Voordeel van zo'n betonnen scheepshelling als de NDSM werf: het wordt ook geen modderboel. Zelfs niet als het regent zo hard als het vandaag soms doet. Zo hard dat de hel ervan zou doven. Gelukkig hebben alle drie de podia een tent om zich heen. Gelukkig is de eerste editie van Lockdown nog lang niet uitverkocht en past iedereen te allen tijde dus ook daadwerkelijk in die tenten. Gelukkig ook mogen paraplu's mee het terrein op en laten de twee jongens die halverwege de helling nasi met gamba's staan te bakken hun klanten schuilen onder hun partytent. Zullen we dan nu afspreken dat de regen geen rol meer speelt in dit relaas?

Dubstep voorbij
Lockdown is een nieuw festival op een vertrouwde locatie. Het is het eerste openlucht festival dat geheel gewijd is aan dubstep en andere vormen van bass-music. Die stijlen infiltreerden de laatste jaren langzaamaan festivals als Lowlands, Mysteryland en zelfs Paaspop, maar een heel festival, dat durfde tot nu toe niemand aan. Volcmar Lammers - al jaren een pionier in de dubstep underground van Amsterdam met zijn Lockdown feesten - durft het aan, samen met de mannen achter Voltt, die een dag eerder de NDSM-werf gebruiken. Lammers is ook bekend van het nieuwe concept Colors, de dubstep voorbij, richting een nieuwe UK house sound. Ook dat concept krijgt een tent op Lockdown festival, net als de imponerende houten kasten van het King Shiloh Soundsystem.

In die King Shiloh tent staan de minst bekende namen, maar het is er het eerst druk, en dat blijft het de hele dag. DJ TMSV heeft om twee uur zijn tent al aan het dansen op een zeer Jamaicaans georiënteerde vorm van dubstep: traag, met veel reggae-gitaren en typische toaster-vocalen. Zeer stijlvolle muziek. Later op de dag komen daar ook bekendere namen als Silkie en Distance langs. Presk doet het vervolgens niet onverdienstelijk met zijn frisse dubhouse liveset in de Colors tent. Wat een verschil met ervaren dj Loefah, die na hem draait. De voorman van het Swamp 81 label heeft er weinig trek in en draait plichtmatig en flets, terwijl van de elegante Presk een enorme bewijsdrang afstraalt. Toch blijkt de Colors-tent vandaag het moeizaamst op gang te krijgen. Ook Jackmaster en Pearson Sound hebben het niet gemakkelijk. De 'echte' dubstep in de Lockdown tent is veel populairder. Het publiek zoekt daar naar volle energie. Joker bijvoorbeeld krijgt veel meer handen op elkaar met Rustie's manische klapper Ultra Thizz dan met zijn eigen, meer elegante sound. In diezelfde tent staan aan het begin van de avond Mala en Coki alias Digital Mystikz. Bij hen hoor je klassieke tunes waarmee ze zelf het genre kleur gaven - zwaar, diep - maar ook een meer moderne sound die we kennen van Mala's nieuwe track Cuba Electronic. Met een hoger tempo, veel percussie, creatieve insteek voor de subbassen. Mala en Coki draaien niet back to back in de strikte zin, ze nemen ieder een blokje voor hun rekening, waarbij Mala net wat meer indruk maakt dan Coki. Al met al een sterke set.

Collectieve euforie
En toch is het eerste echte 'happening' moment die live-set van TNGHT, het project van Schot Hudson Mohawke en Canadees Lunice. Ineens is er de collectieve euforie die het festival miste. Met een uitstekende EP op zak is dit pas hun eerste (en voorlopig enige) optreden in Nederland. De tent is overvol en bij de eerste tonen begint het springen. Wat een messcherpe en loeiharde set is dit. Trademark van TNGHT is een super cleane sound, soms niet meer dan een drumloop met een of twee sampletjes. Maar die bassdrums, die zijn zo genadeloos hard. Die drums waren al het handelsmerk van Hudmo, maar door de minimalistische invulling voelen ze nog groter en imponerender. Officieel schijnen ze technisch evenveel te doen op het podium, maar Lunice onderscheidt zich toch voor door als een soort mini-Kanye West het publiek op de zwepen, een rol die hem verdomd goed ligt. Enige smet is dat het tussen de tracks nogal onnodig stil valt.

In vergelijking met hun eerste set op SXSW in maart horen we nu veel meer vocalen, vooral in de vorm van remixen die TNGHT inmiddels deed voor onder meer Waka Flocka Flame en Rick Ross. Dat is uiteindelijk het doel: hofleverancier worden van de Amerikaanse rapscene. De hoogtepunten van de set zijn toch echt de eigen tracks. Eerst de supertrage druppeltrack Bugg'n (helaas zonder de vocalen van de mysterieuze Captain Murphy), dan de grote hit Higher Ground (met die vervormde scheepshoorn), waarbij een meisje ernstig hoog in een paal voor het podium klimt. Tot slot Easy Easy, een track die als een geoefende ninja van achteren op je nek springt, zonder dat je weet wat je geraakt heeft. De set eindigt met een instrumental van UGK's International Players Anthem, die door het Willie Hutch soulsample nogal uit de toon valt, maar wel een fraai uitgeleide vormt.

Hoofden-afzaag-muziek
Aan Cinnaman de onmogelijke taak deze set op te volgen. Hij doet het enig mogelijke: beginnen met een extreem uitgeklede r&b/dubstep cross-over track. Het ultieme tegenovergestelde van wat er inmiddels in de grote tent gebeurt bij de Engelsen Cookie Monsta en Funtcase, beide uit de Circus Records stal. De eerste heeft een babyface, de tweede een soort Northampton chainsaw massacre masker, mogelijk om datzelfde te verhullen. Ze draaien dubstep van de meest genadeloze vorm. Je ligt al op de grond, en toch trappen ze door. Flink ook, geholpen door een reusachtige MC, die de tracks goed kent en echt een toevoeging is. Wat een ongelofelijk gemene hoofden-afzaag-muziek is dit zeg. Super energiek, behoorlijk gevarieerd, maar zo lomp dat zelfs de meest doorgewinterde England-hooligan er een blokje om van gaat. Zelfs een jongen in een roelstoel waagt hier een crowdsurfje, en de fanatieke jongens zonder shirt vooraan zijn daar wel voor in.

Het is de meest logische afsluiter van een boeiend nieuw festival, dat bass music in vele vormen wil laten zien. Werkt dat? Halverwege de middag moest het festival zich volgens mede-organisator Daan Spoek nog bewijzen, zowel qua sfeer als financieel. Kinderziektes zijn er: de aankleding is erg minimaal (vermoedelijk mede door nog wat moeizame kaartverkoop), de rijen voor de eettentjes afschuwelijk lang. Het huishoudboekje zoeken de heren zelf maar uit, maar als ze qua line-up dit niveau kunnen vasthouden kan dat haast niet anders dan goedkomen. Lockdown staat voorzichtig op de kaart, door een prima start in de breedte, maar vooral door TNGHT.