Awakefest12: De Duitse technoroute

De middag staat in het teken van Oosterburen

Tekst: Marco Muhring, Foto's: Jelmer de Haas ,

In de middag van Awakefest 2012 staan opvallend veel Duitse dj's geprogrammeerd. Tussen 14:15 en 17:45 hebben er zeven een plaatsje gekregen, verspreid over vier podia. Net daarvoor, om 12:30, krijgt Robag Wruhme het eerste publiek al voorzichtig aan het dansen.

 

Wruhme’s sound is ingetogen, dromerig en warm, wat past bij de temperatuur. Het is namelijk snikheet in tent A, wat er voor zorgt dat een gedeelte van het publiek er liever voor kiest om vlak naast de tent in het gras plaats te nemen. Awakenings heeft twee ingangen, Zuid en Noord, en tent A ligt van beide ongeveer het verste af. Hierdoor kom je niet ‘zomaar toevallig’ langs de tent, wat er voor zorgt dat het hier - in tegenstelling tot de openluchtpodia - nog niet erg druk wil worden.

Iets verderop neemt Martin Buttrich het over van Ida Engberg, waarna veel mensen hun heil ergens anders besluiten te zoeken. En dat is opvallend, want de Duitser heeft dankzij releases op toonaangevende labels als Cocoon, Desolat en Planet E toch een behoorlijke naam en catalogus opgebouwd. Desalniettemin kan zijn wat fletse minimal techno de aandacht niet helemaal grijpen en is een half uur na zijn begin het bezoekersaantal voor stage B gehalveerd. 

Waar ze in ieder geval niet heen zijn gegaan, is tent A. Want terwijl Robag Wruhme een eind aan zijn set breidt, wil het nog niet echt druk worden. Op de groep liefhebbers vooraan na, die de gehele set uit zijn hand eet. Na Wruhme neemt Stimming het stokje over. Stimming is samen met dj’s als Solomun en David August onderdeel van het momenteel zeer populaire Duitse label Diynamic Music: het afgelopen jaar deed het trio maar liefst vijf labelnights in ons land. De dj zet meteen de toon met zwoele maar kraakheldere deephouse. Zwevende melodieën die af en toe even onder water gaan om vlak daarna sprankelend weer boven te komen. Door een fris briesje dat op is komen zetten is het aan de zijkant van de tent goed toeven, wat ervoor zorgt dat het voor de eerste keer vandaag voorzichtig volloopt. Stimming is live en gaat redelijk de diepte in. Voor echt knallen moet je niet bij hem zijn. 

Nee, dat laat hij over aan zijn kompaan David August. Deze pas twintigjarige collega draaide tijdens de afgelopen editie van het Utrechtse Symphonica Electronica festival na Trentemøller en hij was daar een van de uitschieters. Met zijn track Roco Coco trekt hij langzaam de meisjes naar binnen. En iedereen weet dat wanneer je de meisjes hebt, de jongens vanzelf komen. Het publiek is jong hier, net als het label zelf is. August mixt zijn deephouse bij vlagen slim met een flard disco, waardoor het tussen de voornamelijk stevige acts die deze editie van Awakefest sieren vandaag voor velen prettig naar adem happen is.

Even verderop begint Gaiser aan zijn liveset. Gaiser was en is onderdeel van de Minus crew, het label van Richie Hawtin. Toen minimal van haar troon viel en stevig aan populariteit inboette, was hij een van de weinigen die aan het inmiddels vrijwel dode minimalgeluid zoals we dat toen kenden op succesvolle wijze een eigen draai heeft weten te geven. Gaiser’s liveshow staat als een huis: waar bij veel dj’s wordt getwijfeld over hoe live live nou eigenlijk is, is Gaiser constant (en hoorbaar) in de weer met zijn controller. De voor zijn sound kenmerkende effecten als ruis en echo voegt hij allemaal handmatig toe. Het is duidelijk te merken dat Gaiser een van de publiekslievelingen is, want het veld staat vol en bij de climaxen lijken er meer handen de lucht in te gaan dan bij de meeste andere stages. Twee van zijn populairste tracks, Unstable Witness en Some Slip, laat hij al vroeg in de set subtiel in elkaar overlopen. Toch verwaait zijn set een beetje op dit open veld: veel details gaan verloren en ineens snap je waarom Gaiser al vier jaar niet meer op Awakenings stond: deze man komt in een kleine club veel beter tot zijn recht.

Nog snel even terug naar David August dan maar, die de tent ondertussen ramvol heeft gedraaid. Zijn hits zitten in de tweede helft van de set, met als hoogtepunt Moving Day. Waar veel artiesten hun best moeten doen om de toeschouwers op hun hand te krijgen hapt het publiek gretig toe wanneer August de track subtiel wegdraait. Laurent Garnier himself kijkt goedkeurend toe en er kan een kleine glimlach vanaf als het publiek een sitdown doet op een plaat die daar eigenlijk veel te ingetogen voor is. Goedgekeurd door de meester.