Mr. Polska: van automonteur tot feestklusser

“Gelukkig zijn, moet je maar kunnen”

Erik Zwennes ,

Zelf had Mr. Polska (22) nooit verwacht dat zijn zin ‘eerst waren het de Marokkanen, Turkjes. Nu zijn het de Oostblokboys, schurkjes’ zo profetisch zou blijken. Anderhalf jaar na de release van de single Berghuis ging rellend Den Haag er mee aan de haal middels het Meldpunt Midden- en Oost Europeanen. Evenzo opportunistisch toverde Polska nog diezelfde dag een tegenreactie online. Het beheerste zijn bezigheden van de afgelopen drie weken. Leerzaam vindt hij alle media-aandacht, lang niet altijd leuk. Al levert het nog meer aandacht van vrouwen op. Nu mag het wel weer over muziek gaan. “Ik ben geen vrijheidsstrijder. Ik sta volledig achter mijn eerste reactie op de PVV, maar dat is niet waar ik de afgelopen jaren aan heb gewerkt. Ik heb samen met mijn producer een album gemaakt, waar ik super trots op ben. Nu kan ik het eindelijk laten horen. Daar wil ik het over hebben. Ik vind het echt heel spannend. Wat je er ook van vindt, het lijkt op niets anders. Het zal wel even duren voordat mensen het snappen, maar vreemde muziek levert vaak ook klassieke albums op.”

Keerzijde
“Eerst zul je waarde op moeten bouwen voordat je mensen geld kan gaan vragen voor je muziek”, zei Mr. Polska twee jaar geleden. De Partij Voor de Vrijheid wappert trots met formuliertjes van enkele tienduizenden klagende Nederlanders. Mr. Polska is inmiddels goed voor achtendertigduizend followers op Twitter, menig trending topic en een kleine tien miljoen views op Youtube. Nu is het zeker tijd voor een soloalbum. Waardevolle Gezelligheid, zoals het officiële debuut is gedoopt, is een bijzondere trip. Niet een half uur stuiteren, maar achttien tracks die alle kanten op schieten en toch een geheel vormen. Met indringende momenten van rust, bijzondere samenwerkingen en veel dronken grappen. Maar makkelijk was het niet. In de, verder hilarische, outro van het album zit een opname waarin producer Boaz vraagt wat er mis is. Polska: “Ik kan gewoon geen fatoes (grappen, red) bedenken. Ik ben niet in de lolbroekbui, gewoon... gehersenspoeld. Hele dag hier zitten, geen werk, kanker... hoeren”. Hij lacht het weg, maar feit is dat toen de thuisstudio van Boaz in Gorinchem geen optie meer bleek door een zeurende buurman, er een probleem ontstond. Van het gezellige clubhuis met drank en vrouwen, verhuisden de twee noodgedwongen naar een tijdelijke studio in Hilversum. De laatste drie maanden woonden ze onder de grond, om in totale afzondering Waardevolle Gezelligheid af te maken. “De drie maanden in Hilversum waren heel zwaar. Vijf dagen per week van ‘s middags tot de volgende ochtend in die compleet geïsoleerde bunker en in het weekend shows. Geen douche en leven op fastfood,” verzucht Polska. In het nummer Onzekere Glimlach, waarin de keerzijde van het feestleven pijnlijk duidelijk wordt, verexcuseert hij zich telefonisch bij zijn moeder. ‘He mamoesia, sorry dat ik er de hele week niet was. Zijn er nog rekeningen binnen gekomen? Ja, ik eet slecht en slaap weinig. Ik denk dat ik hier nog even blijf, ik heb geen geld voor treinen. En sorry dat ik je vraag, maar kan ik wat geld lenen om te eten? Ik bel je snel.’ Een melancholisch The XX-gitaartje leidt de track naar het einde. Maar boven alles is Waardevolle Gezelligheid een vrolijk en positief album geworden. Of zoals Polska zelf zijn album opent: ‘Gelukkig zijn, moet je maar kunnen’. “Wat je hoort, is hoe het afgelopen half jaar was: veel optredens, veel feesten, ik heb me uitgeleefd.”

Identiteit
Zijn biologische vader heeft hem vlak na zijn geboorte met zijn moeder achter gelaten. “Hij is een lul. Volgens mij heeft hij kinderen bij drie verschillende vrouwen. Ik weet alleen dat hij kok is en dat ik heel erg op hem lijk. Soms kom ik het huis binnen lopen en schrikt mijn moeder van zijn evenbeeld. Dan ben ik wel benieuwd, maar hij geeft geen fuck om mij. Dat heeft ‘ie nooit gedaan, zelfs toen mijn moeder aanbood om hem op haar kosten over te vliegen.” Mr. Polska verbleef als peuter overdag bij zijn tante, omdat zijn moeder moest werken voor de kost. Toen hij drie was vertrokken de twee naar Nederland voor een nieuwe Nederlandse man. Hij adopteerde de jonge Pool die sindsdien als Dominik Włodzimierz Groot door het leven gaat. Pas op zijn zestiende kwam Polska hier per ongeluk achter. “Een dronken neef versprak zich tijdens oud en nieuw. Dat gaf een flinke kater, maar ook bevestiging van een raar gevoel dat ik altijd al had. Ik voelde mij veel te Pools om Nederlander genoemd te worden. De puzzelstukjes vielen op hun plek, maar ik kan het mijn moeder niet kwalijk nemen. Zij heeft het al zwaar genoeg gehad en zal zich geschaamd hebben.” Hij vertelt hoe die zoektocht naar een identiteit zijn tienerjaren beheerste. Hoe hij in een multiculturele wijk nooit bij de allochtone of de autochtone jongeren hoorde. “Toen ik naar de middelbare school ging, heb ik een knop omgezet. Ik heb een grote bek opgezet en geleerd dat je, zeker als je niet zo lang bent, vuur moet geven aan de mensen; laat zien dat je er bent. Ik heb veel moeten vechten in mijn jeugd. Sindsdien ben ik een doorzetter geworden. Nu ben ik soms juist liever stil, laat mensen maar naar mij komen.”

