk

Amsterdamse techno-dj terug naar 1995

Atze de Vrieze ,

Of hij zijn eerste album onder de naam Sterac eens opnieuw uit wilde brengen. Steve Rachmad kreeg de vraag vaak, maar hij voelde er weinig voor. Ergens vond hij het wel een fijn idee dat het ding zeldzaam en bijzonder geworden was. En waarom terug naar het verleden als de toekomst je toelacht? Bij de zoveelste vraag besloten hij zich toch te wagen aan een reissue van The Secret Life Of Machines. Maar niet zonder het onder handen te nemen.

Steve Rachmad was 23 toen hij The Secret Life Of Machines maakte. De geboren Amsterdammer was op dat moment een bescheiden gezicht in de techno- en housewereld. "Ik was een van de laatste lichtingen die in dienst moest, in 1992-1993. Daar baalde ik enorm van, maar ik had door de muziek mijn school niet afgemaakt, en dan weten ze je feilloos vervroegd te vinden. Van het salaris uit mijn dienstjaar heb ik gespaard voor apparatuur. Ik woonde bij mijn ouders in de Pijp. Bij de militaire dienst hoorde ook een gratis OV-kaart. Die gebruikte ik om spullen uit het hele land op te halen. Dan reed ik op en neer naar Breda. Mijn eerste 808 kocht ik in 1985 van mijn krantenwijk. Mijn kamer was volkomen vol gebouwd. Er stond een synthesizer op een stapel platen, onder een plank. Het kon niet anders. Wat een stommiteit dat ik nooit een foto gemaakt heb."

Detroit
Het album verscheen destijds - en nu weer - bij 100% Pure, het label van Dylan Hermelijn. Rachmad behoorde al tot de tweede generatie dj's in Amsterdam. "Ik ben opgegroeid met RoXY en Chemistry, met dj's als Joost van Bellen, KC the Funkaholic en Eddy de Clerq, nog voor Dimitri. Die drie hebben mij een beetje opgevoed met house en techno. Er was in die tijd nog niet echt een genrescheiding tussen die twee. Dimitri ging altijd heel breed. Ik vond niet alle stappen die hij zette goed, maar er kwam altijd wel een blokje met Detroit techno en andere diepe dingen." Rachmad richtte het vizier meer en meer op Detroit, en dat is goed te horen in zijn debuutalbum als Sterac. "Derrick May is voor mij altijd een van de groten geweest, en Kenny Larkin in bepaalde mate. Basic Channel ook. Die kwamen uit Berlijn, maar in die tijd was er vrijwel niets over ze bekend. Ze lieten in de groeven van hun platen 'Detroit' zetten. Tegenwoordig wordt Basic Channel gezien als typisch Berlijns, maar voor mij is het nog steeds Detroit. Maar het was zeker niet zo dat ik alles wat maar uit Detroit kwam voor zoete koek slikte. Ik ben hartstikke moeilijk."

17 jaar later klinkt The Secret Life Of Machines nog niet gedateerd. Dat komt ongetwijfeld mede door de revival van de Detroit sound de laatste jaren. Ook jonge dj's en producers ontdekken de sound nu, en er is nog altijd publiek voor. Toch heeft Rachmad zijn album willen transformeren naar het huidige tijdperk. De belangrijkste aanpassing: het tempo. "Ik vond de meeste tracks te snel, op 133 beats per minute. Nu draaien de meeste dj's tussen de 126 en 129 bps. Ik vin het vervelend als mensen de pitch gaan gebruiken en mijn plaat in een andere toonsoort komt te staan, meer in mineur. Dan kan ik hem beter zelf vertragen in Ableton. Het vertragen van de muziek is een direct gevolg van de minimal techno die de afgelopen jaren populair was. Ik herinner me nog heel goed hoe Richie Hawtin tijdens een Awakenings in Noord midden op de avond enorm traag begon te draaien. Iedereen keek elkaar aan: wat doet hij in hemelsnaam. Het geklaag was niet van de lucht. Maar uiteindelijk heeft hij de hele muziekscene omgegooid."

Tempoverlaging
Rachmad stond voor de keuze: nog harder en sneller, en uitkomen in de hoek Miss Djax, Pet Duo, of meegaan in de tempoverlaging. "In eerste instantie was ik er niet blij mee, vooral met het draaien vergde het veel aanpassing. Maar na een tijdje ontdekte ik de mogelijkheden. Bij tragere tracks heb  je meer ruimte tussen de beats, meer mogelijkheden om grooves te maken. Bovendien was het vriendelijker voor vrouwen, wat natuurlijk ook belangrijk is. Ik had ook harder en sneller kunnen gaan, maar ik heb ervoor gekozen terug naar mijn roots te gaan, warmer en trager. Er waren in die tijd veel mensen die hun eigen stijl links lieten liggen voor het nieuwste van het nieuwste. Daar begreep ik niets van."

Inmiddels is de 'minimal hype' weer een beetje voorbij en is de weg vrij voor ouderwetse techno. En na deze greep naar het verleden, wil Rachmad weer vooruit kijken. Hij heeft er chronisch te weinig tijd voor, klaagt hij. Luxeproblemen, want de dj draait nu eenmaal veel in het buitenland. "We zit er een meer 'housy' EP aan te komen op Rejected. Die is al helemaal af en verschijnt eind juni of begin juli. Verder ben ik op dit moment even in de war. Ik heb te veel ideeën, te veel keuzemogelijkheden. Waar te beginnen?"