Boaz
Mr. Polska wilde na de middelbare school automonteur worden. Al zijn Poolse neven werkten immers in die branche. Hij werkte al enige tijd in een garage, maar kwam tot inkeer. “Ik zag me dat niet een leven lang doen. Thuis maakte ik met een gare microfoon serieuze liedjes. Op de Herman Brood Academie ontmoette ik Boaz die mij na weken zeuren een beat stuurde. Het was een rare, lastige productie waar ik voor het eerst een beetje in mijn huidige, lollige stijl op rapte. Hij vond het hard en sindsdien werken we samen.” Producer Boaz van de Beatz heeft een belangrijke rol op de plaat. Hij lijkt werkelijk alles te kunnen en doet dat ook nog eens op zijn eigen manier. Voor Mr. Polska is hij naast een goede vriend ook een oudere broer. “We sporen elkaar aan en soms is hij streng voor me. Als ik teveel feest; alcohol of drugs heb gebruikt, wordt hij boos. Hij kan me met beide voeten op de grond zetten. ‘He Polska, dit is je kans, waar ben je mee bezig?’ Ik ken niemand die zo gedreven is als hij. Hij houdt niet van uitgaan, ik zie hem niet met wijven, hij drinkt niet, smoked niet. De vijf jaar dat ik hem ken, zit hij letterlijk elke dag in de studio. Als je met zo’n gedreven artiest werkt, kun je het niet maken om zelf rustig aan te doen. Iedereen die hem kent, gelooft dat hij internationaal een grote man gaat worden.” Polska erkent dat vijf jaar in de studio zijn producer ook enigszins gek heeft gemaakt. “Hij heeft soms echt teveel schijt aan alles en iedereen. Hij heeft zulke sterke ambities en gelooft in wat hij doet. In vijf jaar tijd heb ik hem één keer zien breken. Anderhalf jaar geleden was er één dag dat hij het even helemaal niet meer zag zitten. Ik heb hem toen uit de studio gehaald, sigaretje roken en praten over de toekomst. Sindsdien heb ik hem nooit meer zo gezien.”

Poolse hoer
De videoclip bij het nummer Kapoole Mashien, dat hij met het duo Opslaan Als opnam, was een belangrijk moment in de doorbraak van Polska. “Ik was er van overtuigd dat ik de lat zo hoog moest leggen als de mensen waar ik tegenop keek. Ik was zeventien en heb een half jaar nachtdiensten gedraaid in de fabriek; tussen de Polen pakketjes tillen. Om zes uur ‘s ochtends was ik thuis en om tien uur ging ik naar school. Na school snel wat eten en slapen om daarna weer naar de fabriek te kunnen. Ik had zo’n drie- à vierduizend euro gespaard en liep in goedkope kleding. Toen was ik echt nog niemand, toch stapte ik naar Opslaan Als. We zijn naar Polen gegaan en hebben daar die video geschoten. Op 101barz was hij binnen een dag bijna honderdduizend keer bekeken.” Inmiddels is de clip op Youtube enkel goed verstopt te zien. Poolse prostituees zijn nog niet echt gemeengoed in videoland. “We sliepen in een klein karig huisje. Overal waar plaats was, lagen matrassen. We aten een week lang knakworst op brood en die Poolse hoer liep daar rond. Dat schept wel een band. Ik moet niet te lang nadenken over hoeveel ik heb geïnvesteerd in de muziek.” Voor zijn debuutalbum had Polska ook kunnen werken met bekenden uit de scene. Zo heeft hij tracks liggen met onder meer Faberyayo van De Jeugd van Tegenwoordig en overwoog hij te werken met mc’s als Sjaak en Dio. Maar de jonge Pool koos voor mensen uit de eigen stal. Ronnie Flex bijvoorbeeld, Chagall en de onvermijdelijke samenwerking met De Rus op het nummer Technologee. “De scene is al zo klein. Niemand wil weer een plaat horen met dezelfde rappers er op,” verklaart hij. “Mensen die van ‘echte hiphop’ houden, kunnen mij niet uitstaan. Ik hou zelf ook niet van hiphop-hiphop; stoffige boombap shit. Thuis luister ik graag naar Gucci Mane, Lil B, electro en minimal house.”

Trots
“Als ik ouder ben ga ik in Polen wonen. Ik ben nu al aan het sparen om daar in de toekomst grond te kopen. Ik ga er voor mijn moeder en voor mijzelf een huis bouwen. Vorige zomer ben ik al gaan kijken bij een meer, midden in een bos. Veel vermogende Polen bouwen daar nu al. Als het niet dit jaar is, dan wel volgend jaar. Het gaat er van komen. Mijn hele familie woont er en ik spreek goed Pools. Als ik daar ben is het family time met lekker eten, drinken, mooie vrouwen. Ze zijn daar heel trots op me, zeker nu ze me op de nationale televisie zien rond dat meldpunt. Ze horen normaal wel dat het goed gaat met de muziek, maar nu ben ik in hun huiskamers.”

Op 1 maart is Mr. Polska de co-presentator van 3voor12radio. Luister van 22:00 - 01:00 uur naar 3FM. Hoor dan ook voor het eerst de gehele versie van de nieuwe single 1 Miljoen Vrienden. Een dag later vind je het hele album op de Luisterpaal.